Vakantiekorting en Passend Onderwijs controversieel
LIA vindt vakantiekorting en Passend Onderwijs ‘controversieel’!
Dinsdag 9 maart 2010 besluit de Tweede Kamer welke onderwijsgerelateerde onderwerpen controversieel zijn en dus niet door de demissionaire regering mogen worden afgehandeld.
Wat LIA betreft, hoort de discussie over onderwijstijd, inclusief het inkorten van de zomervakantie in het voortgezet onderwijs, daar zeker bij. De voorstellen van mevrouw van Bijsterveldt hebben absoluut geen draagvlak onder het personeel. Dagelijks stromen honderden handtekeningen tegen dit bizarre wetsvoorstel bij LIA binnen. Per school tekent zo’n 80 % van de leraren. Dat is onze conclusie op grond van de eerste 100 scholen waarvan de resultaten nu binnen zijn.
Na de uitreiking van de Gouden Dijsselbloem aan staatssecretaris Van Bijsterveldt en de handtekeningenactie heeft LIA nu een brandbrief gestuurd aan alle leden van de Tweede Kamer. De boodschap van de brief is duidelijk: als het daadwerkelijk tot een voor leraren ongunstige wetgeving komt, zal LIA zijn achterban oproepen tot acties.
In een tijd waarin, ondanks de ruimte op de arbeidsmarkt, scholen steeds meer moeite hebben met het vinden van bevoegd èn bekwaam personeel, moet alles erop gericht zijn het werken in het onderwijs aantrekkelijker te maken. Dit wetsvoorstel doet het tegendeel en is dus fnuikend voor de kwaliteit van het onderwijs.
Ook het invoeren van ‘Passend Onderwijs’ vindt LIA geen goed idee. Dit plan doet in het huidige onderwijssysteem namelijk geen recht aan de behoeften en talenten van zorgleerlingen én hun leraren. In plaats daarvan vindt LIA dat de regering moet investeren in het Speciaal onderwijs, met goed opgeleide en goed betaalde leraren.
Wij vragen alle politieke partijen met klem om het voortgezet onderwijs hoog op de agenda te zetten. Maak de ambitie waarom u in november unaniem heeft gevraagd via de motie Hamer waar.
Een betere kwaliteit van het onderwijs is alleen mogelijk door de inzet van voldoende bevoegde, bekwame, betrokken leraren. Het is aan de politiek hen voldoende ruimte te geven om hun werk zo goed mogelijk te doen.
Teja Bodewes
www.lerareninactie.nl
Toch blijft het triest
dat het gebrek aan solidariteit op de werkvloer, de slappe knieën van de traditionele (vak?)bonden en de slaafsheid van het merendeel van de huidige docenten belangrijke oorzaken zijn van het feit dat dergelijke vileine proefballonnetjes steeds maar weer worden opgelaten (en op termijn wellicht ook gewoon kunnen worden doorgevoerd). Hadden wij de mentaliteit van havenwerkers, dan zou men zoiets in Den Haag wel uit het hoofd laten. Als men ons behandelt als productiemedewerkers, dan gaan we ons toch zo gedragen? Een dag alles plat, alleen al om het lanceren van zulke belachelijke ideeën. Overweegt de staatssecretaris daarna een commissie te benoemen om een en ander nader te onderzoeken? Een week plat! Dat zal ze leren. Maar nee hoor, er zou eens een (examen)leerling last van kunnen hebben…….
loyaliteit
Zoiets heet loyaliteit, denk ik. Maar wat echt loyaal is, kunnen we pas ervaren als er vrije discussie mogelijk is en we geen gevaar meer lopen als we zonder pseudoniem hierover kunnen praten. Tot dan zijn we overgeleverd aan de verdeel en heers politiek. Hoelang nemen we daar nog genoegen mee? Hoelang denkt men in het onderwijs nog dat het aan de eigen deur wel voorbij gaat? Solidariteit is de kracht van de werkvloer als men dat wil. Wanneer komt dat besef?
Stoere taal
Stoere taal, dat wel. Vraag die bij mij rijst: wat heeft ‘Basta’ zélf gedaan om aan te tonen dat hij/zij geen slappe knieën, geen gebrek aan solidariteit en geen slaafsheid in zich heeft? Gaarne uw illustratie.
Beste Marten,
Als illustratie heb ik u een Private Message gestuurd.
Bepaalde ervaringen met mijn werkgever maken dit helaas noodzakelijk.
Gelezen en gegruweld
Die PM deed mij als ‘innocent bystander’ (weer eens) versteld staan van de idiote tot haast misdadige praktijken die zich in het reguliere onderwijs voordoen. Maffioos is een term die op een aantal gevallen inderdaad van toepassing is.
Mijn bewondering voor mensen die – zoals Basta – onder dat geweld hun rug recht en de knieën strak houden is daardoor wederom gegroeid.
dank je wel
Marten
staken
Als er gestaakt zou moeten worden om werkelijk inhoudelijke kwesties, dan was ik zeer gaarne bereid mee te doen aan een staking.
Ik heb echter ondervonden dat het staken altijd draaide om loonsverhogingen. Principieel heb ik altijd geweigerd hieraan deel te nemen: ik kan het kinderen niet uitleggen dat ‘mees’ staakt omdat hij meer geld wil. Vond zoiets altijd een uitermate slecht voorbeeld voor die kinderen.
Staken om uitsluitend inhoudelijke motieven: ik heb het niet kunnen constateren.
Maar als het om werkelijk principiele zaken zou gaan, vind ik staken een uitstekend middel, dat zelfs een belangrijke opvoedende werking kan hebben richting het jongvolk.
Maar staken alleen om de centen: ik gruw daarvan, en vind dit in hoge mate decadent.
Ik ben nog uit de tijd
dat we actie voerden tegen de HOS en speciale onderwijskortingen, daarna is er sluipenderwijs alleen maar meer werk bijgekomen. Was er toen en daarna niet wat meer nadruk gelegd op de achterstand t.o.v. het bedrijfsleven, dan was er nooit iets gebeurd. En wat is er mis mee om ook je leerlingen te laten zien dat je niet altijd met je hoeft te laten sollen?
sollen ja, sollen nee
Het inloggen vraagt enig doorzettingsvermogen, vandaar toch maar een reactie. Het ‘niet met zich laten sollen’ is een ruim begrip. In enge zin kan het een motief zijn voor leerlingen om ook maar te gaan staken.
Staken om de poen, ik blijf dit een slecht voorbeeld vinden. Ik doe daar niet aan mee. En heb aldus een heel team ervan weerhouden te gaan staken, want staken terwijl 1 collega zijn klas open hield, dat kon voor hen toch ook niet.
Staken omwille van principes: dit doet u in achting stijgen bij de leerlingen. Terecht vind ik dat. En dan wel het echte staken: geen inkomen gedurende het staken.
Staken is echter verworden tot een betaald luxe dagje uit. Als leerlingen hier hun neus voor ophalen, geef ik hen helemaal gelijk. Leerlingen willen ook MEER, en wel direct! Meer geld wil iedereen, dat is niet zo moeilijk.
Inleveren tijdens de staking omwille van principes: dat is wat je noemt een hoogstaand voorbeeld voor het jonge volk.
Meer geld
Bekijk het positief Moby. Het gaat niet zozeer om meer geld voor jezelf, maar om meer geld voor ‘de’ leraar. Zodat de beter opgeleiden wellicht gaan overwegen om leraar te worden. En dat is goed voor het onderwijs.
Principes ok, maar toch
ken ik in mijn omgeving geen enkel geval van principiële niet-stakers die de door de acties behaalde loonsverhoging(en) stelselmatig geweigerd hebben.
re. Mark en basta
Mark: daar zit wat in wat je zegt. Alhoewel ik betwijfel of een academicus die vooral door wat procenten meer zou worden overghaald, een bestaand figuur is.
Basta (Is u Jeronimoon? Gezien uw eerdere bedankje),
Daar heeft u inderdaad gelijk: de niet-stakers delen wel in de loonsverhogingen. Dit is vermoedelijk een structurele zaak. Weigeren kan praktisch waarschijnlijk niet.
Ik denk echter dat er andere middelen zouden bestaan om een loonsverhoging te verkrijgen. Eerder wil ik pleiten voor het onderzoeken van deze mogelijkheden. Staken is mij te ontwrichtend en te gemakkelijk. Daarbij als voorbeeld voor de jeugd: decadent.
Overigens heb ik wel enig recht van spreken, aangezien ik het onderwijs niet langer heb willen dienen, en intussen genoegen neem met een aanzienlijk lager inkomen (nee, niet van de staat).
Politici liggen niet wakker van zoiets, dat zie ik ook wel. Ik bereik daar dus niets mee. Maar voor het eigen geweten bereik ik echter genoeg. En uiteindelijk worden wij verantwoordelijk gehouden voor de eigen daden, en niet voor daden van een groep, dat geloof ik nu eenmaal.
niet staken om geld
LIA denkt als Mark79, Moby.
Door de positie van de leraar te verbeteren (niet alleen door een beter inkomen, maar ook door meer zeggenschap, en minder werkdruk) hopen we de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren.
poen
Ten eerste denk ik dat een beter salaris en een hogere status, niet maken dat iemand beter gaat lesgeven. Mogelijk zal het geldbelusten en statusbelusten trekken, die er verder de kantjes vanaf wensen te lopen: hun kostje is gekocht.
Ten tweede zou vraag een aanbod de hoogte van salaris kunnen bepalen. Academici waar grote behoefte aan is, maar die goed betaalde alternatieven hebben, zouden dan misschien kunnen worden overgehaald te kiezen voor het onderwijs. Academici waar weinig bedrijven op zitten te wachten, als afgestudeerden geschiedenis b.v., ontvangen een loon naar verhouding van een over- of onderaanbod. Dit geeft dan echter weer scheve gezichten en zou niet ‘solidair’ zijn (mooi woord voor jaloezie).
Ten derde wil ik niet betaald worden door de overheid als diezelfde overheid mij daarmee kan opzadelen met een nog grotere werkdruk: WSNS en ‘passend onderwijs voor elk kind’, b.v. Dan liever minder verdienen, maar grotere vrijheid behouden.
Staken om een paar procenten lokt geen mensen die elders veel meer kunnen verdienen. Dan moet er gestaakt worden om aanzienlijke salarisverhogingen, maar dan maakt het lerarenvolk zich niet geliefd bij de bevolking die hun salarissen middels afgedwongen belastingen moet opbrengen.
Nu al leven basisschoollleerkrachten, als zij de helft van tweeverdieners zijn, al bijzonder riant in vergelijking met veel ouders van hun leerlingen. Terwijl hun opleidig niet eens veel moeite heeft gevraagd.
Kortom, ik staak niet onwille van wat procenten. En ook niet om tientallen procenten.
poenpoenpoenpoen
Natuurlijk zorgt een hoger salaris er niet voor dat iemand die het vak dat hij geeft niet beheerst, niet met jongeren kan omgaan of waardeloos uitlegt niet dat hij ineens wel zijn vak beheerst, fantastisch met jongeren omgaat of dat zijn uitleg de helderheid zelve wordt.
Maar het kan er wel voor zorgen dat scholen de keuze krijgen om iemand aan te nemen die WEL het gewenste vak heeft gestudeerd en er WEL blijk van heeft gegeven met jeugdigen te kunnen omgaan en hen iets te kunnen bijbrengen. Als het beroep aantrekkelijker wordt voor mensen die wat kunnen, kunnen scholen uit een grotere vijver sollicitanten de beste vis vangen.
Daar is m.i. de onderwijskwaliteit wel degelijk bij gebaat. Ik zou eerlijk gezegd geen enkele maatregel kunnen bedenken waar de onderwijskwaliteit MEER bij gebaat is.
Voor een salarisverhoging voor mensen die niet fatsoenlijk kunnen rekenen zul je mij nooit horen pleiten en nooit zien staken. Ik wil salarisverhogingen voor leraren die dat wel kunnen, zodat scholen niet meer genoodzaakt zijn mensen aan te nemen zonder kennis van zaken of zonder de noodzakelijke sociale en didactische vaardigheden.
poen(2)
Het gaat wat ver om iedereen die snakt naar een normale beloning, als geldwolf weg te zetten. Het enige wat wordt gevraagd is een normaal, met iemands capaciteiten en kwalificaties in overeenstemming zijnd salaris. Dat wil zeggen: een salaris dat enigszins kan concurreren met datgene wat de rest van de arbeidsmarkt biedt.
Natuurlijk maken een hoger salaris en een betere status alléén niet dat één persoon in isolatie beter gaat presteren. Maar met betere arbeidsvoorwaarden en dito status verandert er in het algemeen iets: meer belangstelling voor het lerarenberoep onder gemiddeld beter opgeleide, meer capabele personen. Een in het algemeen beter opgeleid lerarencorps leidt er op termijn dan weer toe dat individuele leraren beter gaan presteren.
De vrees dat een hoger salaris gepaard zal gaan met een hogere werkdruk en verminderde vrijheid, deel ik niet. Ik vermoed dat het effect eerder andersom zal zijn: meer salaris, meer status, meer vrijheid. Ook al omdat een hoger salaris een minder dociele populatie docenten aantrekt.
Geen geldwolven, gewoon competente mensen
Wanneer het salaris verhoogt wordt naar het marktconforme niveau dan trek je geen ´geldwolven` aan.
Wat dat betreft gaat bijvoorbeeld de vergelijking met de politiek mank: onze politici gaven onder leiding van het CDA zichzelf een aanzienlijk hoger salaris cadeau om maar marktconform te zijn.
Voor 2 ton per jaar, exclusief de vele extra voordeeltjes, kan je immers voldoende competente mensen vinden en dit was m.i. dan ook niet nodig.
De hoogopgeleide leraar daarentegen moet meer genoegen nemen
met een te laag (niet marktconform) salaris naarmate hij hoger opgeleid is.
Inderdaad, de basisschoolleraar heeft niet te klagen over zijn salaris. Zijn salaris past bij zijn opleidingsniveau en hij verdient als ik het goed heb begrepen zelfs nog wat meer dan een tweedegraadsleraar.
Voor een afgestudeerd wiskundige, natuurkundige of ingenieur (vaak geschikt om onderwijs te geven in natuurkunde en wiskunde wanneer hij een universitaire lerarenopleiding volgt, afhankelijk van wat voor ingenieur hij is en waar hij heeft gestudeerd) is het een heel ander verhaal. Wat zou jij kiezen, Moby?
Een comfortabel overheidsbaantje, een initieel iets minder comfortabel baantje in het bedrijfsleven met het perspectief op riante promoties of een baan als leraar waarvoor je eerst nog een voor jou wat saaie (pedagogische vakken, socio-geneuzel) lerarenopleiding moet volgen om vervolgens minder te verdienen dan bij de overheid of bij een privaat bedrijf, zonder kans te maken op riante promoties, glansrijke carrières enz.?
En ach, die scheve gezichten wordt zo overdreven. Een leraar geschiedenis moet maar aanvaarden dat hij minder krijgt dan een leraar natuurkunde wanneer een historicus minder betaald krijgt dan een natuurkundige of ingenieurs. Dan had die historicus ook maar een andere studie moeten kiezen.
Salaris, opleidingsniveau en markt
Dit soort discussies wordt meestal te eenzijdig gevoerd.
Het salaris kan niet los worden gezien van de markt maar het kan ook niet los worden gezien van het opleidingsniveau en de status (een toelatingsexamen werkt bijv. sterk statusverhogend).
Wanneer de salarissen matig zijn, wat voor academici het geval is, dan krijg je ook slechts matig competente mensen en kan je het opleidingsniveau niet al te hoog maken en al te zware eisen stellen aan kandidaten tenzij je tekorten aanvaardt). Wanneer het opleidingsniveau matig is dan heeft het weinig zin om het salaris te verhogen.
Natuurlijk hoeft een werkgever ook niet meer te betalen dan wat past bij het opleidingsniveau en de markt, de werkgever moet zich er echter bewust van zijn dat wanneer hij substantieel minder aanbiedt dat de kandidaten dan voor andere potentiële werkgevers zullen kiezen en dat scholieren simpelweg voor een andere opleiding zullen kiezen.
Ik herinner hierbij aan de opmerking van Classica dat zij nog niet heeft meegemaakt dat een havo-leerling met N&T- of N&G-profiel
haar vertelde te overwegen om aan de PABO te studeren, leerlingen die het zwakkere C&M-profiel volgden hebben haar dat wel verteld.
Een wat hoger salaris kan er voor zorgen dat ook de leerlingen die een exacter profiel volgen overwegen om aan de PABO te studeren wat de PABO’s kan motiveren om het niveau van hun opleiding te verhogen.
Natuurlijk moet ons stelsel dan ook wel dusdanig zijn dat het niet loont voor een opleiding om steeds meer studenten aan te trekken. De overheid moet de financiering van een opleiding aanpassen aan het aantal (gewenste) studenten, niet een vast bedrag geven per student.
Ergo, er bestaan geen simpele oplossingen. 😉
Interessante aanvullingen, Bart.
Zeker, over salaris is veel te zeggen. Ieder heeft daar tevens persoonlijke motieven waarbij ik niet in andermans portemonnee kan kijken. Daarom moet staken iets zijn dat je vooral doet vanuit persoonlijke motieven, en niet omdat anderen dit staken belangrijk zouden vinden.
En desnoods krijgen alleen de leden van de bond die het staken organiseert de loonsverhoging.
Zijn we gelijk van die groepsdwang af als het om staken gaat.
Dan vraag je wat ik zou kiezen. Ik heb weinig te kiezen Bart. Beta-vakken liggen mij niet, Helaas, want techniek boeit mij buitengewoon, en ik heb grote bewondering en waardering voor de ’techneuten’. Nuchtere mensen die met feiten werken die werken!
Ik koos niet voor het onderwijs vanuit financiele overwegingen. Het vak is mij min of meer ‘aangeboren’. Daarbij vind ik vooral de jongste leerlingen erg leuk; daar heb ik meer affiniteit mee dan met ‘pubers’ die mij te snel tot ergernis brengen. Salaris was iets waarvan ‘je wel zag wat er kwam’. Als twintigjarige was het full-time salaris voor de onderwijzer helemaal niet gek, waarbij ongeveer elke maand meer werd gegeven. Tijdens de opleiding heb ik mij echter nooit verdiept in het te verwachten salaris. Het was ‘voldoende’, dat was wel gebleken. De uitdaging in een klas was ooit veel interessanter. Nu niet meer. Wel zo eerlijk dit toe te voegen.
Ik recapituleer:
Mocht mij nu 10% meer salaris worden aangeboden om zich geheel te geven aan het ‘passend onderwijs’, ik zou BEDANKEN voor de eer (behalve in een uiterst cynische bui (wat kan mij het verrekken), die echter niet langdurig vol te houden is gebleken, waardoor ik toch weer zou opstappen.
Zou het huidige salaris worden aangeboden, inclusief de garantie dat ik ‘ouderwets’ klassikaal mag lesgeven, waarbij redelijk homogene groepen worden gegarandeerd, ik zou er voor kiezen. Sterker: ik verlang ernaar.
Daar ziet u helder mijn opvattingen omtrent staken omwille van het loon.
Geluksvogel 😉
Moby, prijs je gelukkig dat je de luxe hebt hiervoor te kunnen kiezen. Zou je diezelfde luxe hebben als je een vrijgezel was en in je eentje alle vaste lasten moest betalen?
Ik garandeer je dat dat beetje minder belasting (bij eenzelfde inkomen) wat je moet betalen als een vrijgezel niet opweegt tegen al die extra vaste lasten, ik heb het rekensommetje al meerdere malen gemaakt, de uitkomt van dit sommetje deed mij denken dat het wellicht zo gek nog niet is om ooit te emigreren. En ja, ook de meeste vrijgezellen leven graag in een normaal huis met een tuintje voor en achter.
Ik gun het je uiteraard van harte dat jij de luxe hebt om met een lager salaris genoegen te nemen, helaas hebben veel andere mensen niet deze luxe.
Het nadeel voor het onderwijs is dat al deze mensen gezien de huidige arbeidsvoorwaarden niet of niet gemakkelijk voor het onderwijs kunnen kiezen terwijl daar ongetwijfeld wel veel goede leraren tussen zitten.
Zeker nu een school een eerstegraadsleraar een tweedegraadssalaris mag betalen wat vaak lager is dan het salaris van een basisschoolleraar. Bekijk dat vanuit het perspectief van iemand die 5 jaar wiskunde, biologie, fysica, chemie of economie of geologie heeft gestudeerd. Hij heeft aantrekkelijkere opties dan nog de ULO te volgen en onderwijzer te worden.
Beide punten moeten verbeterd worden: het salaris en de autonomie van de leraar (zolang de leraar op een redelijke wijze gebruik maakt van deze autonomie).
Re: poen
De meeste basisschoolleerkrachten zijn vrouwen die een man hebben die een aanzienlijk hoger salaris heeft dan zijzelf. Inderdaad kunnen zij dan in vergelijking met veel ouders van hun leerlingen relatief riant leven.
Voor een leraar op een gymnasium (alleenstaand, met niet werkende partner of met een partner die ook leraar is) is dat niet het geval. Die woont in een achterstandswijk of ver buiten de stad terwijl zijn leerlingen veelal uit de villawijk of de grachtengordel komen. En die relatieve armoede zien zijn leerlingen ook. Die kijken dus wel uit om leraar te worden.
Dit wilde ik ook nog zeggen
Dit wilde ik ook nog zeggen maar ik zat alweer aan die 2000 karakters.
Wanneer je enkel voldoende verdient wanneer je een partner hebt die werkt dan is de vijver waarin je vist alweer heel wat kleiner geworden.
Bovendien zijn er ook nog veel alleenstaanden, het percentage alleenstaanden (op de totale Nederlandse bevolking) nam de laatste decennia sterk toe.
Een verstandige leerling zal naar het inkomen kijken wat hij nodig heeft indien hij alleenstaand is, je weet immers nooit wat de toekomst brengt; niet elk potje heeft het geluk dat het een dekseltje vindt. Mogelijk kiezen sommige mensen er zelfs voor om vrijgezel te blijven.
@ Mark
Schets je nu een extreem plaatje om je punt te maken of zijn juist hogeropgeleide leraren vaker vrijgezel?
Het plaatje van Mark
is correct. Met de aanvulling dat (bijna) al die juffen part time werken.
brainstormen
Dit is nog eens brainstormen:
van een verzoek dat LIA deed aan de Tweede Kamer om het ‘passend onderwijs’ en de ‘vakantiekorting’ voor het voortgezet onderwijs controversieel te verklaren, zijn we via het ‘staken om de poen’ aangeland bij de parttime-juffen in het primaire onderwijs.
Intussen is het passend onderwijs controversieel verklaard en heeft LIA nog hoop dat dit ook zal gebeuren met de zogenaamde werkdrukverlichting,die ons volgens mevrouw Van Bijsterveldt ten deel valt, als zij onze grote vakantie met een week inkort.
Een nieuwe lichting Kamerleden heeft wellicht een realistischer kijk op het aantrekkelijker maken van het werken in het voortgezet onderwijs.
salaris
Ook voor mij speelde het salaris geen rol in mijn keuze om leraar te worden. Het startsalaris is hoger dan de basisbeurs, dat wist ik, dus ik ging er hoe dan ook flink op vooruit. Van collega’s hoor ik dat zij daar in het begin hetzelfde over dachten.
Maar ik hoor ook dat zij dan na een paar jaar ontdekken dat hun oud-studiegenoten al flinke sprongen in salaris hebben gemaakt, ontdekken dat het leraarschap wel erg hard werken is voor relatief weinig geld en zich realiseren dat ze ook weleens een huis willen kopen.
Dat heb je niet meteen door direct na je studententijd, maar wel een paar jaar daarna.
Verder heeft mark79 een goed punt m.b.t. het stijgend aantal vrijgezellen. Dit kan ertoe leiden dat nog minder mensen voor het onderwijs kiezen. Het beroep is aantrekkelijk als je een goed verdienende partner hebt en graag de schoolvakanties vrij hebt. Singles hebben (vaak) liever een wat hoger salaris en de mogelijkheid om buiten het hoogseizoen op reis te gaan. Zij hebben in dat opzicht in het onderwijs weinig te zoeken en het feit dat er steeds meer singles komen kan dus voor het onderwijs nadelig zijn.
en nog iets over salaris
Vrienden vroegen afgelopen weekend hoe het nou zit met de salarissen in het onderwijs. Terwijl ik uitlegde dat een paar jaar geleden is uitgerekend dat de gemiddelde academicus buiten het onderwijs 25% meer verdient dan de gemiddelde academicus in het onderwijs, realiseerde ik me dat dat verschil zou kunnen gaan oplopen.
In “het gemiddeld salaris van academici in het onderwijs” zijn momenteel immers veel voorHOSsers opgenomen. Nog niet met pensioen, wel bovenin de hoogste salarisschaal. Nadat deze groep het onderwijs heeft verlaten zijn zou het gemiddeld salaris van de (kleine) overgebleven groep academici weleens lager kunnen uitvallen dan nu het geval is, en de salarisachterstand dus groter worden dan 25%.
Tenzij 2014 doorgaat. Dat lijkt me een absolute voorwaarde om nog academici over te houden die langer dan een paar jaar blijven.
staken om 25%
In theorie zou je dan kunnen gaan staken om dat verschil op te heffen, waardoor excellerende academici voor het onderwijs gewonnen zouden kunnen worden.
De andere partij zit echter ook niet stil, en zou hoger kunnen gaan bieden om die excellerende academici voor zichzelf te winnen, waardoor toch weer salarisverschillen gaan ontstaan.
Ik denk dus dat die onderwijssalarissen een kwestie van vraag en aanbod zijn. Zolang een salaris voldoende gekwalificeerden trekt, waarbij de kosten voor de overheid niet te veel oplopen, zal een salaris ergens op een snijpunt blijven steken.
De beteren zullen altijd weggekocht kunnen worden; daaruit verklaar ik zelfs dat verschil van 25%. Daar helpt dus geen staken tegen.
kwestie van vraag en aanbod
@moby
Het probleem is dat het vraag-aanbod-mechanisme nu juist verstoord is, doordat aan de vraagzijde steeds meer water bij de wijn gedaan wordt.
Kunnen we niet voldoende gekwalificeerde leraren krijgen, dan laten we de wiskundelessen toch gewoon geven door een student in een willekeurig vak, of door een leraar van een ander vak die toevallig nog wat uren over heeft.
Salaris is niet alles. Echte werkdrukverlichting en betere secundaire arbeidsvoorwaarden zijn minstens net zo belangrijk. LIA hoopt dat de volgende regering ervoor gaat zorgen dat Nederland weer trots op zijn voortgezet onderwijs kan zijn.
Transparantie over bevoegdheden zal bevochten moeten worden
Teja schreef: “Kunnen we niet voldoende gekwalificeerde leraren krijgen, dan laten we de lessen toch geven door een student in een willekeurig vak, of door een leraar van een ander vak die toevallig nog uren over heeft.”
Daarbij is het probleem dat dit langdurig straffeloos kan, nog in het geniep ook. En dat door de daaruit resulterende economische waardedaling van de bevoegdheid het ‘kwalitatieve lerarentekort’ alleen maar groter wordt.
Dat bij een ernstig tandartsentekort ook mondhygiënisten noodzakelijke gebitscontroles gaan doen is één ding; dat die zich ongemerkt uitgeven voor tandarts is een tweede. Dat zal het gilde der tandartsen beletten.
Daarom moet bevochten worden dat scholen continu openheid van zaken bieden over de kwalificaties van hun leraren. Meer, duidelijker en directer dan via de 100% geaggregeerde (en oncontroleerbare) website bevoegd.nl gebeurt. Dat is een leuk begin, maar het moet beter. Zodat ouders zich op dit punt kritische consumenten kunnen tonen, en schoolleiders onder die druk weer voorrang geven aan goedopgeleide leraren.
Zelfs van CDA-ers als Bijsterveldt hoor je uitspraken als ‘elke leerling verdient bevoegde leraren’ en ‘het uitgangspunt is dat er bevoegde leraren voor de klas staan’ (om direct op te merken dat helaas vanwege het lerarentekort etc etc.). Dit impliceert voor mij dat, als die kwalificaties er toe doen, elke leerling toch minstens het recht heeft om te *weten* wat de kwalificaties zijn van de personen van wie hij les heeft. In de schoolgids dus.
Zoals je er in Nederland – ik schreef het al veel vaker – er ook bij een tandarts, restauranthouder, advocaat en electro-installateur op kunt vertrouwen dat de persoon aan zijn beroepskwalificaties voldoet en die desgevraagd toont.
Dat maakt de, óók in het onderwijs uitgevente, moraal zo schadelijk dat ‘een papiertje niets zegt’. En als papiertjes in waarde dalen, is het zaak die waarde op te schroeven, niet om alle papiertjes te bagatelliseren.
woordduiding
Als Bijstderveld met ¨bevoegd¨ denkt aan leraren die uitgebreid getrained en geïndoctrineerd zijn op de educatieve en paedagogische aspecten maar weinig verstaan van het vak waarin zij hun leerlingen kennis en inzicht bij moeten brengen heeft zij het over leraren die naar BONnormen niet bevoegd zijn en ook niet erg geschikt.
Seger Weehuizen
Laten we even verder denken
Uiteraard moet een lesbevoegdheid op de eerste plaats vakkennis garanderen, Seger.
Lees mijn laatste zin nog eens. Als er hbo- of wo-lerarenopleidingen zijn die tekortschieten in het aanbrengen van die vakkennis, dienen ze te worden aangepakt (gebeurt trouwens al). De consequentie moet niet zijn dat we de waarde van alle behaalde papiertjes nietig verklaren en de schooldirecteur voortaan bepaalt of Jansen wiskunde en Pietersen Nederlands kan geven.
Ten eerste hebben directeuren een eigenbelang (snel en goedkoop ‘iemand’ inhuren), dat ze *blijkbaar* snel afruilen tegen het belang van goed onderwijs; ten tweede hebben ze zelf onvoldoende vakkennis om andersmans vakkennis te beoordelen; en ten derde is het inleveren van gemiddelde zevens geen garantie dat het met de vakkennis van de leraar snor zit.
De bestaande bevoegdheid is imperfect, maar de *beste* garantie op (vak)deskundigheid van de leraar. Het is ook de *enige* manier waarop je eisen aan de vakinhoudelijke opleiding kunt stellen of handhaven.
Ik begrijp nog steeds niet waarom jij daar zo’n kennelijke moeite mee houdt, een lijstje voorin de schoolgids waarin klip en klaar te lezen staat:
Dhr. Jansen – vo Frans
Dhr. Pietersen – vo Geschiedenis
Mw. De Vries – vho Wiskunde
Mw. Houtsma – vho Biologie
Dhr. De Bot – po
Etc.
Zo’n lijstje geeft ouders en leerlingen inzicht in de feitelijke kwalificaties – eerst en vooral vakinhoudelijk – van de persoon van wie het kind les heeft en cijfers krijgt. En het geeft zowel de school als de leraar een duidelijke stimulans om te werken aan het verhogen van de bevoegdheid, als hij/zij langdurig lesgeeft in bijvoorbeeld de bovenbouw of als po-docent in de onderbouw.
Als die werkelijk zo bekwaam zijn als ze dikwijls voorgeven te zijn, is het in de praktijk geen hinderpaal zich dan ook daadwerkelijk te kwalificeren. Daarmee dragen ze bij aan handhaving van de kwaliteit van de beroepsgroep waartoe ze kennelijk willen behoren.
Er is momenteel toch een
Er is momenteel toch een tekort aan academisch geschoolde leraren en eerstegraadsleraren?
Dit tekort is toch ´verholpen` door de eisen simpelweg te verlagen met als gevolg dat er nu minder competente (sorry maar hier wordt het woord juist gebruikt 😉 ) leraren voor de klas staan?
Het bedrijfsleven en het onderwijs zullen echt niet tot in het oneindige met elkaar de competitie aangaan, ik durf dan ook niet te stellen dat het bedrijfsleven meer zou bieden aan deze mensen wanneer de besturen van scholen een normaler salaris zouden betalen. Er zijn nog andere oplossingen voor bedrijven dan het salaris te verhogen: outsourcen, overstappen naar een andere sector…
Bovendien moet je er eveneens rekening mee houden dat leraren niet altijd voor een andere werkgever kunnen werken, het gevolg van een te laag salaris is dan dat minder mensen voor het vak leraar kiezen, iets wat we nu al zien op het hogere niveau.
We moeten af van het idee dat elke leraar evenveel moet verdienen. Een eerstegraadsleraar mag en moet meer verdienen dan een tweedegraadsleraar (hoeveel meer is een andere discussie) en een eerstegraads academisch geschoolde leraar mag en moet meer verdienen dan een eerstegraads ULO-er.
Een promovendus mag je dan eventueel weer wat meer betalen wanneer dit toegevoegde waarde heeft voor het onderwijs en wanneer deze promovendus buiten het onderwijs aantrekkelijke aanbiedingen heeft.
salarisniveaus
@Bart
Je noemt hier nu precies de salarisgroepen zoals de commissie o.l.v. Rinnooy Kan die heeft aanbevolen in het rapport “LeerKracht!”. Het daarop volgende Actieplan Leerkracht van Plasterk was er een slap aftreksel van en reden om Leraren in Actie op te richten.