Oorlog en georganiseerde diefstal

Zoek-het-zelf-maar uit onderwijs. Grappenmakers, dieven, een solvabiliteit van 90% en kinderen die steeds minder leren. En de goede leraren worden vervangen door goedkope uitzendkrachten.

Kinderen leren steeds minder. In 2000 kon 10 % van de 15-jarigen slecht lezen nu is dat 25%. Het gaat dus slecht en dat kan alleen in een oorlog. Er is geen onderwijscrisis, maar er is sprake van een ‘Onderwijsoorlog’. Dat komt omdat de regie vanuit Den Haag volledig ontbreekt. Er is sprake van georganiseerde diefstal, kijk maar naar de functiemix. Plasterk stond in 2008 helemaal achter de leerkrachten, maar de bestuurders hebben het verprutst.

“Het Nederlandse onderwijs wordt belaagd door ‘grappenmakers en dieven’ zo licht Ton van Haperen zijn bovenstaande scherpe analyse toe tijdens zijn voordracht op de Tweedaagse van het Platform Medezeggenschap MBO. Pregnant op het scherm het citaat van Bob Dylan; ‘There must be some kind of way out of here, said the joker to the thief’. “Ik heb ongelooflijk veel respect voor Paula van Manen”, zo vervolgt Ton, zelf auteur van boeken als; ‘De ondergang van de Nederlandse leraar’ en ‘Het bezwaar van de leraar’, zijn verhaal.

“Er is te veel ruimte voor beroving. Publiek geld gebruiken voor de verkeerde dingen noem ik beroving. Beroving doe je door iedereen minder te betalen, goede leraren te vervangen door goedkope uitzendkrachten en de lesgroepen zo groot mogelijk te maken. Ik ken een mbo-instelling met een solvabiliteit van 90 %. Waanzin! Waar gaat dat geld naar toe? Ik zal het antwoord maar geven, namelijk naar slecht bestuur, slecht organiseren en slecht onderwijs.  Het is ontaard in een ‘zoek-het-zelf-maar-uit-onderwijs’. Leerlingen hebben recht op goed onderwijs. En als je ze dat onthoudt is dat beroving”.

“Je moet je afvragen van wie is het onderwijs. Van de leraar of van het bestuur. Wat Paula van Manen is overkomen, zou in 1982 nooit zijn gebeurd. Als leraren niet meer vrij mogen schrijven over wat ze allemaal meemaken in het onderwijs dan is het onderwijs weg. Nu wil men met alle geweld de eigen organisatie hip maken, scholen zijn bedrijven geworden en iedereen gaat slim doen om er zelf beter van te worden. En denkt men ‘ach, het zijn maar leraren’. In het buitenland reageert men met ongeloof als ze horen wat in Nederland gebeurt met de lumpsum financiering; zoiets bestaat nergens! Men denkt daar dat er in Nederland alleen maar privéscholen bestaan. Nederlandse scholen worden steeds meer bewaarscholen”.

“Er is dus sprake van creatieve destructie. Creatief is het niet wel destructief. Jullie vormen als ondernemingsraden de tegenmacht. Maar let wel, jullie hebben eigenlijk niets te zeggen. Zij hebben de macht, dat wil zeggen; de vriendjes, de netwerken, de lijntjes met de politiek, etc. Daar kom je niet tussen. En vergeet niet de schuld ligt bij de overheid, die heeft het laten lopen”.

“Maar kan het anders? Jazeker, ‘there must be some kind of way out of here’ zong Bob Dylan al. Ik zeg: platgooien en opnieuw beginnen. Het Nederlandse onderwijs compleet opnieuw inrichten, met vakleerkrachten voor de klas en echte boeken. De beloning van leraren nationaal regelen in schaal 10, schaal 11 en schaal 12. Anders is het net als met een slecht huwelijk en kun je het beste uit elkaar gaan”.

Bron: Toon Rekkers, Tweedaagse Platform Medezeggenschap MBO.