De Onderwijsraad adviseert, om kleuters vroegtijdig en geforceerd engels te laten leren. De raad gaat uit van het utiliteitsidee dat engels dan maar zo vroeg mogelijk moet worden aangeleerd. De vraag is dan : van wie gaan ze dat leren ?
In een reactie daarop geeft dr Vervaet aan waarom dat gevaarlijke onzin is. Vervaet zegt daar een paar wijze dingen over, hoe kort ook geformuleerd.
Op heel jonge leeftijd twee (of zelfs drie) talen leren is goed mogelijk. Het is ook effectief, in vergelijking met het leerproces op latere leeftijd.
De OR concludeert dan dat het blijkbaar ook aanbevelenswaardig is. Die conclusie gaat op klompen. Dat leren kan alléén op een manier waarvoor het kind gevoelig is ; dat wil zeggen : niet van klutsende kleuter-juffies die zelf de taal niet “native” beheersen en twee talen door elkaar halen – “zo schattig”. Niet door iemand in de omgeving van het kind die de talen doorheen haspelt ; alléén dus door de consequente handhaving van één taal, door één persoon. Het vroege leren is aan de persoon gebonden, zo absorbeert een kleuter een taal. En zelfs dan geldt : de leer-gevoeligheid is sterk afhankelijk van de leeftijd van het kind, heel vroeg = heel gevoelig, al met 5 of 6 jaar begint dat terug te lopen.
Opvallend : in de leeftijdfase daarna lijkt het alsof kinderen die tweede taal-vaardigheid verliezen, als de acute respons verdwijnt en de tweede taal geen routine is. Daarna, 11-12 of 14-15 jaar oud, komt de fase van het moeizaam verwerven van vaardigheid van vreemde talen, die we allemaal kennen van het VO.
Toch blijkt, wéér later, dat er een sedimentaire vaardigheid is overgebleven, die gemakkelijk weer gereactiveerd kan worden, zelfs voor andere later geleerde talen. Dat geldt zeker voor de ons vertrouwde indo-germaanse talentak, en, proefondervindelijk, ook voor buiten-europese talen.
Vervaet is sterk georienteerd op Piaget (1896-1980), zwitserse psycholoog, die zijn leven wijdde aan de cognitieve ontwikkeling van kleuters en kinderen.
Info over het werk van Piaget is te vinden onder :
archivespiaget.ch/fr/liens/liens/index.html
Er is een cursus 3 tot 5 juli 2008 in Geneve ; de voordrachten worden, net als die van eerdere symposia, daarna op internet gezet :
archivespiaget.ch/en/scientific-activities/advanced-course/programme/index.html
archivespiaget.ch/en/scientific-activities/advanced-course/index.html
———————————————————————————————
De volledige tekst van het artikel van Vervaet staat hier.
Het bericht was al geplaatst
Zie: hier.
Aangezien hier extra info staat, sluit ik de genoemde plek voor reacties.
Kleuters en schools onderricht…
‘De grondgedachte achter dit alles is dat kleuters neurologisch en psychologisch niet toe zijn aan schools onderricht in een vreemde taal.’
Dat is de kern van de zaak.
Een natuurlijke omgeving is wat anders dan in de schoolbanken.
Wat voor idioten zitten er toch in die Onderwijsraad?
Op wat voor competenties zijn ze daar gekomen?
Waarom wordt Nederland in alle sectoren toch geregeerd door mafkezen?
Geregeerd door mafkezen
Hals, om je laatste vraag te beantwoorden: omdat veel Nederlanders redelijk tevreden zijn met hun leven: ze hebben het goed, dus waarom zou je je opwinden over de politiek? Het gaat toch goed? Nederland scoort internationaal redelijk hoog op geluksschalen en van een duidelijke grote achteruitgang van geluk in de tijd is in Nederland ook al geen sprake.
Pas als je in je eigen leven met een probleem geconfronteerd wordt, ga je kritisch worden. Ik heb het zelf ook meegemaakt: pas sinds ik in het onderwijs ben gaan werken, nu vijf jaar geleden, ervaar ik een aantal problemen waarvan ik tot dan toe vagelijk op de hoogte was via de media, van heel dichtbij. Aan mij vooraf gingen de docenten die al decennia in het onderwijs werkten, en op een ander vlak mensen in probleemwijken die zich met immigratieproblemen geconfronteerd zagen. Nu ik zelf het onderwijsprobleem ervaar en doorgrond, herken ik pas goed de vergelijkbare problemen om me heen: ook bijvoorbeeld politie-agenten, huisartsen, buschauffeurs en psychotherapeuten zijn de klos.
Maar heel veel mensen hebben het nog steeds heel goed; dat gevoel zal waarschijnlijk ook versterkt worden door allerlei slecht nieuws uit het buitenland over veel sterkere prijsstijgingen (bijna overal buiten de eurozone), veel grotere chaos (Zimbabwe, Birma, China) en nog veel minder goed functionerende democratie (VS, Italië). Dat veel Nederlanders het goed hebben is natuurlijk ook gewoon prima, maar dat maakt het oplossen van de problemen voor de rest, en het voorkomen van ellende in de toekomst, er niet gemakkelijker op.
komt door “professionalisering”
Nederland is wel af, dacht men een jaar of 10 geleden. “Af” moet je begrijpen in de zin dat er voor elk mogelijk probleem en voor elke mogelijke toekomstige gebeurtenis een procedure (inclusief tijdpad en geld) is beschreven die leidt tot het afhandelen van dat probleem of die gebeurtenis.
Dat is fijn natuurlijk, want dan gaat alles vooral eerlijk en goed, dus onafhankelijk van degene die daadwerkelijk iets moet uitvoeren. Alles wat iedereen ooit moet doen is beschreven en daar waar het niet expliciet beschreven is, moet hij/zij aan zijn leidinggevende vragen wat te doen. Eigenlijk kon Nederland wel in een computermodel. Van de arts (die volgens procedures van zijn eigen beroepsvereniging aan de gang moest) tot de docent en de manager. Alleen een beperkte groep zeer hoog geplaatsten behoefden nog zelfstandig beslissingen te nemen. Zij heetten de bestuurders. Alle andere noemden we professionals. Zelfs politici waren feitelijk bestuurders. En de enkeling die dat niet van zichzelf vond, kreeg toch geen enkele invloed.
De mensen die daar uitslag van kregen (1945 is zo iemand, dat zul je begrijpen) kregen het moeilijk. De mensen die dat fijn vonden, kwamen in een gespreid bedje en werden manager of baasje.
Dus zo is het gekomen dat de papierschuivers en onbenullen nu boven ons geplaatst zijn. Ze hebben geen enkele denkbehoefte en functioneren gelukkig uitstekend als professional.
Nederland was af, zo’n tien jaar geleden…
Inderdaad. We hadden de jaren vijftig achter ons gelaten en een zekere mate van volwassenheid bereikt. (volgens de vergelijking van Giorgio Vasari).
Totdat de immigratiegolf daar een einde aanmaakte en we opnieuw met de problemen werden en worden geconfronteerd, die we net achter ons hadden gelaten.
We zijn sindsdien alleen maar verder het moeras in gezakt.
‘….omdat veel Nederlanders redelijk tevreden zijn….’
Dat laatste blijkt dus niet het geval. Zie de statistieken.
‘Pas als je in je eigen leven met een probleem geconfronteerd wordt, ga je kritisch worden.’
Ik weet niet op wie dit slaat, in ieder geval niet op Hals. Die zit op rozen.
Maar vanuit zijn ‘dichtgetimmerde burcht’ kijkt hij van op een afstandje toe hoe alles toch veel beter kon gaan.
Inzake dat razendmoeilijke Engels
De kritiek hier richt zich op het HOE. Het idee is niet uitvoerbaar omdat kleuters er niet aan toe zijn etc. etc.
Kritiek die je veel minder hoort is kritiek op het WAAROM? Waarom, in vredesnaam, moet er zo nodig extra aandacht voor dat Engels komen?
Van de drie gangbare moderne vreemde talen is het verreweg de eenvoudigste om te leren.
Laten we er nu eens in berusten dat het Engels in de wetenschapswereld de dominante taal is geworden.
In mijn eigen studie natuurkunde waren alle colleges in het Nederlands en de meerderheid van de studieboeken in het Engels, sommige ook nog in het Duits. Dat Engels was niet het geringste struikelblok; ik heb nooit ook maar één medestudent daarover horen klagen. Ook bij studenten aan andere faculteiten zag ik altijd Engelstalige boeken; ook daar, nooit klachten opgevangen.
En dan het zakenleven. Jarenlang werkte ik bij een international waar Engels de voertaal was. Geen enkel probleem, ook niet bij het lager opgeleide Nederlandse personeel. Niemand sprak echt goed Engels, en jargon is overal ter wereld jargon, dus daar helpt talenkennis helemaal niets bij. Maar moeilijkheden? Zeker niet.
Welk probleem wordt er dus opgelost met die extra aandacht voor Engels? Ik denk alleen de zelfgeconstrueerde problemen van het legioen nietskunners dat altijd dezelfde standaardoplossingen paraat heeft: meer ICT, meer Engels, meer zelfwerkzaamheid, ‘nieuwe’ vakken, enz. enz.
Van HOE, naar WAAROM, naar HOE, naar NIET
Slecht Engels is inderdaad gemakkelijk aan te leren; goed Engels, evenwel, is behoorlijk moeilijk. Dat geldt voor de grammatica maar vooral voor de uitspraak. (Vertaal eens: “Toen pas merkte ik hoe moeilijk Engels is”?) Ik erger me altijd groen en geel aan mensen met een gebrekkig Engels, vooral aan die personen onder hen die als docent Engels pretenderen een ander die taal te kunnen leren.
Er zijn wat mij betreft zeker goede redenen kinderen Engels te leren, maar wel op voorwaarde dat het GOED Engels is. Zoals de zaken er nu voorstaan, echter, hebben we hiervoor te weinig voldoende gekwalificeerde mensen. NIET doen dus, maar.
the middleway of the poldersolution?
Voor wat betreft de leraren Engels, of liever hen die zich daarvoor uitgeven moet je inderdaad uitermate kritisch zijn. Afhankelijk van wat men er mee wil, kun je bij anderen de lat wellicht iets lager leggen.
Jammer wel dat de houding om de lat lager te leggen bijna altijd wordt vertaald in “zo laag mogelijk”. Vooral bij competentiegericht onderwijs. Iets lijkt alleen maar geleerd te MOGEN worden als elk miniscuul onderdeel ervan absoluut noodzakelijk is in elke mogelijke variant van het beroep (of de opleiding) waarvoor je iemand opleidt. Kun je iet aantonen dat iedereen het persé MOET kunnen/weten, dan mag er geen onderwijstijd aan worden besteed.
Opmerkelijk die houding omdat in deze snelle tijd waar ook beroepen een halfwaardetijd hebben van 3 jaar, het onmogelijk is te voorspellen wat iemand later moet kunnen. Maar de hele competentie industrie doet niet anders.
De enige manier van competentiegericht opleiden is naar mijn mening juist het verzorgen van een absoluut stevige en brede basis. Daarbovenop kan in de beroepspraktijk relatief gemakkelijk via een cursusje op opleiden in de praktijk specifieke beroepsgerichte zaken worden geleerd (van de nieuwe freesmachine tot aan C driewerf plus.)
Re: het razendmoeilijke engels
Een tijdje geleden werd ons op het forum gevraagd wat er beter had gekund in onze eigen opleiding. Meer engels kwam niet bij mij op (en ik woon nu in Engeland, dus als er iets nu handig is dan is het wel engels).
Ik denk dat de onderwijsraad gewoon in de mode meegaat (van tweetalige scholen voor VO) en dat er geen goede probleemanalyse achter zit.