Op onze vertrumpte website vond ik een twitter met van de politieke partij VNL (Voor Nederland) een verkiezingsprogramma voor "Beter Onderwijs voor Nederland" . Het had veel weg van het BON-programma maar bevatte ook enige misverstanden en onduidelijkheden. Zo moet de kwaliteit van de docenten omhoog maar BON bedoelt daarmee dat de kennis van het gedoceerde leervak bij de docenten weer omhoog moet. Leren progrmmeren kan het vermogen om helder te denken verhogen maar het is niet duidelijk of VNL zo'n soort programmeeronderwijs bedoelt. En natuurlijk moeten de klassen kleiner ALS DE OVERHEID KAN AANTONEN DAT DAAR DE PRIORITEIT van de besteding van de financiële middelen moet liggen. Wat VNL onder "mediawijsheid" verstaat is ook niet duidelijk en daarmdoor valt ook niets te zeggen over de prioriteit ervan. Programmeren en mediawijsheid zijn nieuwe vakken dus VNL toont zich in tegenspraak met bovenstaande niet wars van onderwijsexperimenten. Ik zou niet graag willen dat de VPRO verdwijnt. Ik leer er erg veel van en het is maar de vraag wat ik van de enige overgebleven publieke zender zou kunnen leren. "Wij willen toponderwijs" is een gemeenplaats. "verhoog de aansluiting op de arbeidsmarkt" is verontrustend. Je moet ook kunnen kiezen voor erudiete kennis en Bildung. Er wordt niet voldoende duidelijk gemaakt dat van het geld van de op te heffen schadelijke overhead de hogere salarissen van de productieve leraren betaald kunnen worden. Dat de VS met zijn 350 miljoen inwoners meer topuniversiteiten heeft is nogal wiedes. BON ziet de individualisering van het onderwijs in het homogeniseren van de klassen zitten. Elke leerling krijgt zo op het goede niveau les. Een verdergaande individualisering is niet mogelijk omdat dan de ratio leerlingenaantal-leerlingen ingrijpend en onbetaalbaar zou moeten veranderen. Het programma-onderdeel onderwijs van VNL lijkt ondoordacht.
Laat een reactie achter
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Het Twitteraccount van BON
Het Twitteraccount van BON zal regelmatig berichten doorsturen die voor het onderwijs relevant zijn. Soms worden die berichten voorzien van een duiding, soms niet. Het doorsturen van berichten betekent niet dat BON het met het bericht eens is.
De onderwijsparagraaf van een partijprogramma lijkt ons relevant. Dat er in dit geval punten zijn die aansluiten bij onze uitgangspunten, punten die afwijken van onze wensen en ook punten die nog verduidelijking behoeven was hier evident.
Waarom Malmaison de website vertrumpt noemt is mij volkomen onduidelijk, wat hij daaronder verstaat overigens ook. Laten we de disvussie over onderwijs inhoudelijk voeren.
Gerard Verhoef,
Redactie vd website
Helemaal mee eens Gerard.
Helemaal mee eens Gerard.
Joost Hulshof
Erratvm: De ratio
Erratvm: De ratio leerlingenaantal-leerlingen moet natuurlijk ratio leerlingenaantal-lerarenaantal zijn.
Doe je niet aan Twitter, word
Doe je niet aan Twitter, word je marginaal?
Daar lijkt het op.
Maar ook op het forum is intussen elke discussie verdwenen.
En schijnt 'Slecht huis' niet eens BON lid te zijn.
Ik ook niet trouwens; heb meer christelijke prioriteiten.
En zo vervliegt het verleden.
Het was, Moby, ook mij al
Het was, Moby, ook mij al opgevallen dat de introductie van Twitter op de BONsite samenviel met het aan het verdwijnen zijn van de discusussie in het BONner trio nieuws, koloms en blogs. Aangezien in de VS Trump weinig ophad met serieus discussiëren en zijn one-liners graag kond deed via twitter bestaat er een zeer oppervlakkige gelijkenis tussen wat Trump doet en wat bij BON plaats vindt. Maar de werkelijke reden voor afname van de discusie op de BONsite is dat de in beter onderwijs geïnteresseerden die al langer lid zijn uitgepraat zijn over wat er in het onderwijs mis is en wat er zou moeten veranderen. Het debat zou over de ontwikkling van een strategie moeten gaan maar zo'n debat is er niet of er sijpelt weinig van door naar Jan Soldaat. Het is goed dat het bestuur haar leden wijst op de halve waarheden in de kamerbrief over de curriculumherziening in het onderwijs (d.d. 2 dec 2016) waarmee de staatssecretaris voor Onderwijs het fundament voor O2032 wil leggen maar wij leden kunnen met deze kennis niets doen. Waarom is er geen "dag van het schoolzieke kind" waarop ouders uit protest hun kind thuishouden? Er bestaat geen echte belangenvereniging van ouders, De organisatie Ouders & Onderwijs is een verlengstuk van het ministerie en houdt zich vooral bezig met propaganda-praatjes waarmee zij het ministeriele beleid uitlegt. Waarom roept BON dissidente ouders niet op om zich te organiseren? Waarom zijn de opvattingen van BON geen issue geworden bij de parlementsverkiezingen? BON is onzichtbaar bij de verkiezingen en er is geen levée en masse om verder onheil in Onderwijsland te keren
Jij, Moby, bent geen lid van
Jij, Moby, bent geen lid van BON geworden vanwege je Christelijke prioriteiten. Ik ben wel lid geworden van BON omdat ik goed onderwijs voor mijn kinderen wilde en omdat ik wat BON daaronder verstaat minstens als beter onderwijs zie. Mogelijk ben je het met mij eens dat ouders meer te kiezen zouden moeten hebben. Ik denk niet dat de meeste BON-leden veel op hebben met Christelijk onderwijs dus jouw keuze is begrijpelijk. Ik zie het dan ook als een strategische fout van BON dat zij ouderechten niet meeneemt in haar strijd om beter onderwijs. Onderwijs is ook een middel om de toekomst van onze samenleving veilig te stellen en daarom kunnen het respecteren van ouderrechten en het streven naar beter onderwijs goed samen gaan.
Ik heb een verhaal onthouden over een high school in de VS die kinderen de mogelijkheid bood om een zwaarder wiskunde-programma te volgen. Dat programma was een groot succes en steeds meer ouders wilden dat hun kind daaraan mee zou doen. Maar vervolgens werd er door ouders druk op de school om het extra wiskundeprogramma toegankelijker voor matige leerlingen te maken en na verloop van tijd had het programma niet veel abstracts meer om zijn lijf. BONonderwijs stelt hoge eisen aan de leerling en zorgt voor waardevolle diploma,s. Het is als BON-scholen toegestaan maar niet verplicht zijn de kunst om BON-scholen begeerlijk te houden zonder aan het niveau of inhoud te tornen. Zo kun je zorgen voor veel goed onderwijs voor veel leerlingen. Met verwezenlijking van of-of-onderwijs bereikt BON dan bijna net zo veel als van alleen maar BON-onderwijs.
Ik ben niet christekijk en
Ik ben niet christekijk en nog steeds lid van BON. Voor de rest sluit ik mij bij Moby en Malmaison aan, Wat een armoede. En komt dat nieuwe nummer van Vakwerk nu nog eens een keer. Ik wil wel graag IETS voor mijn comtributie zien.
Mijn bijdrage voorafgaand aan
Mijn bijdrage voorafgaand aan deze bijdrge aan dit BLOG is (nog) niet geplaatst. Toch zijn er 2 redenen waarom ik nu een volgende bijdrage plaats. Om te beginnen ben ik blij met de reactie van B. Verkroost en hoop ik dat er nog andere dissidenten zullen reageren. Maar ook las ik een TROUW een artikel van de tweedekamerfractieleider Segers d.d. 24 december 2016 met de kop Vrijheid van Onderwijs afschaffen en dan willen samenwerken? Dat geeft de opmerkingen van Moby (ik) heb meer christelijke prioriteiten een achtergrond. GroenLinks wil het religieus en ander bijzonder onderwijs afschaffen dus zowel een einde maken aan de bekostiging ervan als de verplichting opleggen om algemeen openbaar onderwijs te volgen.Dus ook Montessori- en Dalton–onderwijs zouden moeten verdwijnen. Segers noemt dat GroenLinks legt een bom onder het onderwijs. Zo is het en zo zou het ook zijn als de ChristenUnie het verzoek van Klaver zou inwilligen dat hij aan zijn "Christelijk vrienden" deed om naar links te kijken en een links "progressief" kabinet mogelijk te maken. Als BON er van af zou zien dat heel het Nederlandse onderwijs aan de voorstellingen van BON moet voldoen hebben de ChristenUnie en BON een gemeenschappelijk ideaal dat Vrijheid van Onderwijs heet gemeen.
Is er wel eens een bestuurslid van BON met de ChristenUnie gaan praten?
@B.Verkroost
@B.Verkroost
Mogelijk kan de vertraging van de nieuwe aflevering van Vakwerk geduid worden als een aanwijzing dat veel BONleden niet meer geloven dat informatie oppompen nog noemenswaardig bijdraagt aan de herstructurering van het onderwijs
Slappe hap. Dat is het
Slappe hap. Dat is het volgens mij.
Maar, b.verkroost, dan zouden
Maar, b.verkroost, dan zouden jij en andere ontevreden leden een motie van wantrouwen tegen het BON-bestuur moeten indien en/of proberen anderere bestuursleden door de leden van de vereniging te laten kiezen. M.i. zou het wantrouwen in die motie gebaseerd moeten zijn op een verkeerde strategie die BON volgt. Een probleem is dat BON opgericht is om wat BON als beter onderwijs ziet aan alle leerlingen op te leggen. BON kan wel de vrijheid van keuze voor ouders nastreven al middel maar niet als doel. Dat maakt het voor BON moeilijk om bondgenoten voor een strategische alliantie te vinden.
Mijn indruk als iemand die
Mijn indruk als iemand die zich ver van het bestuur bevindt is dat BON niet in staat is een geloofwaardige strategie te bedenken. Logische bondgenoten van BON zijn ontevreden ouders, bedreigde confessionele partijen, universiteitsdocenten, omdat het ingangsniveau van de binnenkomende studenten te laag is, en een politiek partij van consequente liberalen. Ouders hebben schroom om zich te organiseren, vanwege de tijd die hen dat kost en omdat veranderingen in het onderwijs toch pas komen nadat hun kinderen bijna van school zijn. BON had als bondgenoot interessant kunnen worden voor de confessionele partijen mits BON had willen strijden voor vrijheid van zowel religieus onderwijs als ook BON-onderwijs. Een liberale partij die zo liberaal is dat zij zegt dat, behalve in bijzondere gevallen, de overheid van onze kinderen af moet blijven bestaat niet. BON had zich voor het ontstaan van zo’n partij kunnen inzetten. BON had er zich ook voor kunnen inzetten dat de onderwijsgevenden van de universiteit mogen bepalen hoe het vwo-eindexamen er uit ziet. Dat de voorzitter van BON een koninklijke onderscheiding accepteerde vind ik op grond van de stellingnames in de politiek een ernstige beoordelingsfout. Als een guerrillero en overheidsmedaille accepteert lijkt er iets mis te zijn. Ik mis acties in de “strategie” van BON die de aandacht op BON kunnen richten, zoals bij voorbeeld het uitroepen van een dag van het schoolzieke kind.
Het schrijven op de BONsite komt mij nu zinloos voor en ik wil daar ook een eind aan maken.
Dag Malmaison,
Dag Malmaison,
Het stoort me dat je als niet lid van BON de wel leden oproept een motie tegen het bestuur in te dienen.
Er is inderdaad weinig activiteit op het forum. Als er weinig nieuws is, is het ook niet noodzakelijk een forum vol te schrijven. Er is op de site verder genoeg te vinden.
Als je het forum doorleest zou je de indruk kunnen krijgen dat de meerderheid van de forum deelnemers het met je eens is. Totdat je je realiseert dat een heel groot gedeelte van die bijdragen van jou zijn.
Ik begrijp niet goed waarom je de behoefte hebt om bijna dagelijks steeds weer hetzelfde te schrijven.
Klaas Wilms
Ja, Mobie, dan zou je
Ja, Mobie, dan zou je eigenlijk zelf op twitter moeten gaan zitten. The medium is the message. Maar ik heb daar ook geen zin in. Malmaison, ik bewonder je vasthoudenheid en je pogingen om hier op dit forum een discussie los te maken. Maar het lijkt me een vrij hopeloze zaak. Na de negatieve stappen van BON als zich terugtrekken uit de OC en het zich distantiëren van de draagvlakdiscussie zit ik eigenlijk te wachten op een volgende stap. Dat zou een alternatief platform moeten zijn van al diegenen, personen en organisaties, die het niet eens zijn met de richting die het met onderwijs 2032 uitgaat. Wat dat betreft is alleen BON voor mij al een gepasseerd station. Men moet bereid zijn de eigen schuttersputjes te verlaten wil een effectieve buitenparlementaire oppositie een kans krijgen. De prioriteit dient in mijn ogen nu te liggen op het curriculum.
Ik appricieer dat BON
Ik appricieer dat BON begrijpt dat als ik schrijf dat Ad Verbrugge de koninkljke onderscheidingniet in ontvangt had moeten nemen het bij mij niet gaat om gebrek aan "Anerkennung" van de voorzitter maar twijfelover het strategisch inzicht van het BONbestuur en dat ik dat hier op de website heb mogen verwoorden. Ik ben er best nieuwsgierig naar of er ook andere BON-leden zijn die mijn twijfel delen. Voor mij zit het BONbestuur hoog op de Olympos ver weg van de gewone stervelingen. Toen ik net lid van BON was en BON ook nog maar net bestond noemde Prof. Heertje ons educapolitiek complex een orgnisatie met maffiose trekken. De vergelijking leek mij toen wat overtrokken. Nu zie ik dat complex ook werkelijk als zijnde een maffiose organisatie, zij het zonder moorden ter afrekening. Het is een organistie van politici die graag macht en baangarantie hebben, van schoolbesturen die bestaan uit mensen die verslaafd zijn aan aanzien, macht en geld, van hooggeplaatste niet-lesgevende werknemers in scholenorganisaties voor wie hetzelfde geldt, van incompetente onderwijskundigen die zich door de maffia laten inhuren, van toeleveranciers zoals ict-ers die eveneens onderwijs als een aantrekkelijke mogelijkheid zien om veel geld te verdienen.En dan dat zoete kinderlijke, met de intelligentie van de lezer spottende proza waarmee het miniterie en schoolbesturen onderwijsveranderingen goed praten! Met de politici gaat BON om alsof het nette goedwillende mensen zijn aan wie je moet uitleggen hoe de vork aan de steel zit. Maar veel politici die zich met onderwijs bemoeien zitten ook in de Maffia. Het is niet zo, denk ik, dat de politici BON niet kunnen begrijpen maar ze willen BON niet begrijpden Zelfs als ze van goede wille zijn zien er geen brood, laat staan brood met beleg, in om tegen de stroom in te roeien.
Het is mede de website van BON geweest die bij mij aan de evolutie van dat beeld heeft bijgedrgen.
Ik heb een verhaal verteld van een Highschool in de Verenigde Staten van America. Op veroek van de ouders konden kinderen die daartoe in staat geacht werden een zwaar alternatief wiskundeprogramma volgen. Het resultaat in den beginne uitstekend. Maar vele ouders wilden daarom dat ook hun kind dat programm zou volgen, ook als zijn intelligentie en zijn belangstelling ervoor gering was. In Nederland geldt dat bij voorbeeld voor het vwo in vergelijking met de havo een vergemakkelijkte HBS. Omdat tot het vwo ook veel zwakke leerlingen werden toegelaten nam het niveau van de leerstof steeds lager en de horveelheid steeds minder. Bij het alternatieve wiskundeprogramma in de VS ging dat net zo en werd het programma steeds minder abstract. En de politici laten hier hetzelfde gebeuren.
Onderwijs is dus net als geld
Onderwijs is dus net als geld aan inflatie onderhevig. Maar mijn gelijkenis met de betreffende highschool blijk ik nog niet afgerond te hebben. Veel leerlingen vinden wiskunde moeilijk en saai maar willen wel profijt hebben van de voordelen die degelijk en dus abstract wiskunde onderijs brengt. In elk geval willen veel ouders dat hun kinderen dat voordeel binnenhalen. Het is in Nederland niet meer zo dat laagopgeleide ouders het vanzelfsprekend vinden dat hun kind naar de mavo gaat als onderwijzers denken dat het meer kan of het kind het zelf wil. Het streven van de overheid om zo laat mogelijk te selecteren zodat ook intellignte motiveerbare kinderen van laagopgleide ouders zonder de omweg van een start op een te laag schooltype op het juiste niveau het tertiair onderwijs binnenstappen zou dus niet meer "van deze tijd" moeten zijn. Het hele idee van "wie voor een dubbeltje geboren is zal nooit een kwartje worden" is obsolete. Juist nu kan een vwo-opleiding na de basisschool de capo al fine op toegang tot de akadmische wereld gericht worden. Een goede slectie daarvoor kan, net als vroeger, goed in de laatste klassen van het basisondewijs gebeuren, al zullen daar nu speciale leraren voor moeten worden aangesteld. Maar -en nu keer ik weer terug naar mijn voorbeeld- De toelatingseisen voor het vwo zouden van constante hoge strengheid moeten zijn zodat het vwo van hoog niveau kan blijven.
Lezende alle reacties valt er
Lezende alle reacties valt er voor mij veel te schrijven. In de eerste plaats zie ik een motie tegen het bestuur als een laatste redmiddel. Maar als iemand zo teleurgesteld is in de presraties van BON dat hij spreekt van een "slappe hap" zit je daar wel dicht tegen aan. Dat ontevredenen op het bestuur op deze website blijven morren is voor iemand die dik tevreden is met de prestaties van het bestuur begrijpelijkerwijze een ergernis. Ik zoek dan ook naar andere mogelijkheden om ontevredenheid in daden om te zetten. Dat eist stappen van het bestuur. Bij voorbeeld het benoemen van een bestuurslid of een commissie voor activisme. een tweemaandelijkse bijeenkomst van het bestuur met ongeruste BON-leden om in te gaan op hun twijfels. Dat kan er ook toe leiden dat het bestuur zijn koers bijstelt. Of een groepje leden beauftragen. Ik denk daarbij aan het activeren van ouders en het herstel van het contact met Gymnasiumouders wier vereniging het jubilumboek "Steeds minder leren" heeft uitgebracht. Het bestuur wil misschien wel veel meer activititen entameren dan het zelf op grond van gebrek aan menskracht aankan.
Na wms van repliek gediend te
Na wms van repliek gediend te hebben kom ik aan de nieuwe bijdrage van b.verkroost. BON heeft niet kunnen bereiken dat het zich terugtrekken uit de OC groot nieuws werd. Dit had net als een weigering van Ad Verbrugge van een overheidsmedaille, als die plaats gevonden zou hebben, groot nieuws moeten zijn. Hij kan hem nu nog terugsturen. Voor mij is BON nog net geen gepasseerd station. Zouden jij, moby en ik geen audiëntie bij het bestuur kunnen aanvragen?
Repliek?Voor repliek lijkt
Repliek?
Voor repliek lijkt het me noodzakelijk om op inhoud in te gaan.
Repliek is niet hetzelfde als je eigen verhaal maar weer eens verwoorden.
Klaas Wilms
Nog maar eens dan. De malaise
Nog maar eens dan. De malaise in "het onderwijs" weerspiegelt de veel grotere malaise in de samenleving – de ellende in onderwijs-land is de reflectie van het onbehagen in het algemeen. Van de mal a peor, en niet alleen in het Spanje van Cervantes.
BON, liever gezegd BON-tje, blaast een aardig partij-tje mee in de kakofonie die door Onderwijs (MvO) "bekwaam" georkestreerd en geregisseerd wordt. Bekwaam als in " ironisch". Wat dat betreft dirigeert Sander Dekker het onderwijs bijna zo goed als Berrnard Haitink damals het Concertgebouworkest.
Realistisch : meer kan BON niet, de verdienstelijke inzet inzake wiskunde onderwijs niet te na gekomen. Zelfs daarin : wie, binnen BON, kan overtuigend uitleggen wat eigenlijk de didactische grondslag, de onderwijskundige principes van (goed) wiskunde-onderwijs zijn, en wat de effecten zijn als de leerelingen eenmaal volwassen zijn geworden, wat dan hun invloed op de maatschappij zou kunnen zijn ?
Niets tegen BON, of tegen de verklaarde uitgangspunten van de vereniging. Des te meer tegen het falend inzicht inzake didactische zaken – waardoor BON een zwakke partij is en blijft. Juist daar zou BON sterk kunnen zijn, en is het niet – waar dergelijke inzichten ontbreken en de dagelijkse praktijk zo dwingend is, de meniungen zo uiteenlopen, daar komen fundamenteel inzichten niet tot gelding.
Zoals al vaak gezegd : In BON ontbreekt een ouderpoot, of, anders gezegd, ouders mengen zich niet in BON of ze worden niet gehoord. Het forum bewijst dat, de uitingen van BON (bestuur, Vakwerk, vergaderingen) evenzeer. BON is daarmee niet het juiste vehikel voor krachtdadige oppositie door ouders.
De gymnasia, of de vereniging Vrienden vh gymnasium, hadden een dergelijke oppositionele beweging een huis kunnen bieden. Dat is niet gebeurd, ze zijn (net als de rest van "het" onderwijs) ingepakt en ingesluimerd – "mooi dat er gymnasia zijn" is wel het meest tekenend voor de situatie van "Vrienden" – de Vrieden vinden het best zo. Voor de rest weerspiefgelt het "erudiete" gymnasuium net zo goed de malaise van de samenleving.
Sluimerend onbehagen niet te na gesproken. Er zijn genoeg kernen, scholen waar het redelijk tot goed gaat, genoeg docenten ook die de situartie doorzien en betreuren. Tot bundeling komt het niet, het blijkt dat BON er niet toe in staat is, corporatistische instituties (AOb, anderen) al helemaal niet, eenlingen evenmin.
Toevallig sprak ik dezer dagen iemand van de Bond van Vrije Scholen, die zei dat er, naast de honderd al bestaande scholen, nu twintig (20 !) initiatieven zijn voor nieuwe dergeliujke scholen = de helft gerealiseerd, de andere helft op stapel staande – alle dankzij ouder-initiatieven. Dat kunnen niet allemaal antroposofen-of-zo zijn (friends and relations, zou Winnie de Poeh zeggen), eerder ontevreden doe-er-wat-aan ouders. Zou goed zijn als ouders van toekomstige gymnasium-leerlingen ook die soort ontevredenheid zouden koesteren en bundelen.
Voor mij is het duidelijk dat
Sassoc noemde en roemde alle
Sassoc noemde en roemde alle activiteiten van de vrije scholen. En hij had het over ouders die bij de vrije scholen beschutting zoeken ("dat kunnen niet allemaal antroposofen-of-zo zijn (friends and relations, zou Winnie de Poeh zeggen), eerder ontevreden doe-er-wat-aan ouders "). Met het voor BON winnen van de ouders en het accepteren van vrijheid van onderwijs valt voor BON waarschijnlijk veel meer te bereiken.
Samenvattend : ook de
Samenvattend : ook de gymnasia worden beheerst door apathie. Oolk de gymnasia hebben zich laten inpakken (meer dan niet : laten inpakken) door de overal heersende consumptieve hang naar instant plezier. Het voorportaal van de universitaire wereld doet het in niets beter dan de universitaire wereld zelf – dat zootje van massale middelmatigheid, wedijver, ondoelmatige finacieringsmodellen, een enkeling die boven het maaiveld uitsteekt en niets bereikt.
De gymnasia hadden allang hun curricula kunnen her-uitvinden – wat (nog steeds) dringend nodig is, gezien de uitdijende kennis en de onvermijdelijk beperkt gebleven ruimte van hun vwo tijdstraject – het zou ze bovendien een grote voorsprong hebben gegeven inzake Cito en andere oplichterij. Ze hadden zelfs den Haag, en de universiteiten, kunnen dwingen hun zienswijze en methodiek als edicatieve standaard te aanvaarden. In plaats daarvan : apathie, defensief en gezagsgetrouw treurend de Haagse instructies volgend. Niet slim voor onderwijs-dragenden met een claim op intelligentie.
De strijd om gymnasiaal
De strijd om gymnasiaal onderwijs is een goed voorbeeld van hoe slecht het met de vrijheid van onderwijs in Nederland gesteld is. Het heeft een programma opgedrongen gekregen waarin de positie van de klassieke talen sterk teruggedrongn werd en moest het voor de rest met het standaard vwo-pogramma doen. Het werd bovendien vrijwel onmogelijk gemaakt om zelfstandige gymnasia te stichten. Het Gymnasiale onderwijs wordt gestraft omdat het ooit de school van en voor de elite was. Maar in de tijd dat ik op het gymnasium zat werd er een toelatingsexamen afgenomen waaraan in principe iedere leerling mocht meedoen. Als de PvdA niet zo rancuneus geweest was had zij er voor kunnen zorgen dat op de lagere school zo veel mogelijk kinderen met vwo-potentie eruit gevist werden om hen te laten meedoen met de voorbereiding op het toelatingsexamen Gymnasium/HBS. Maar de PvdA koos voor de dictatuur van de middelmatigheid. Voor sommige linkse partijen zijn de scholengemeenschappen een wanhopige poging om superieuriteitsgevoelens te onderdrukken. Daarom is volledige politieke neutraliteit voor BON onmogelijk en schadelijk voor het bereiken van het in haar ogen ideale onderwijs.
Sorry Malmaison maar een
Sorry Malmaison maar een audiëntie bij het bestuur zie ik niet zitten. Het is het koninklijk huis niet. Ik voel me niet zo'n opposant, eerder kritisch lid. Sassoc, naar mijn idee word je niet georkestreerd maar laat je je orkestreren. BON is terecht uit de OC gestapt. De vraag is: wat nu?
Ik blijf gewoon lid.
Ik blijf gewoon lid.
En wie veel van dit forum gebruik maakt zonder lid te zijn dien bij zich zelf te rade gaan (wat mij betreft dan).
Dat gehak op BON is net zo contraproductief als dat voortdurende gezeur van een KNAW-hoogleraar over de manier waarop de adviseur van SGR breuken uitlegt.
Joost Hulshof
Ik vermoed dat FriendlyFoe
Ik vermoed dat FriendlyFoe vermoedt dat ik geen lid van BON meer ben. Zijn mogelijk vermoeden is incorrect.
Het is, wms, in de wereld van
Het is, wms, in de wereld van de reclame en propaganda bekend dat herhalen van een boodschap wel degelijk effect kan hebben. Als het om omjuiste informatie gaat ontstaat toch vaak het gevoel "er zal toch wel iets van waar zijn". Concludeer echter niet dat ik onjuiste informatie heb willen geven of verwarring heb willen scheppen.Ik denk dat de "slappe hap" waarover b.verkroost spreekt eerder van toepassing op de leden van BON is dan op het bestuur. Het bestuur heeft de onderwijstrein op weg naar het ravijn niet kunnen stoppen. Ik ben het enige BON-lid dat een alternatief voor het bestuursbleid aandraagt. Maar afwachten of ik de false profeet wordt naar wie gelukkig niemand wilde luisteren. En, ik hoop voor je dat het weer drukker zal worden op deze site als ik mij daar volledig van terug trek. Als ik mij ergens voor zou moeten vrontschuldigen is het mijn onbekwaamheid om mensen te overtuigen en de overlast die ik daardoor veroorzaak.
Lidmaatschap van BON kan een
Lidmaatschap van BON kan een vorm aannemen die lijkt op de keuze wel of niet te kiezen als er een nieuwe Tweede kamer gekozen wordt. Eerstens heb je bij het een gevoel dat jouw inpanning het niet waard is. Immers, de kans dat jouw wel of niet stemmen de uitslag beïnvloedt is heel klein. Maar als veel mensen zich door deze gedachte laten leiden zijn de gevolgen enorm. Dus neem ik maar de moeite om naar de stembus te gaan en casu quo lid te blijven. Tweedens draag je, door niet te stemmen juist bij aan de macht van partijen die iets willen dat jij per se niet wilt. Uit beide overwegingen heb ik er uiteindelijk voor het lid van BON blijven gekozen.
Verkondigen dat de hoofdtaak
Verkondigen dat de hoofdtaak van de overheid bij het zich bemoeien met het onderwijs is het faciliteren van de opvoeding van kinderen door hun ouders is vragen om een enorme stap terug naar het verleden toen het ideaal der Sociaaldemokraten was om alle arbeiderskinderen op het gymnasium te krijgen. Niet de inrichting van het onderwijs stond toen centraal maar de toegankelijkheid ervan voor ieder kind. Regressief zou je kunnen zeggen maar het gaat wel om een grondrecht. Hervorheben van dit grondrecht zou betekenen dat Moby Islamitisch onderwijs naast Christelijk onderwijs zou moeten dulden en ouders van kinderen op zelfstandige Gymnasia hun kinderen net zo veel kennis en cultuur mee zouden kunnen laten meegeven als het geval was in de tijd dat de HBS nog bestond. En BON zou zo het ouders mogelijk maken om voor BON-onderwijs te kiezen. Kijkend vanuit dit moment zou dat betekenen dat BON een nieuwe weg inslaat die ertoe zou kunnen leiden dat ouders voor BON-onderwijs kunnenkiezen maar het niet opgelegd krijgen Als het kunnen kiezen voor BON-onderwijs het enige haalbare is lijkt het inslaan van die andere weg mij een verstandige keuze. BON kan een voorbeeld nemen aan de onderwijspacificatie die bereikt werd doordat katholieken en protestanten bereid waren elkaars onderwijs te accepteren. Het betere is soms een vijand van het goede.
Slappe hap: De leden
Slappe hap: De leden
Discussie: niet meer over NIEUWS
NIEUWSitems per maand: afnemend
Het is niet de eerste maal
Het is niet de eerste maal dat een demokratisch gekozen regering kinderen aan de beinvloeding door de ouders wil onttrekken. De Australische en de Canadese regeringen gingen daar zo ver in dat ze de kinderen van de oerbevolking opsloten om hen in Engelstalige kostscholen te overtuigen van de zegeningen van de Westerse Beschaving. Dat was misdadig en vernederend en zeker niet goed voor de oerkinderen. In Nederland zijn we nu zo ver dat op de basisschool het leren van Nederlands stukje bij beetje moet wijken voor indoctrinatie met de Angelsaksische taal en cultuur. In het secundair onderwijs komt daarbij dat het vroegere degelijke onderwijs is vervangen door onderwijs met de Amerikaanse slag, oppervlakkig en gericht op de massa en met veel praktische oogmerken. Hoe meer tijd een kind op school doorbrengt des te beter is dat dacht de overheid toen zij daartoe de ophokuren bedacht. De overheid is via onderwijs voortdurend bezig de ouders het recht af te nemen om hun kinderen naar eigen inzicht op te voeden. Nederland lijdt onder een operette-dictatuur waarvan het onderwijs het grootste slachtoffer is.
In de wereld van het
In de wereld van het onderwijs zijn 3 wegen te onderscheiden die begaan kunnen worden om alle kinderen met gelijke capaciteiten gelijke kansen in het onderwijs te bieden:
1. Houdt de leerlingen zo lang moglijk bij elkaar in dezelfde klas
2.Maak stapelen van diploma's mogelijk
3.Selekteer leerlingen in een zo vroeg moglijk stadium en zorg dat dat goed gebeurt
Voor weg 3 is geen enkele politieke partij te vinden die haar zou willen bewandelen. Dat is niet vanwege gebleken onuitvoerbaarheid ervan maar komt o.a. voort uit de wensen om onderwijs oneigenlijk te kunnen gebruiken. Het is zorgelijk dat ALLE politieke partijen daarin meegaan. En dat hoewel er zeker veel ouders zijn die het met de huidige onderwijspraktijk oneens zijn. Hoe heeft dat kunnen gebeuren?
Een aanzet tot het
Een aanzet tot het toelatingsonderzoek voor een Bathysion
Wat 3. in Mallmaison 2017-01-19-09:33 betreft komen in aanmerking:
A. een toelatigsxamen
B. een intelligentiemeting
Wat 3. in Mallmaison 2017-01-19-09:33 betreft komt niet in aanmerking:
C: de CITO-toets
Ad C:
C1. De cito-toets bepaalt in principe wat een leerling in kennis en vaardigheden heeft opgestoken. Dat is iets dat ook van zijn juf en de chemie met zijn juf afhangt
C2. Als gevolg van tekstuele barrières is de uitkomst van de rekentoets onbetrouwbaar; daarnaast ishet eigenlijke rekenkundige deel van de ogaven vaak te eenvoudig
C3. De cito-toets richt zich niet op het wel of niet naar het hoogste onderwijstype waardoor hij voor zijn dodl mindergeschikt is
ad B; (intelligentiemeting)
B1. Intelligentie is een belangrijk kriterion voor succès op een Bathysion
B2. Het NIO meet als hulp bij het bepalen van het juiste schooltype voor een bepaalde leerling diens IQ
B3. Ook voor het NIO geldt dat de IQ-meting niet gericht is op het wel of niet naar het hoogste onderwijstype
Het toelatingskriterion voor het Barysion zou IQ minstens 120 moeten zijn.Dan is ruim 9% van de twaalfjarigen bathysion-geschikt. P(X >= μ + 4σ/3) is ruim 9%.
De verslechtering van het
De verslechtering van het rekenonderwijs biedt een goed voorbeeld van hoe integratie van vakken en voortijdige benadrukking van praktische toepassing slecht kan uitpakken.
De Ai's (i = 1,2,3,…..) volgen nog
Vervolg op Wat 3. in
Vervolg op Wat 3. in Mallmaison 2017-01-19-09:33 betreft komen in aanmerking:
A::
A1. De rekenopgaven van de vroegere toelatingsexamens maten zowel de vaardigheid als het inzicht van de kandidaat. Zulke opgaven zouden weer in het deel rekenen van een toelatinsexamen moeten zitten.
A2. Taal- en rede-kundig ontleden was en vaardigheid die leerlingen moesten beheersen om te kunnen beginnen met het leren van klassieke talen. Maar de beheersing ervan helpt ook bij het leren van moderne talen en ht opboiuwen van goede Nederlandse zinnen.Een leerling die zinsontleding goed onder de knie heeft kunnen krijgen is waarshijnlijk in staat een bathysion te voltooien. Zinsonleding zou dus ook deel moeten uitmaken van een toelatingsexamen.
@ malmaison hierboven, ad A2
@ malmaison hierboven, ad A2 :
Dat lijkt zo, en het is, oppervlakkig gezien, een gemakkelijk argument. Maar : het is de afgeleide van een vooraf ingestelde didactiek, ja volgorde, van leren : eerst redekundig ontleden en daarna klassieke talen leren. Zo deden we dat (ook) met kartonnen schoolplaten en houten leespslankjes aap noot mies, lang voordat Jip en Janneke furore maakten ; en nu weer Star wars, en Snapchat (op de puinhoop van facebook) – het gaat snel tegenwoordig.
Niets tegen ouderwetse methoden van leren – maar fundamenteel-didactisch kraken ze : een kind leert niet talen wanneer of omdat het taal- en rede-kundig vaardig is – het is andersom : lang voordat het rede-kundig vaardig is, is een kind al taalvaardig, de (beperkte) woordenschat is niet de meetlat voor taalvaardigheid. Met latijn of grieks beginnen, of spaans of engels, of russich of chinees in de eerste klassen van vijf, zes, zeven jaar oude leerloingen (als tweede of derde taal) – is didactisch gezien de juiste benadering – ook als (wat dan het argument is) de leerlingen van 10, 11, 1 2 jaar zich weinig of niets herinneren van woorden uit die taal.
@ sassoc, hierboven
@ sassoc, hierboven
Dat dat onderwijs-systeem (tweede taal, derde taal – vroeg beginnen – 4,5,6,7 jaar) werkt, is overtuigend te zien in landen waar grote delen van de bevolking een tweede taal goed of zelfs perfect beheersen : India, Pakistan, Maleisie, Indonesie, maaer ook Zuid Afrika,Kenya, Maalawi ; Canada, Latijns Amerikaanse landen.
Vroeg met latijn of grieks beginnen : dat zal niet voor iedereen zijn weggelegd – het kan ook frans zijn of spaans of russisch of chinees (!). Als het (vroeg nog aanwezige) talent van aan-en-door klanken een taal leren (geldt ook voor rekenen) nog op natuurlijke wijze aanspreekbaar is (4,5,6,7,8 jaar), dan gaat het gemakkelijk ; wat op 10,11, 12 jarige leeftijd niet meer is – dan gaat het moeizaam worden. Het betekent dat ook dat er in de vo jaren meer school-uren, meer ruimte voor vak-inhoudelijk uitdiepen vrij komt.
De gymnasiale curricula hebben dat nooit begrepen (de rest van de onderwijs-meute al helemaal niet). De schaarse voorbeelden van vroeg met meer talen leren beginnen zijn nooit leidend geweest in het nederlandse onderwijs.