De Suri-route.

De Suri-route.

Vandaag stond de collectant van de Alzheimer-stichting voor de vierde maal aan mijn deur. Ik neem het de goede man niet kwalijk, vergeetachtigheid hoort er nou eenmaal bij. Of zou het komen door mijn gulle gaven? Elk jaar bij het vallen van de bladeren worden bij ons in het dorp de collectanten in slagorde opgesteld om een maand lang de wegen onveilig te maken. Elk lichaamsdeel komt wel met een collectebus aan mijn deur. De hartstichting, hersenstichting, nierstichting, kankerstichting, schimmel-aan-de-grote-teen-stichting, breinstichting, Alzheimerstichting, en als de lichaamsdelen op zijn komen de andere te weinig gesubsidieerde verenigingen rond met de collectebus. De plaatselijke toneelvereniging heeft een tulpenbollenactie, de voetbalvereniging een eierenactie, de gehandicapten paardensportvereniging verkoopt lootjes, de turnvereniging voor ouden van dagen verkoopt hun jaarlijkse naaktkalender en de dierenbescherming verkoopt pluchen beestjes. Alleen de plaatselijke fanfare collecteert niet, die gooien elk jaar een reeds voor mij ingevulde acceptgiro in de bus.

En ik geef, geef, geef, met gulle hand want dat moet van mijn boekhouder. Duizenden euro’s per jaar belanden in collectebussen van alle soorten en maten. Ik eet me het geelzucht aan eieren die ik wegspoel met liters vers sinaasappelsap. Uren ben ik zoet om de lootjes na te checken terwijl ik al bij voorbaat weet toch niets gewonnen te hebben. Zowat mijn hele tuin staat straks in de lente vol met tulpen en mijn zolder is volgestouwd met pluchen beesten van alle slag, ondanks mijn jaarlijkse donatie aan de Roemeniëstichting die al mijn beestjes naar de arme Roma kindjes brengt. De kalender hang ik maar niet meer op het toilet. De mevrouw van juli heeft zich laten fotograferen op het naaktstrand van Callantsoog. Mooie foto hoor, zedig ook want alle mogelijke erotische plekjes zijn afgedekt met kleine, geinig gekleurde parasolletjes. De bedoeling was dat de tattoo van Gerard Joling op de bejaarde buik haar adoratie voor deze zanger liet blijken. Ik heb Gerard Joling nog nooit zo gerimpeld gezien en dat is echt niet goed voor de dagelijkse stoelgang. Verjaardagen hou ik dus maar bij in mijn zakagenda.

En dat allemaal om jaarlijks een paar duizend euro te kunnen declareren bij de fiscus onder het noemertje “donaties aan goede doelen”. Ik heb het eens een jaar zo bont gemaakt dat mijn boekhouder mij waarschuwde dat de inspecteur van de belasting al die donaties wel eens zou kunnen afwijzen, en als dat gebeurde dan zou het einde nog niet in zicht zijn. Het schijnt, volgens mijn boekhouder, dat alle lichten dan op rood gaan bij de verstuurders van de blauwe brieven. Wat ik mij daar moest bij voorstellen? Als ik geluk had onmiddellijk een boete en als ik geen geluk had een inval van de Fiod, in beslag name van al mijn boeken en rekeninguittreksels, aangifte bij de politie wegens fraude, want ze vinden altijd wel iets, met als resultaat een onderzoek door het Openbaar Minsterie die mij dan uiteindelijk voor de rechter zou brengen en dan kon ik mijn mogelijke politieke carrière wel op mijn buik schrijven.

Daarom dat het mij zo verbaast dat INholland er zo gemakkelijk mee weg komt. Met die fraudes bedoel ik. Ja, Fraudes, meervoud. Bij de eerste HBO fraude waren de bestuurders ook al betrokken en nu de diplomafraude en de bonnetjesfraude. Want de bestuurders hebben volgens de laatste berichtgeving een ietwat eigenaardig declaratiegedrag vertoond. Iets met bonnetjes van reizen naar het buitenland want dan hoeft er geen BTW te worden betaald of zoiets. Het is allemaal een beetje duister en ingewikkeld maar het wordt nu wel duidelijk waarom INholland een dependance heeft geopend in Paramaribo Suriname. De deelnemers hadden voor hun diploma’s de Theo-route en de bestuurderen voor de bonnetjes de Suri- route.

Wie gedacht had dat onze overheid het zware geschut zo bovenhalen om de onderste steen boven te krijgen heeft ongelijk. De mannetjes en vrouwtjes van de onderwijsinspectie mogen de bonnetjes controleren. Geen FIOD, geen Openbaar Ministerie en al zeker geen aangifte en rechtszaak. Het gaat hier wel om het bestuur van de hogeschool en die mogen een andere behandeling dan de doorsnee fraudeur vindt onze overheid, en dat vinden de bestuurderen ook, verschil moet er zijn.

Ik heb me afgevraagd hoe een en ander zo kan komen. Waarom de gewone burger bij een klein foutje op zijn belastingaangifte onmiddellijk behandelt wordt als de meest staatsgevaarlijke crimineel die het voorzien heeft op de staatskas, en de bestuurder van een hogeschool onder het genot van een kopje koffie mag uitleggen aan de meneer van de onderwijsinspectie dat er een kleine administratieve vergissing is gemaakt met onze belastingcenten?

Een blik op de leden van de raad van toezicht van dat schooltje zegt genoeg, daar hebben ze een oud directeur Generaal van Justitie als toezichthouder.

Uw niet gesubsidieerde columnist
Jesse Jeronimoon