Denise Hupkens heeft van de echter onglijk gekregen. Dat is in de eerste plaats een tegenslag voor Denise. Maar het is ook een afgang voor de onderwijsbonden die Denise niet gesteund hebben. Als politici weer eens zeggen at het wel mee valt met de werkdruk in het onderwijs zullen veel mensen, denkend aan het geval Denise, zeggen dat deze gelijk hebben en mensen die zo lange vakanties hebben niet moeten klagen. Maar er is nog meer. De promovenda Debby Beckers stelt: „Overwerk waarvoor je niet kiest en waarvoor je niet betaald wordt, is de slechtste combinatie. Dat zien mensen als slechte werkomstandigheden (niet leuk, geen autonomie) en dat geeft meer risico op gezondheidsklachten en, op de lange termijn, een burn-out”. Mede door de afgnomen (in beide betekenissen van het woord ) autonomie zal de burn out in het onderwijs hoog blijven. Dat Denise geen gelijk kreeg was voornamelijk op formele gronden maar in diepere grond had Denise gelijk. Het is te hopen dat de kiezers dat laatste inzien. BRON:: NRC Anne Vegterlo 16 sept 2016
Laat een reactie achter
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Wat promovendi en promovendae
Wat promovendi en promovendae allemaal uitkramen – is het niet meer de reflex van teleurstelling, tegenslag, millimeter-gezever, dan wetenschap ?
Het promovendus-traject is so-wie-so een illusoire route (voor de meesten), gekochte slavenarbeid, loterij zonder nieten, de wortel die vóór de ezel hangt en die er tenslotte in mag happen. En dan, het vervolg-traject – de sociale instap, vooruitzichten, kndertjes, promoties, pensioen, het crematorium – -, de vis wordt duur betaald (Heyermans) – te duur.
Denise Hupkens heeft door
Denise Hupkens heeft door haar inspanningen een schuld opgebouwd van 18 000 euro. Door een stichting op te zetten ( middels een creditcard) had ik gehoopt in aanmerking te komen voor subsidie. Maar fairtrade onderwijs is voor geen enkele aangeschreven fonds onderdeel van hun doelstelling. Alle aanvragen afgewezen.
De marktleider (overheids)subsidie aanvragers wijst mijn verzoek tot hulp af: er is geen enkel raakvlak voor het aanvragen van subsidie. Ze willen het niet eens proberen. Op Europees niveau zijn er tientallen miljoenen beschikbaar voor duurzame inzetbaarheid…..
15 september jl was een bijeenkomst bij TNO Leiden in het kader van duurzame inzetbaarheid. Bedrijven, consultants, zorg en een enkele gemeente, van alles zit er. De boodschap is dat duurzame inzetbaarheid hot is, dat er geld is en dat er geld is om belangstelling te vergroten.
Waarom duurzame inzetbaarheid in het onderwijs dan "geen enkel raakvlak voor subsidie heeft" kon men me niet uitleggen. Wel wist men dat ik gefrustreerd was. Het zou allemaalwel meevallen in dat onderwijs.
Inderdaad Malmaison, de uitspraak van de rechter wordt nu voornamelijk gebruikt om te melden dat het allemaal wel meevalt in het onderwijs.
Als je naar de uitstpraak kijkt, is de bal (of zwarte piet) in zijn geheel neergelegd bij de MR. De instemming die een MR verleent aan het taakbeleid, maakt dat de werkgever aan haar eigen zorgvuldigheid heeft voldaan. Namelijk niks, want de MR wordt geacht zorgvuldig onderzoek te doen alvorens instemming te verlenen.
Het komt erop neer, dat iedere MR en dus ieder MR lid, dat instemming geeft aan een taakbeleid zonder dat dat zorgvuldig is nagerekend en getoetst, zich schuldig maakt aan onzorgvuldig handelen. ieder overwerkte en zieke docent in het onderwijs, wordt op dit moment veroorzaakt door de MR van de betrokken instelling. Schrijft de rechter.
Mijn bedoeling was dan ook om de MR van SCOL te dagen. Ik heb ten slotte nog steeds geen berekening van de mij opgedragen taken gezien. Niemand hoeft ze aan te leveren. Behalve de MR en die had ik nog niet gedaagd.
Maar geen advocaat durft. Ik ga er allang niet meer van uit dat er een euro uitkomt, maar de verantwoordelijkheid van de zaken moet nu tot op de bodem uitgezocht en zichtbaar gemaakt worden. Ik heb mijn werkgever, lang voordat men mij alsnog een vast dienstverband aanbood, altijd geinformeerd over mijn geestelijke gezondheid.
Misbruik,add en nog wat zaken die een vrijwel onafgebroken begeleiding van een GGZ veroorzaakten. Inclusief medicatie. Nooit erg geheimzinnig over gedaan.
Wat MIJ deed instoren op SCOL, was niet het werk. Ik zei namelijk nee. Omdat ik wist dat het onmogelijk was. Maar de opstelling en handelingen van de werkgeverm RvT, arboarts EN de MR( die schreef of ik hen er niet bij wilde betrekken) hebben een soort herbeleving van mijn misbruik aangewakkerd en dat heeft een diepe beschadiging veroorzaakt. Op dat moment kon ik niet meer praten of lezen of wat dan ook. Het feit dat mijn zelfbescherming, door een grens te trekken, geweigerd werd op de meest smerige manier bestuurders en christenen onwaardig, is de ziekmaker.
Helaas durft geen advocaat die weg in te slaan en ik ben blut.
Met voldoende middelen zou ik zo die laatste stap doorprocederen. De rechter heeft immers niets anders gedaan dan de mand vuil wasgoed bij iemand anders gedumpt. Boos worden om dergelijke uitspraak heeft weinig zin. Je moet kijken wat de gevolgen en de mogelijkheden zijn.
De gevolgen zijn dat elke werkgever zich achter de instemming van de MR verschuilt. Zelfs inspectie controle heeft geen zin, zolang de MR instemming verleent aan het beleid. Een dergelijke geste KLINKT natuurlijk wel erg mooi: kijk wij komen in actie.
De werkgevers en de VO raad weten heel goed dat het een voorstelling is, een schijnvertoning om mensen zoet te houden. Die maken zich niet druk.
De duurzame inzetbaarheid bij bedrijven zet zich voor 30% in op: bevlogenheid en betrokkenheid van de werknemer. Dat onderdeel staat al in 69,5 onderzoeken over werkdruk in onderwijs, die TNO heeft doorgenomen. De motivatie en bevlogenheid van docenten wordt al op erg veel manieren tot nog grotere hoogten gestuwd.
Ook hier hetzelfde probleem: men gaat uit van de volledigheid van de gegevens en de eerlijkheid en integriteit van de werkgevers.
Elke MR levert onvolledige gegevens aan en de integriteit van werkgevers zou ik niet graag van een zuurgraad willen voorzien zonder handschoenen.
Ik had het graag gedaan, weet wat ermoet gebeuren en ben niet bang. Maar mijn naam werkt meer als een rode lap op eens stier en mijn middelen zijn schoon op. Crowdfunding werkt niet, vragen om bijdragen bij instanties, fondsen, bonden, overheid, levert niets op.
Ik stond in de winkel en kon mijn eten niet betalen. Succes ermee
P.S. TNO heeft als tool voor
P.S. TNO heeft als tool voor duurzame inzetbaarheid een rekenmodel ontwikkeld. Daarmee laat men de schade op de lange termijn uitgedrukt in euro zien.
Maar ook hier geldt: je kop in het zand houden en doen alsof er geen schade gaat komen, maakt ieder tool zinloos.
De feitelijke gegevens mogen gewoon niet op tafel komen. En iedereen vindt dat blijkbaar prima. Het is zelfs geen gespreksonderwerp. De initiatieven die er zijn ( D66, SP), vermijden zorgvuldig een eis tot objectieve doormeting van de docenttaken. Schijnbare stoptekens, in feite wordt gewoon een route via een zijstraat aangegeven.
Politiek gezien een briljante zet: leg de rotzooi bij de docenten zelf ( MR) en het ligt weer jaren stil te rotten onder de grond. De werkgevers wassen hun handen alweer in onschuld, politici kunnen niets doen, want de docenten keuren het zelf allemaal goed. Inspectie machteloos.
En ik word behandeld als een melaatse, want ik zeg onaangename dingen xx
De stichting DITfairtrade biedt iedere MR aan het toegepaste taakbeleid op basis van een vaste indeling docentgroepen door te rekenen. Dergelijke expertise ( jawel, ik ben hoog genoeg opgeleid), MOET door de werkgever betaald worden.Ik ben al zo vriendelijk geweest om de naam van iemanddoetiets.nl te wijzigen in een volkomen neutrale, zodat schoolbesturen niet meteen in de gordijnen klimmen.
Welke MR neemt de handschoen, door de rechter op je schoot geworpen, op?
welke vakbond port de MR op?
De vakbonden hebben gefaald
De vakbonden hebben gefaald door in jouw strijd niet meer te willen zien dan die van een individuele docent tegen zijn wergever. Jou helpen zou betekenen dat zij hun leden tekort doen door een niet-lid te helpen. Verder hebben ze niet willen kijken. Coûte que coûte hebben ze willen voorkomen dat hun leden dachten dat ze voor niets hun lidmaatchapgeld betaalden. En die kosten zijn hoog gebleken want juist doordat jij het proces verloren hebt hebben zij een kans laten lopen te laten zien dat dat niet zo is. Maar vakbonden bemoeien zich ook met de scholing van MR-leden. En zelf daarin blijken ze nu tekort geschoten te zijn. Cynisch geproken zijn de vakbonden er in gelaagd leden zoet en vast te houden als jij er niet in slaagt de MR van jouw school er verantwoordelijk voor te maken dat je een marron bent geworden.