Bij het bericht CAO Overleg VO loopt vast lees ik:
“Voor BON is het inmiddels volkomen duidelijk: na het pleiten voor afschaffing van de bevoegdheden en de voorstellen voor flexibilisering van onderwijs en diploma's is deze schaamteloze inzet het zoveelste bewijs dat het de VO-raad maar om één ding gaat: ongecontroleerde macht van de besturen, de destructie van de hoog opgeleide docent en de verkwanseling van het onderwijs”. Elders kreeg ik de indruk dat het bestuur van BON ook het geloof in verreweg de meeste organisaties die in het circus rondom onderwijs als advies- uitvoerings- of onderzoeks-bureau (veel) geld opstrijken verloren heeft. Het roept bij mij de vraag op of het bestuur dan nog wel vertrouwen heeft in de goede intenties van de politici in de kamer en in de regering die zich met onderwijs bemoeien en zeggen daar deskundig in te zijn. Ik denk aan kamerleden zoals Elias (“leraren zijn lui”) van het CDA en van de Camp (“Schoolleiders moeten meer gaan verdienen. Anders kunnen geen goede mensen worden gevonden.") . Mijn indruk is dat de enige kamerpoliticus waarin het bestuur van BON wel vertrouwen heeft Jasper van Dijk van de SP is. Jeronimoon kent waarschijnlijk nog een paar politici die we zouden kunnen vertrouwen maar hij mag ons helaas niet vertellen wie dat zijn.
Het is daarom verheugend dat BON in het conflict op de UVA een heel klein stapje in de richting van activisme heeft gezet. BON heeft zich openlijk achter de opstandige studenten en docenten van deze universiteit opgesteld en een bestuurslid naar de bezetters van het Maagdenhuis afgevaardigd. Maar als BON wat betreft het VO-onderwijs wil wachten op acties van leerlingen, ouders of leraren voordat zij daar zelf activistisch wordt zou dat wachten wel eens heel lang kunnen worden.
Gelukkig beginnen enkele BON-leden hun geduld te verliezen. Neker en Laat schrijft in Bevoegdhedenstelsel moet op de Helling “Splits het schoolstelsel in twee afdelingen: de kwaliteit en de troep. Voor de kwaliteit selecteer je op opvoeding en gedrag. De kwaliteit eist huiswerkdiscipline. De kwaliteit werkt met bevoegde docenten. Een eigen schoolvereniging bewaakt de normen tegen de staat met haar sociale gelijkheid. Daarnaast heb je de troep: een ratjetoe met huiswerk en een rauwe bende qua gedrag. Als Rosenmöller daar onbevoegden voor wil zetten, mag hij dat van mij. Is dit een triest perspectief? Misschien wel. Maar waarom zouden degenen die ernst maken met goed onderwijs de rotzooi van de hele maatschappij bij zich over het hek laten gooien?” Een verstandig voorstel lijkt mij want je kunt komen aanzetten met ouderrechten om dat serieuze onderwijs een kans op ontstaan te geven. Alleen moet je niet al te eerlijk aangeven wat je werkelijk van het bestaande onderwijs en haar voorstanders vindt. Houdt het op de rechten van andersdenkende ouders en de bescherming van de serieuze leerling. Selecteren op gedrag lijkt mij moeilijk en een leerling niet toelaten omdat hij verkeerd opgevoed is lijkt mij oneerlijk. Een leerling moet dan wel weer wegens wangedrag van school gestuurd kunnen worden. Om toegelaten te kunnen worden moet hij in principe een toelatingsexamen afleggen zodat er in een te vormen homogene klas relatief snelle en efficiënte overdracht van kennis en inzicht en bij vakopleidingen ook vaardigheden kan plaats vinden. Een concept dat vrijwel geheel buiten de huidige mainstream ligt en alleen tot bloei kan komen als bepaalde voorschriften die voor de mainstream gelden zoals het bovengenoemde (blijvend) van school verwijderen en een verbod op toelatingsexamens voor de newstream niet gelden. Volgens het kritèrion van kritèria voor waar, dwz goed onderwijs, van Denise van Leyden (criterium is een verbastering in Nieuw-Latijn van het Oud-Griekse woord kritèrion (κριτήριον, Fr: critère)) is “de enige opdracht die een school hoort te krijgen nog steeds: het verzorgen van kwalitatief zo goed mogelijk onderwijs, dat aan opgelegde criteria voldoet. De newstream moet dus niet verplicht worden om de voor de mainstream voorgeschreven ballast mee te nemen. Wanneer bij voorbeeld de newstream het “leren samenwerken” moet meeslepen verliest zij aan onstuimigheid want zoiets legt of de lesvorm vast, slokt een gedeelte van de tijd op en of en hoeveel daarvan leerlingen op school hebben leren samenwerken is moeilijk meetbaar. Dat laatste betekent dan bovendien dat een school moeilijk kan bewijzen in welke mate zij aan dat criterium voldoet en haar prestaties, net zoals de huidige schoolbesturen voor de mainstreamscholen willen, niet hard kunnen maken.
Als een school in de newstream aan de met de overheid overeengekomen eisen heeft voldaan (bij voorbeeld een voldoende aantal leerlingen haalt een diploma dat door de universiteiten erkend wordt als bewijs van een met succes afgelegd toelatingsexamen)zou die school achteraf voor de betreffende periode door de overheid gesubsidieerd moeten worden. (bij te weinig succes maar gedeeltelijk). Ouders hoeven dan geen schoolgeld aan de school te betalen maar moeten wel voor een bepaalde periode geld aan de school uitlenen. Sponsoren vinden lijkt ook mij onwaarschijnlijk tot resultaat. Misschien zijn er wel instellingen die bereid zijn om de restitutie te garanderen zodat kinderen uit onbemiddelde gezinnen die de Newstream willen bevaren niet in een bemoeilijkende startpositie komen.Ik hoop dat Neker en Laat en EM70 hun discussie begonnen in Bevoegdhedenstelsel moet op de Helling voortzetten en tot daden komen.
Bij het streven naar een school met andere doelstellingen hoort natuurlijk ook een lescurriculum.
Een aanzet tot het ontwikkelen van zo’n curriculum voor universiteitsstudenten in spe volgt hieronder.
Als het lukt om de universiteiten tot hervorming te brengen zullen zij zich achter de door Ad Verbrugge gewenste veranderingen in het VWO-onderwijs stellen. Ik besluit met de slotregels van een bijdrage van Ad aan een artikelenreeks van de NRC van Zondag 8 Maart gewijd aan De Instorting van de Talen aan de Universiteit is te wijten aan schraal middelbaar Onderwijs:
Als er echt een nieuwe lente voor de geesteswetenschappen wil aanbreken, dan moet er weer een vruchtbare wisselwerking tussen universiteit en het hele onderwijsgebouw tot stand komen waarin vakinhoudelijke kennis en algemene vorming weer centraal staan. Dat zal de nodige tijd en inspanning vergen en, jazeker, ook geld kosten. Laten we hopen dat de universiteit deze verantwoordelijkheid op zich neemt en de politiek haar daartoe in staat stelt.
…………………………………………………………………….
AANZET VOOR EEN LESCURRICULUM
BILDUNGSGYMNASION (BG) OF COGNITIEF GERICHT GYMNASIUM (CGG)
toelatingsexamen:
rekenen: niveau en karakter van de oude toelatingsexamina voor HBS en Gymnasium
taal: taalkundig ontleden, rekenkundig ontleden, logische spellingsregels kunnen toepassen, synoniemen en antoniemen
Het toelatingsexamen is nodig om op een voldoende hoog niveau te kunnen starten met de lessen en dat hoge niveau te kunnen handhaven
Uit het lescurriculum:
De zesjarige opleiding voor het afleggen van een toelatingsexamen tot de universiteiten is gesplitst in een Onderbouw (3 jaar) en bovenbouw (3 jaar), beide met een afsluitend staatsexamen
Onderbouw:
voorbeelden van leervakken in de onderbouw:
Nederlands: tekstduiding (in het eerst leerjaar mogen door leerlingen voor wie Nederlands geen “moedertaal” is in plaats van Nederlandse teksten buitenlandse teksten geïnterpreteerd worden)
Wiskunde: Euklidische Meetkunde (eerste 1½ jaar); algebra
Engels: Engels voor communicatie, handel en wetenschap
Frans: literair Frans en vertalen
Duits: literair Duits en vertalen
Klassiek Grieks: eindniveau leesboek Het Begin van P. Menten (eerste 1½ jaar)
Latijn: (laatste 1½ jaar)
Euklidische Meetkunde en Klassiek Grieks vormen tezamen een introductie in de Griekse Taal en Cultuur t/m het verdwijnen van het Koinè
……………………………………………………………………………………………………………..
Het gedrag is de algemeen
Het gedrag is de algemeen verzwegen voorwaarde voor goed onderwijs. Leraren die op dit punt moeten capituleren, kiezen veelal voor samenwerken van leerlingen. Dat is minder belastend. Maar veel leerlingen maken amper zelf een vraagstuk of vertaling. Samenwerken is door de nood gegeven, maar didaktisch zeer slecht.
Het gedrag is niet volledig bepaald door sociale afkomst. Met name hoger opgeleiden met drukke banen leveren nogal eens kinderen af met grote mond of ander kwalijk gedrag. Omgekeerd zijn er kinderen uit minder welgestelde gezinnen die zich prima gedragen.
Is gedragsbeoordeling altijd subjectief en niet algemeen te normeren? Het kan meevallen. Er zijn recente ontwikkelingen waarbij de kwaliteit van een hele klas langs een landelijke meetlat kan worden gelegd. Verder maken docenten (altijd met second opinion) een onderlinge rangorde van leerlingen. Door deze twee metingen handig te combineren, zou je van elk kind het gedrag kunnen meten, met een onzekerheidsmarge van maar een paar procent. Gedrag is meetbaar, als de wil aanwezig is om het te meten. Zie bijvoorbeeld home.deds.nl/~essentiae/selectie_op_school_naar_gedrag.pdf
ad Neker & Laat
ad Neker & Laat
Ik zie de overgang van primair naar secundair onderwijs als een moment waarop een leerling zijn leven kan beteren. Gedrag en werkhouding houden een keuzemogelijkheid in. De leerling kan er zelf voor kiezen om zijn gedrag of werkhouding te veranderen. Bij voorbeeld omdat hij een zo hoog mogelijk type school wel een uitdaging vindt. Die overgang kan ook het moment zijn waarop ouders besluiten om hun kind niet (weer) te laten ontsporen. Bij een ouderwets toelatingsexamen meet men ook intelligentie en aanleg. Die liggen vast en daarmee kan men een prognose maken over de prestaties die de leerling zal kunnen leveren op de nieuwe school. Bovendien maakt het slagen voor een toelatingsexamen waarschijnlijk dat de vervolgopleiding aansluit bij wat de leerling weet en kan. Het gedrag van een leerling kan ook beter worden als de leraar op de vervolgschool vanaf uur nul strict regels handhaaft. Het moge nu duidelijk zijn waarom ik liever de discipline veilig wil stellen door een judicium abeundi dan door een judicium admittendi.
Maar het is fijn te vernemen dat, als de overheid ook voor scholen van dissidente ouders niet wil afzien van een verbod om een leerling van school te sturen als geen andere school die leerling wil overnemen, het mogelijk is om bij de toelating van leerlingen op gedrag en inzet te selecteren.
Malmaison is een goed mens.
Malmaison is een goed mens. Hij wil graag kinderen de kans geven hun leven te beteren. De grondslagen van het gedrag worden echter gelegd tussen de leeftijden van 2 en 3 jaar. Een kind dat geleerd heeft te pas en te onpas te schreeuwen, zal dat 10 jaar later niet afleren. De opvoeding is er, of ontbreekt. Natuurlijk zal een verstandig docent, door streng optreden in de eerste lessen, zijn gezag vestigen. Maar wat moet een docent die er 300 voor zich krijgt, waarvan vele tientallen luidruchtig zijn? Beste Malmaison, daar heb ik een antwoord op: bekijk het.
@ malmais0on, [-] citaten en
@ malmais0on, [-] citaten en [+] commentaren
[-] ;Ik zie de overgang van primair naar secundair onderwijs als een moment waarop een leerling zijn leven kan beteren.
[+] Die overgang komt te vroeg. Twee jaar later kan het wel. Daarom leggen de onderwijs systemen vrijwel overal die cesuur bij 13-14 jaar, Ontwikkelings-psychologisch ligt dat nu eenmaal zo.
Hoezo dat idiote punt (11-12 jaar) in NL ooit bepaald is, kan de politieke (emoncipatorische) geschiedenis van het onderwijs van ons "dierbare" vaderland uitleggen. Een psychologische (ontwikkelings-gebaseerde) verklaring voor de 11-12 jarige cesuur is er niet.
[-] Gedrag en werkhouding houden een keuzemogelijkheid in. De leerling kan er zelf voor kiezen om zijn gedrag of werkhouding te veranderen. Bij voorbeeld omdat hij een zo hoog mogelijk type school wel een uitdaging vindt. Die overgang kan ook het moment zijn waarop ouders besluiten om hun kind niet (weer) te laten ontsporen.
[-] Ontsporingen groeien gaandeweg van klein tot intolerabel groot. De laatste (intolerabel groot) worden in de regel pas zichtbaar in de puberteit en daarna. De aanleg ervoor zit gewoonlijk eerder. Welke Cito- of andere test toetser, of BON-commentator, kan die aanleg voor ontsporing zien in een kind van 11-q12 jaar ?
Wie dat kan : kan grof geld "verdienen" – vandaar al die oplichters bedriegers in de onderwijswereld, de goeden incluis, die als ze beter zouden nadenken, betere zouden weten.
[+] Bij een ouderwets toelatingsexamen meet men ook intelligentie en aanleg. Die liggen vast en daarmee kan men een prognose maken over de prestaties die de leerling zal kunnen leveren op de nieuwe school.
[-] Dat zou het probleem vereenvoudigen en toetsen rechtvaardigen, MAAR : een ouderwets toelatingsexamen meet helemaal niet de intelligentie. Ook niet de aanleg. Nieuwerwetse toelatings-methoden doen dat ook al niet. Het meet, en dat veel te ruw, enige beperkte parate kennis, een klein stukje logica (voorzover stress-vrij), en gedeeltelijke momentane alertheid (dat laatste nog incidenteel).
Bovendien : intelligentie en aanleg liggen op deze leeftijd helemaal niet vast, ze zijn nog vortdurend in wording. Elke psycholoog kan dat beamen,
Het is "onze" (niet de mijne) behoefte aan klare vastigheid die de goegemeente laat denken dat alles meetbaar en voorospelbaar is.
[+] Bovendien maakt het slagen voor een toelatingsexamen waarschijnlijk dat de vervolgopleiding aansluit bij wat de leerling weet en kan.
[-] Dat al helemaal niet. Niet op 11-12 jarige loeeftijd, pas na 14-15 jaar.
[+] Het gedrag van een leerling kan ook beter worden als de leraar op de vervolgschool vanaf uur nul strict regels handhaaft.
Grappig detail (term van Youp van t Hek): een van onze buren sjeesde het gymnasium (een orthodox-ouderwetse school, strikte regels, goede leraren) op 13 jarige leeftijd, na een glanzend toelatoingsexamen (11 jaar), beide ouders hoogleraar (een in griekse oudheid), want geen zin in huiswerk en school) – en is nu een vooraanstaand arts-specialist, intelligent en sociaal in zijn vak en daarbuiten, in één van de zeer goede ziekhuizen (jaja, ze bestaan nog).
@ neker + laat
@ neker + laat
Mee eens : in de leetijdsfase 2-3 jaar wordt dergelijk behavior (gedrag is iets anders !) aangelegd. Dat is : in rudimentaire vorm, aanvankelijk nog heel plastisch. Later en over een veel langere tijdsperiode (kleuter tot adolescent) wordt die aanleg gemoduleerd tot allerlei vormen – ontsporingen getriggerd door "toevalligheden" (of beter : dat lijkt maar zo, drugs bijvoorbeeld is geen louter toevalligheid).
Ontsporingen ontstaan van lieverlee in de context tussen wat ondertussen is aangelegd (baby, kleuter, kind, puber) en exterieure omstandigheden en gebeurtenissen. Toetsingen, zeker op 11-12 jarige leeftijd, zijn een fata morgana, ze beloven iets wat niet kan. –
Het malmaison recept is toepasbaar in individueel-positieve situaties. Zelfs dan is de tijdbasis fout, zie mijn vorige reactie.
Gemiddeld genomen, Sassoc,
Gemiddeld genomen, Sassoc, heb je mogelijk gelijk. Maar er zijn leerlingen die wel op 12-jarige leeftijd rijp zijn om met een programma ter voorbereiding op universitair onderwijs te starten. Deze kinderen worden nu in het Nederlandse onderwijs verwaarloosd en ik heb het idee dat de politici het helemaal niet belangrijk vinden om daar een einde aan te maken. In tegendeel, het onuitvoerbare “Passend Onderwijs” zal de intelligente leerling (en ook de overige kinderen) nog slechter passen dan het nu vigerende onderwijs. Hoogbegaafde leerlingen kunnen er ongelukkig door worden en zelfs in levensgevaar komen. Hoe graag ik ook bondgenoten verzamel in mijn eigen strijd voor beter onderwijs, ik zou wegens jouw leeftijdskritèrion toch beducht zijn om met je samen te werken.
Ik vrees een situatie waarin een leerling met zijn ouders naar bovenbeschreven school komt en de rector probeert te overtuigen hem in te schrijven omdat hij beloofd heeft zich voortaan beleefd en gedisciplineerd te gedragen. Moet de rector dat dan weigeren vanwege het onderwijsverleden van de leerling? Het lijkt mij rechtvaardiger de leerling aan te nemen en de leerling en zijn ouders er van te doordringen dat er niet veel hoeft mis te gaan voordat de school tot een iudicium abeundi zal overgaan.
Het zou kunnen zijn dat sommige leerlingen een plotselinge groeispurt meemaken zoals dat sommige jongens op het gebied van hun lengte ondergaan. Als omgekeerd de IQ van sommige leerlingen na zijn twaalfde levensjaar niet meer groeit en zijn IQ dus afneemt wordt het een stuk moeilijker voor adaequaat onderwijs te zorgen. Ook voor leerlingen wier intelligentie zo snel stijgt dat hun IQ toeneemt moet dan een oplossing gevonden worden.
Een toelatingsexamen voor het VWO meet misschien alleen maar of een leerling voldoende intelligent is om een voorbereiding op de universiteit aan te kunnen. Het meet misschien gedeeltelijk ook ijver. In elk geval vertrekken VWO-leerlingen die een toelatingsexamen voor een VWO+ gehaald hebben van een hoger startpunt. (Jij schrijft van niet).
Op de basisschool schijnt het al veel voor te komen dat leerlingen in groep 8 beter rekenen dan hun juf. Ook om die reden moeten de leerlingen na groep 6 verkasten.
# sassoc – Maak het niet te
# sassoc – Maak het niet te sophisticated. Hebt U ooit kleuters opgevoed? En hebt U de schreeuwende bende leren kennen die overal aanwezig is waar groepen kinderen zijn? Ik zal U mijn eigen filosofie van de koude grond vertellen. Moeders moeten geen kleuters alleen opvoeden. Zij missen van nature de strengheid, die kinderen ook nodig hebben. Een vader die zijn kleuter liefheeft, zal soms flink streng zijn. Een moeder doet dat meestal niet. Het zit in de aard van de mens, politiek correct of niet. Waar zijn die vaders in het kleuterleven? Naar de hel met al die mannen die liever hun … achterna lopen met een andere vrouw dan hun kinderen op te voeden!
ALARM!!!!!
ALARM!!!!!
Het politiek-educatieve complex wil in haar onderwijs in plaats van met goede vakleraren werken met laagopgeleide coaches die geregeld bijgeschoold worden en anders hun onderwijsbevoegdheid verliezen. BON wil dat scholen werken met hoog in hun leervak geschoolde leraren die op eigen kracht in staat zijn zich aan veranderingen in hun vakgebied aan te passen. Als we niet oppassen zijn toekomstige BONscholen gedwongen om met leraar van het door het complex voorgestane type te werken. Daarom moet BON nu met concrete voorstellen voor gewenste BON_scholen komen. Daarin moet staan dat BON voor haar scholen wil werken met leraren met een ouderwetse bevoegdheid. Expliciet vermelden is zeer belangrijk hoewel eisen m.b.t. bevoegdheid voor BONse scholen achterwege kunnen blijven als een BON-school prestatie-afspraken met de overheid zou kunnen maken. Natuurlijk niet zo streng dat de BON-school ontaardt in een trainingsschool voor een eindexamen onder verantwoordelijkheid van de overheid.
BON moet zo snel mogelijk met uitgewerkte curricula voor BON-scholen komen en proberen door een appèl op de vrijheid van onderwijs toestemming verkrijgen voor het oprichten van scholen voor kinderen van dissidente ouders.
Wie wil daaraan meewerken?
@ malmaison, hierboven [-]
@ malmaison, hierboven
[-] citaten en [+] commentaar
[-] Gemiddeld genomen, Sassoc, heb je mogelijk gelijk. Maar er zijn leerlingen die wel op 12-jarige leeftijd rijp zijn om met een programma ter voorbereiding op universitair onderwijs te starten.
[+] Dat is juist. Die leerlingen zijn er, ze zijn getalsmatig ver in de minderheid , en, inderdaad worden ze verwaarloosd in het huidig systeem.
Dat is natuurlijk schandalig. De gevolgen zijn desastreus, zeker ook in maatschappelijke zin. Omdat ze worden gemaskeerd door de algehele maatschappelijke constitutie, blijven ze onzichtbaar. Het is ook niet, nog niet, opportuun om dat In te zien,
In zoverre heb je gelijk. En, blijft het doormodderen – alleen op individueel nivo is er en van kans.
"Rijp" is overigens niet het juiste woord hier : adaptief is de juiste omschrijving. Preciezer : waarin ? Cognitief of creatief ? Of nog anders ? Keuzes genoeg.
Er zijn leerlingen die, 10-12 jaar oud, buitengewoon kneedbaar ("boetseerbaar") zijn in cognitieve zin. Die adaptieve (cognitieve) leerfase begint eigenlijk al eerder, 9-10 jaar. Het gewone primair onderwijs doet hier niets mee, herkent het niet – uitgezonderd Montessori, Jenaplan en (in andere zin) Vrije Scholen. Daar liggen gemiste kansen voor de rest van het primair onderwijs. En dan komt ineens de cesuur van basis- naar voortgezet onderwijs en die dwingende keuze – als om het eerder verzuim goed te maken. En dat op het verkeerde moment, voor de verkeerde reden.
Het probleem is wel dat cognitieve stimulatie een één-dimensionale bezigheid is, goed voor de een, inopportuun voor anderen, nadrukkelijk er bij gezegd : op dat moment. Wat als andere (dan cognitieve) vectoren achterblijven ? Kneuzen genoeg, op latere leeftijd. Vroege cognitieve "resultaten" verbergen dan wel het zicht op onderliggende structuren, die (op die leeftijd) net als cognitieve vaardigheden, nog volop in flux verkeren. Omgekeerd ook.
Het cesuur moment wordt te vroeg gekozen. Het 11-12 jarige leeftijds-moment is een te ingrijpende (afwijzende) keuze, de gevolgen waarvan op dat moment niet te overzien zijn. Toetsen kunnen dat niet. Het "systeem" forceert de keuze op het verkeerde moment (want te vroeg) Twee, drie jaar later kan het wel.
Begrijpelijk overigens dat “het system” tot deze geforceerde keuze (de cesuur) komt : het moet eerdere fouten corrigeren. In een meer geleidelijk systeem van cognitieve een creatieve leermomenten ontstaan dergelijke fouten niet.
[-] Deze kinderen worden nu in het Nederlandse onderwijs verwaarloosd en ik heb het idee dat de politici het helemaal niet belangrijk vinden om daar een einde aan te maken. In tegendeel, het onuitvoerbare “Passend Onderwijs” zal de intelligente leerling (en ook de overige kinderen) nog slechter passen dan het nu vigerende onderwijs. Hoogbegaafde leerlingen kunnen er ongelukkig door worden en zelfs in levensgevaar komen.
[+] Ja, dat is zo. In het algmeen geldt dat ieder systeem dat buiten de realiteit probeert te opereren, tot verkeerde resultaten komt. Bij een brug (verkeerd geconstrueerd) is dat duidelijk, bij een atoomcentrale pijnlijk ; in de onderwijs-wereld is dat in het algemeen niet (voor iedereen) duidelijk.
De cesuur op 11-12 jarige leeftijd is zo’n systeem-fout. Toetsen verandert niets aan die fout. Een meer gespreide cognitieve ontwikkeling, schematisch tussen de jaren 10 tot 14, lost het cesuur probleem geruisloos op. Niks ouders, niks rector, niks verkeerd gestelde ambities.
[-] Hoe graag ik ook bondgenoten verzamel in mijn eigen strijd voor beter onderwijs, ik zou wegens jouw leeftijdskritèrion toch beducht zijn om met je samen te werken.
[+] Ik stel geen leeftijdscriterium. Ik beschrijf wat de nauurlijke ontwikkelingsgang is van kleuter naar volwassene, inzonder de overgangen in leer-adaptiviteit in kinderen van 8,9 jaar tot pubers.
Doe er je voordeel mee. Parafraserend op Shakespeare * : er is meer tussen leren en weten dan het onderwijs-systeem veronderstelt. Er zijn overigens scholen die de cesuur met enig success attenueren.
[-] Op de basisschool schijnt het al veel voor te komen dat leerlingen in groep 8 beter rekenen dan hun juf. Ook om die reden moeten de leerlingen na groep 6 verkasten.
[+] Over die (kleuter- pardon) basis-juffen : Youp van t Hek zou zeggen : grappig !
Dat verkassen, daar pleit ik al de hele tijd vcoor : het vervangen van de onnatuurlijke cesuur (PO > VO @ 11 jaar, het circus is zojuist weer begonnen) door een (over meer jaren gespreide) “gradus ad parnassun”, overgang naar meerdere soorten (nivo’s) VO (die feitelijk toch al bestaan). Maar dan niet alleen voor groep 6, ook voor VO 2 naar3, zelfs nog daarna. Dat is beslist niet hetzelfde als de huidige (moeizame) overgangen tussen de VO soorten van nu. Bij de invoering van de (idiote) leerplichtwet (4 jaar) kon het wel. Bij een beter ssysteem van meerdere cesuren zou dat niet kunnen ? Dan alleen vanwege gebrek aan inzicht omtrent ontwikkeling van kinderen tussen kleuter en adolescent.
– – – – – – – – – – – –
* “there are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy.
– Hamlet (1.5.167-8) to Horatio
mijn reactie, hierboven
mijn reactie, hierboven
Wat er met de opmaak gebeurd is, in de transfer over internet, is tegelijkertijd treurig, raadselachtig en teleurstellend. Ik had the tekst volgens de regels van de internetkunst (Maurice : of is het -kunde ?) verzorgd en verzonden. Nog eens, voor wie het goed wil lezen :
@ malmaison, hierboven
[-] citaten en [+] commentaar
[-] Gemiddeld genomen, Sassoc, heb je mogelijk gelijk. Maar er zijn leerlingen die wel op 12-jarige leeftijd rijp zijn om met een programma ter voorbereiding op universitair onderwijs te starten.
[+] Dat is juist. Die leerlingen zijn er, ze zijn getalsmatig ver in de minderheid , en, inderdaad worden ze verwaarloosd in het huidig systeem.
Dat is natuurlijk schandalig. De gevolgen zijn desastreus, zeker ook in maatschappelijke zin. Omdat ze worden gemaskeerd door de algehele maatschappelijke constitutie, blijven ze onzichtbaar. Het is ook niet, nog niet, opportuun om dat In te zien,
In zoverre heb je gelijk. En, blijft het doormodderen – alleen op individueel nivo is er en van kans.
"Rijp" is overigens niet het juiste woord hier : adaptief is de juiste omschrijving. Preciezer : waarin ? Cognitief of creatief ? Of nog anders ? Keuzes genoeg.
Er zijn leerlingen die, 10-12 jaar oud, buitengewoon kneedbaar ("boetseerbaar") zijn in cognitieve zin. Die adaptieve (cognitieve) leerfase begint eigenlijk al eerder, 9-10 jaar. Het gewone primair onderwijs doet hier niets mee, herkent het niet – uitgezonderd Montessori, Jenaplan en (in andere zin) Vrije Scholen. Daar liggen gemiste kansen voor de rest van het primair onderwijs. En dan komt ineens de cesuur van basis- naar voortgezet onderwijs en die dwingende keuze – als om het eerder verzuim goed te maken. En dat op het verkeerde moment, voor de verkeerde reden.
Het probleem is wel dat cognitieve stimulatie een één-dimensionale bezigheid is, goed voor de een, inopportuun voor anderen, nadrukkelijk er bij gezegd : op dat moment. Wat als andere (dan cognitieve) vectoren achterblijven ? Kneuzen genoeg, op latere leeftijd. Vroege cognitieve "resultaten" verbergen dan wel het zicht op onderliggende structuren, die (op die leeftijd) net als cognitieve vaardigheden, nog volop in flux verkeren. Omgekeerd ook.
Het cesuur moment wordt te vroeg gekozen. Het 11-12 jarige leeftijds-moment is een te ingrijpende (afwijzende) keuze, de gevolgen waarvan op dat moment niet te overzien zijn. Toetsen kunnen dat niet. Het "systeem" forceert de keuze op het verkeerde moment (want te vroeg) Twee, drie jaar later kan het wel.
Begrijpelijk overigens dat “het system” tot deze geforceerde keuze (de cesuur) komt : het moet eerdere fouten corrigeren. In een meer geleidelijk systeem van cognitieve een creatieve leermomenten ontstaan dergelijke fouten niet.
[-] Deze kinderen worden nu in het Nederlandse onderwijs verwaarloosd en ik heb het idee dat de politici het helemaal niet belangrijk vinden om daar een einde aan te maken. In tegendeel, het onuitvoerbare “Passend Onderwijs” zal de intelligente leerling (en ook de overige kinderen) nog slechter passen dan het nu vigerende onderwijs. Hoogbegaafde leerlingen kunnen er ongelukkig door worden en zelfs in levensgevaar komen.
[+] Ja, dat is zo. In het algmeen geldt dat ieder systeem dat buiten de realiteit probeert te opereren, tot verkeerde resultaten komt. Bij een brug (verkeerd geconstrueerd) is dat duidelijk, bij een atoomcentrale pijnlijk ; in de onderwijs-wereld is dat in het algemeen niet (voor iedereen) duidelijk.
De cesuur op 11-12 jarige leeftijd is zo’n systeem-fout. Toetsen verandert niets aan die fout. Een meer gespreide cognitieve ontwikkeling, schematisch tussen de jaren 10 tot 14, lost het cesuur probleem geruisloos op. Niks ouders, niks rector, niks verkeerd gestelde ambities.
[-] Hoe graag ik ook bondgenoten verzamel in mijn eigen strijd voor beter onderwijs, ik zou wegens jouw leeftijdskritèrion toch beducht zijn om met je samen te werken.
[+] Ik stel geen leeftijdscriterium. Ik beschrijf wat de nauurlijke ontwikkelingsgang is van kleuter naar volwassene, inzonder de overgangen in leer-adaptiviteit in kinderen van 8,9 jaar tot pubers.
Doe er je voordeel mee. Parafraserend op Shakespeare * : er is meer tussen leren en weten dan het onderwijs-systeem veronderstelt. Er zijn overigens scholen die de cesuur met enig success attenueren.
[-] Op de basisschool schijnt het al veel voor te komen dat leerlingen in groep 8 beter rekenen dan hun juf. Ook om die reden moeten de leerlingen na groep 6 verkasten.
[+] Over die (kleuter- pardon) basis-juffen : Youp van t Hek zou zeggen : grappig !
Dat verkassen, daar pleit ik al de hele tijd vcoor : het vervangen van de onnatuurlijke cesuur (PO > VO @ 11 jaar, het circus is zojuist weer begonnen) door een (over meer jaren gespreide) “gradus ad parnassun”, overgang naar meerdere soorten (nivo’s) VO (die feitelijk toch al bestaan). Maar dan niet alleen voor groep 6, ook voor VO 2 naar3, zelfs nog daarna. Dat is beslist niet hetzelfde als de huidige (moeizame) overgangen tussen de VO soorten van nu. Bij de invoering van de (idiote) leerplichtwet (4 jaar) kon het wel. Bij een beter ssysteem van meerdere cesuren zou dat niet kunnen ? Dan alleen vanwege gebrek aan inzicht omtrent ontwikkeling van kinderen tussen kleuter en adolescent.
– – – – – – – – – – – –
* “there are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy.
– Hamlet (1.5.167-8) to Horatio
Als het nu niet leesbaar ovcerkomt ? Ik geef het op.
Inzake het ALARM!!!!!, van
Inzake het ALARM!!!!!, van Malmaison, hierboven @ 12:13 hrs
Oeps, het alarm is (weer eens) afgegaan. Maar : dissidente ouders bestaan al lang. Dat is geen prerogatief van BON, eerder het toetje, het hoofdgerecht staat koud te worden terwijl de gasten wachten. In het menu blaast ook BON (ere wie het toekomt) een aardig partijtje mee ; maar niet genoeg, en vooral niet doeltreffend.
Theoretisch is er niks tegen de theorie. Hetr probleem is : hoe gaat BON de theorie omzetten in praktijk , in stenen, lesuren, organisatie, docenten, klanten (ja : klanten, ouders en leerlingen dus) ? Lamenteren, over wiskunde onderwijs of over biologie, is niet hetzelfde als aanstaande augustus 2015 de poorten openen van scholen op BON'se of welke andere soort basis ook.
Verontruste (of erger : dissidente) ouders, voorzover eigenzinnig of eigengereid (of : eigenwijs of iederwijs, of gewoon orthodox-mohammedaans, vrijzinnig of boeddhistisch of, zelden, gristelijk) : die bestaan en, wat meer zegt : ze zijn actief in de keuze van school voor hun kinderen ; nu. BON'se ouders, als ze al bestaan, zijn daarin niet actief – waar zijn ze ? In elk geval niet in de hoek waar de discussie over wiskunde didactiek waait – niets tegen die discussie overigens. Ze zoeken, metaforisch gezegd, niet naar de waarde van van der Craats, maar naar waar die nu en hier in het onderwijs gerealiseerd wordt.
Natuurlijk zijn er ook die eindeloze hordes die, internet geinspireerd of gewoon dumb, de elctronische route voor hun kinderen kiezen – ze komen er nog wel achter hoe fout, hoe doctrinnair die keuze was, de koude kermis en thuis komen. Onbegrip is van alle tijden, en corrigdeert zichzelf, en dat altijd te laat.
Dissidente ouders : die kiezen resultaat-gericht. Waar anders kwamen in de loop der tijd al die nieuwe Montessori scholen vandaan ? Hoezo ontstaan er momenteel, in twee jaar tijd, twaalf nieiwe basisscholen en vijf nieuwe VO-scholen met Vrije School-sigfnatruur ? Al die ouders wilden niet wachten tot de wiskunde schisma's tussen BON en Freundenthal zouden zijn geklaard ; of totdat BON zijn onderwoijs-concept heeft doen ontvouwen – die ouders zochten naar onderwijs nu, praktisch toepasbaar voor hun kinderen nu. Ze vinden dat het "Haagse" onderwijs systeem inferieur is en wensen zich iets beters – ze forceren oplossingen waar ze kunnen. Daar hebben ze BON niet bij nodig, denken ze (desgevraagd). Ze willen nu aan tafel, sommingen zullen de taart (het toetje) ongetwijfeld naar van der Craats-principes delen. Die soort ouders wacht niet tot BON, of malmaison, klaar is met het ontwerp, sint juttemis.
Echter, het alarm is niet de mosterd na de maaltijd. Het probleem is nog steeds actueel. Daarom alleen al het uitwerken waard. Alleen : zijn de ingredienten voor de maaltrijd wel de juiste ? Zijn ze, biologische metafoor, wel biologisch gekweekt ? Biologisch hier, in de zin van "zal het passen voor leerlingen waarvoor het opgediend wordt" ? Past het menu in de ontwikkelingsgang van kleuter naar volwassene ?
(citaat)
Het politiek-educatieve complex wil in haar onderwijs in plaats van met goede vakleraren werken met laagopgeleide coaches die geregeld bijgeschoold worden en anders hun onderwijsbevoegdheid verliezen. BON wil dat scholen werken met hoog in hun leervak geschoolde leraren die op eigen kracht in staat zijn zich aan veranderingen in hun vakgebied aan te passen. Als we niet oppassen zijn toekomstige BONscholen gedwongen om met leraar van het door het complex voorgestane type te werken. Daarom moet BON nu met concrete voorstellen voor gewenste BON_scholen komen. Daarin moet staan dat BON voor haar scholen wil werken met leraren met een ouderwetse bevoegdheid. Expliciet vermelden is zeer belangrijk hoewel eisen m.b.t. bevoegdheid voor BONse scholen achterwege kunnen blijven als een BON-school prestatie-afspraken met de overheid zou kunnen maken. Natuurlijk niet zo streng dat de BON-school ontaardt in een trainingsschool voor een eindexamen onder verantwoordelijkheid van de overheid.
BON moet zo snel mogelijk met uitgewerkte curricula voor BON-scholen komen en proberen door een appèl op de vrijheid van onderwijs toestemming verkrijgen voor het oprichten van scholen voor kinderen van dissidente ouders.
Wie wil daaraan meewerken?
Laag opgeleide krachten
Laag opgeleide krachten kunnen zeer nuttig zijn. Zelf zat ik in mijn gymnasiumtijd 3 jaar op internaat. Daar was dagelijks een aantal uren studie verplicht. De surveillanten hadden zelf gymnasium gedaan, maar waren geen vakleraren. Ze hielpen niet met huiswerk, wat verreweg het beste uitgangspunt is. Ze zagen er louter op toe dat iedereen aan zijn huiswerk zat en zijn mond hield. Prima systeem. Die huiswerkdiscipline bepaalt het niveau van een school meer dan het niveau van de vakleraren.