Bovenstaande uitspraak deed Sjoerd Slagter volgens Science Guide bij een minisymposium ter gelegenheid van de presentatie van een boek.
In hetzelfde artikel klagen Robert-Jan Simons en Koeno Gravemeijer dat ze geen gehoor vinden bij de redacties van NRC en de Volkskrant.
In het boek staat overigens een hoofdstuk van Gravemeijer over realistisch rekenen. De samenvatting volgens Science Guide:
Gravemeijer bespreekt de discussie over het realistisch rekenen. Vroeger werd het leren rekenen vooral verbonden met de logische structuur van de vakinhoud. Psychologisch onderzoek naar leren rekenen heeft duidelijk gemaakt welke de moeilijkheden zijn die kinderen hebben bij het leren rekenen. Aan de hand van diverse voorbeelden wordt inzichtelijk gemaakt dat het niet goed mogelijk is om te leren rekenen vanuit de logische structuur van het vak en dat in plaats daarvan het realistisch rekenen probeert beter aan te sluiten bij de moeilijkheden die kinderen ondervinden. In realistisch rekenen leren kinderen rekenen als een wiskundige activiteit, waarbij het gaat om het oplossen van problemen, het zoeken van problemen en het wiskundig organiseren.
Het gaat de goede kant op
Als je het artikel leest dan schrik je van het niveau van de heren. Neem een uitspraak als van onze Sjoerd:
Maar dan is het wel belangrijk dat wetenschappers zich meer gaan engageren. “U moet weten dat BON behoorlijk veel schade heeft aangericht. Weet u wat het effect is geweest op schoolleiders? Die zijn terughoudend geworden in de slechte zin van het woord. Ze durven niet meer te innoveren. Want wie zegt dat een nieuwe onderwijsmethode beter is dan de oude? Maar soms moet je gewoon een keuze maken en ergens willen beginnen”.
Je moet gewoon ergens beginnen, doet er niet toe wat beter is. Elders roept hij de wetenschappers op niet zo genuanceerd te doen en de vernieuwers gelijk te geven.
De man is werkelijk een kwade genius achter het gehele onderwijs.
Maar het gaat de goede kant op: ze beginnen te merken dat de wereld verandert en dat zij “dus” mee moeten veranderen. Joehoe Sjoerd en vriendjes, jullie weten het misschien niet, maar kennis is weer belangrijk hoor.
geluk gewenst BON!
“Je moet gewoon ergens beginnen”. Maar eerder zegt Sjoerd dat schoolleiders steeds vaker zich afvragen of innovatie wel verbetering brengt. Waarom zou je alles overhoop halen en jezelf en anderen een grote hoeveelheid werk bezorgen wanneer je twijfelt of je daardoor iets verbetert? De ontregeling bij een verandering is op zichzelf al schadelijk. In dubio? abstine!
Maar het is goed om te lezen dat de geluiden van BON door schoolleiders gehoord worden. De invloed van Sjoerd is dus tanende. Geluk gewenst BON!
Seger Weehuizen
Heerlijk bericht!
Wat een heerlijk bericht! -Volgend jaar misschien, uit pure vreugde, twee tientjes lidmaatschapsgeld overmaken? -Bon heeft de plannen van Sjoerd kunnen beschadigen… dat moet vertaald worden als: Bon heeft doelgerichte herstelwerkzaamheden verricht.
Buiksprekers gezocht
Sjoerd meent gehoor te krijgen door zich te verschuilen achter de rug van de onderwijzers: “Als je de leraar het verhaal laat doen, gedekt door een wetenschapper en een bestuurder, dan kunnen kranten en politici er niet meer omheen”.
Een echte strateeg zoekt zijn tegenstanders op en probeert in gesprek te komen.
Overigens lees ik het zoveelste compliment voor de inspanningen van BON.
Buiksprekers? Buikspreekpoppen!
Toch even over de terminologie: leraren worden gedekt door wetenschappers en bestuursleden. Maar als ik Sjoerd goed begrijp, dan bedoelt hij dat wij de barricaden opgaan om zijn boodschap te verkondigen. Om in de sfeer van de vergelijking te blijven zoekt Sjoerd dan dekking achter de gestaalde kaders van de leraren. En dat allemaal om de woorden van de buikspreker uit te spreken. Terecht natuurlijk, daar worden we als leraar voor betaald. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. En Sjoerd schijnt nog steeds te denken dat hij ons uit eigen zak betaalt.
Inz. schade herstellen
Slagter vindt dat BON schade heeft aangericht. Die schade zou eruit bestaan dat mensen niet zomaar meer wat gaan vernieuwen, maar zich eerst eens op het achterhoofd krabben. Eigenlijk zoals een verstandig mens niet zonder nadenken naar de sloophamer grijpt, maar zich eerst afvraagt waar het allemaal voor nodig is. Als het werkelijk zo was, dan zou dat bepaald een overwinning zijn en een zeer goede zaak. Ik vrees alleen dat Slagter ons succes vreselijk overdrijft.
Laten we ons ook eens afvragen hoeveel schade Slagter en zijn carriérevriendjes hebben aangericht in het onderwijs. Hoe kan je vier of vijf generaties kinderen die steeds minder leren, weten en kunnen in geld uitdrukken? En zouden Slagter cum suis in staat zijn om die schade te herstellen? Helaas, het antwoord moet ontkennend zijn. Slopen is nu eenmaal veel makkelijker dan bouwen.
Het probleem is hetzelfde als bij vandalen. Een bushokje kapot trappen is makkelijk, een monumentenpandje met een spuitbus besmeuren ook. Degenen die dat doen zijn meestal veel en véél te stom om zelf een bushokje in elkaar te zetten of zelf de gevel van een monumentaal pandje te reinigen. Je kunt (soms) de schade in geld nog wel op ze verhalen, maar het herstelwerk moet gedaan worden door mensen die part noch deel aan de schade hadden.
BON en de schade die het aanricht
Goed werk ! Doorgaan !
maarten
Schande.
Kom op zeg. BON heeft niet kunnen voorkomen dat het cgo doorgaat. Er is geen enkele reden tevreden te zijn in het aangezicht van deze catastrofe voor 400.000 leerlingen (deelnemers).
Willem Smit
niet tevreden, wel uitstekend werk
Kom op Willem. Ik ben net zo teleurgesteld in dat cgo-mbo verhaal als ieder ander hier, maar laten we het wel in perspectief zien. Deze kleine horzel zonder ook maar één cent overheidssteun is helaas niet de enige speler. En wat we voor dat geld bereiken is historisch.
En Maarten zei niet meer dan: goed werk en doorgaan. Daar lijkt me niets op af te dingen.
Goed werk? Ja. Doorgaan? ….
Gisteren heb ik nagedacht over de reactie van 1989.
Ik blijf van mening dat met het doorgaan van de cgo-operatie in het mbo de kaarten definitief in het voordeel van de vernieuwers zijn geschud.
Voor meer zie mijn blog: wsmitharmelen: BON-nieuws, slecht nieuws.
Willem Smit
Verheugend
De raden regeren zonder democratische controle. Het is verheugend dat BON in staat is om de raden voor de voeten te lopen en een beetje tegenspel te bieden. Het geluid van de werkvloer begint door te dringen bij de bestuurders. BON is zo in staat om voor het ambacht van de docent weer wat status te bevechten.
Een nationaal onderwijsdebat?
Voorspellen heeft in de politiek en de economie een hoog de Hond gehalte; de werkelijkheid laat zich niet dwingen door de voorspellingen. Dat weerhoudt grafiekenkijkers, zoals technische analisten, er niet van om met veel aplomb de meest gedetailleerde (beleggings)adviezen te verstrekken. Achteraf blijken apen beter of even goed te voorspellen.
Onderwijswetenschappers en Raden willen nu het toekomstige onderwijs vormen naar voorspellingen over Chinese economische scenario’s.
Slagter riep daarom wetenschappers op zich in het onderwijs als opinieleiders te manifesteren. “We hebben er niets aan als wetenschappers alleen maar roepen dat je het ook anders kunt zien. De VO-raad heeft ook hun steun nodig”. Gravemeijer en Simons bleken wel te voelen voor een dergelijke rol. Zij vinden het tijd voor een nationaal onderwijsdebat. Gravemeijer: “Wat moeten onze kinderen leren om van China te kunnen winnen? Over die vraag zouden we het eens moeten hebben”.
Reactie Paul Bezembinder
Paul Bezembinder heeft in Science Guide een reactie geschreven op het stuk waarin Slagter zijn uitspraak over BON deed.
Prijs schieten bij het HAN
Er zijn meer publicitaire blunders bij de boekpresentatie gemaakt dan de bewering dat BON er in geslaagd is de schoolleiders af te remmen in hun vernieuwingsdrang. Neem nu de bewering van 2 onderwijsprofs dat ze met hun positief-kritische bijdragen geen gehoor vinden bij de redacties van het NRC en de VK. Een opmerking waarmee je in je hemd staat als je weigert om te speculeren over de reden. Genoemde kranten worden kwaliteitskranten genoemd en er is dus alle reden om aan te nemen dat de redacties de stukken van de hooggeleerde heren niet van voldoende kwaliteit achtten om in hun krant te publiceren. De NRC plaatst in haar opiniepagina graag tegenovergestelde meningen bij elkaar maar natuurlijk slechts dan als die meningen helder en geloofwaardig verwoord zijn. Het zou interessant zijn om te weten wat de redacties van genoemde kranten over de klacht van Simons en Gravemeijer denken.
Dat tegenstanders van de onderwijsvernieuwingen een harde toon aanslaan is volkomen begrijpelijk. De onderwijsvernieuwers hebben jaren lang hun gang kunnen gaan en de opponenten en vele anderen vinden dat ze met de gebakken peren zitten en binnen de organisaties monddood gemaakt zijn. (Veel de vernieuwers baden nu in weelde).
“Kamerleden staan nauwelijks nog open voor bestuurders”, zo heeft Sjoerd ervaren. Als dat waar is is dat ook een goed bericht voor BON. Hij gaat verder “Ze luisteren veel liever naar een leraar die een dosis emotie weet te verenigen met een stuk wetenschappelijke basis”. Ik hoop van ganser harte dat dat sedert 4 april het geval is. In elk geval moet de politiek vaststellen dat leraren emotioneel zwaar aangedaan zijn door de zegeningen van het vernieuwde onderwijs.
Sjoerd wil graag met zich engagerende hoogleraren optrekken en gewone leraren mogen ook meedoen.
Ook BON heeft ideeën over wat goed onderwijs is. Maar die zijn beslist niet precies dezelfde als het antwoord op de vraag ““Wat moeten onze kinderen leren om van China te kunnen winnen?”