2/3 = (alleen realistisch!) 0,66 = 66 %

2/3

  • K. Buijs, J. Bokhove, R. Keijzer, A. Lek, A. Noteboom & A. Treffers (1996). De Breukenbode – Een leergang voor de basisschool. Enschede/Utrecht/Arnhem: SLO/FI/Cito.

Nota Bene. Het gaat hier niet om een foutje van de zetter. Velen moeten dit in kopij in 1996 onder ogen hebben gehad.

Klap op de vuurpijl. Deze anomalie is tot canon verheven: de figuur is overgenomen op p. 69 (eindversie) en p. 50 van een tussentijdse versie (beide gedateerd 3 juli 2009) van

  • Kennisbasis rekenen-wiskunde voor de pabo
    Eindversie     3 juli 2009 pdf

Pabo-rekenen is dus:

1/3 + 2/3 = 0,33 + 0,66 = 0,99 = 1

99% = 33% + 66% = 1/3 + 2/3 = 1 = 100%

Richt een bank op voor realistisch rekenaars, en loop schielijk binnen.

Nederland, word wakker.

15 Reacties

  1. Raar
    In de kennisbasis kun je bij dit wiel nog meer zaken lezen die bevreemden.
    “Een percentage biedt dus relatieve informatie en fungeert altijd als operator. Breuken hebben zowel een relatief als een absoluut karakter”.
    Ook een percentage is een breuk; 5% is een verkorte schrijfwijze voor de breuk 5/100.
    In de kansrekening fungeren (betrouwbaarheids-) percentages als gewone rationele getallen.

    • pfffffff
      Waar het omgaat is dat we de toekomstige leerkrachten ONZIN leren met de bedoeling dat die ONZIN verder doorgegeven wordt aan de leerlingen die straks weer voor de klas staan. Dat is de toekomst Winston, kinderen die ONZIN leren, voor ALTIJD.

      • Walging
        Wie zijn toch die idioten die menen met zulk onleesbaar gebral een vak in te moeten kaderen? Kunnen die geleerden niet beter mutsen gaan breien voor ongelovige kinderen in ontwikkelingslanden? Ik word al jaren onpasselijk van dit soort esoterie.
        En dan kun je ook nog verwachten dat “bijscholing” zal bestaan uit hersenspoeling met zulk soort gedoe.

        • Je moet het wat breder zien
          Kijk hendrikush, er staat nergens dat 0,66=2/3. Het is slechts een associatief schema. Een beetje te vergelijken met de mindmaps die overal op scholen opduiken. Het past bij de onderzoekende geest die we de kinderen toewensen. Het heeft ook iets van een kompas in zich, of het roer van een groot schip. Op die manier denken kinderen tegelijkertijd aan aardrijkskunde en geschiedenis (VOC schepen).

  2. Jongens toch!
    Ondanks alle flagrante onzin die gepresenteerd wordt, denken jullie nog dat het hier om inhoudelijke argumenten gaat? Om serieuze goedbedoeldende gewetensvolle wetenschappers die met elkaar in gesprek gaan op grond van redelijke argumenten?

    Ik dacht het niet! Het gaat hier om macht, om gelijk krijgen, om subsidiegelden. Dat kun je niet met argumenten aanpakken. Hier geldt dat je bondjes moet vormen, verdacht moet maken, tegenmacht moet organiseren, de media mee moet krijgen.

    • Honderd blogs
      Honderd blogs over rekenonderwijs Nederland, voor een echte informatiebasis rekenen — tegenover de ‘kennisbasis’ voor de Pabo en daaraan gekoppeld papierwerk.

      Of is tweehonderd beter? Dat zet een aantal jaren lang op continue basis het rekenonderwijs in de kritische schijnwerpers.

      Ondertussen kan Van Bijsterveldt komen met bossen ‘excellente’ basisscholen die hun rekenonderwijs wél op orde hebben. Zie Basis voor presteren.

      ‘Op orde hebben’: Leerkrachten die kunnen rekenen, een groot deel van de les klassikaal doen, geen tijd vermorsen, en helder lesmateriaal gebruiken (zeg maar de ‘Reken zeker’ didactische lijn, zoals door jan van de Craats in zijn ‘Daan en Sanne’ artikel al geschetst).

  3. hier ook niet meer op terugkijken?
    De slotwoorden van de staatssecretaris in het HBO-debat geven me een somber voorgevoel.

    Joost Hulshof

  4. Het leuke van de staartdeling:
    Kinderen die de tafels beheersen en een staartdeling kunnen maken, zien voor hun eigen ogen verschijnen hoe 2,000 (enz.) : 3 een eindeloze reeks oplevert: o,6666666666666 enz!
    Dat vinden ze grappig om mee te maken. Deze leerlingen leren dus meer dan de leerlingen die dit rad voor ogen krijgen gedraaid alsof 2/3 gelijk aan 66% zou zijn.
    In de wereld van ‘ongeveer’ wel. Maar de staartdelende leerling die de tafels beheerst doet toch echt grotere ontdekkingen die ook nog meer waarheid bevatten!

    En over ‘begrip’ gesproken : WAT betekent twee met z’n drie-en?? Daar snap ik niks van. Tevens vermoed ik dat ’twee op de drie’ ook geen enkel helder licht in de bovenkamer zal laten verschijnen.

    • Japan – VS
      Ik ben even kwijt waar ik het heb gezien, maar er is een verschil tussen Japanse en Amerikaanse leraren in hun denken over breuken: de Japanners denken eerder in de plaatsing van de breuk op een getallenlijn, de Amerikanen zien een breuk als iets dat ‘een deel van’ betekent. Geen wonder dat Japanse leerlingen de Amerikaanse uitklasseren. Maar ja, die taart die verdeeld moet worden, is natuurlijk wel realistischer. Laten we die taarten gewoon heel houden, dan kun je er beter mee smijten.

      • Referentie
        Siegler et al. Cognitive Psychology 2011 sectie 4.3 pagina 21, daar staat wat Ben opmerkt over verschillen tussen Amerikaanse en Japanse leraren. Aangezien Ben pas dit artikel onder onze aandacht heeft gebracht zal hij het zich daar wel van herinneren.

        • VS – Japan
          Zeker. De referenties van Siegler cs zijn:

          Ma, L. (1999). Knowing and teaching elementary mathematics: Teachers understanding of fundamental mathematics in China and the United States. Mahwah, NJ: Erlbaum. flaptekst

          Moseley, B. J., Okamoto, Y., & Ishida, J. (2007). Comparing U.S. and Japanese elementary school teachers’ facility for linking rational number representations. International Journal of Science and Mathematics Education, 5, 165–185. abstract

          Ik vind geen online bestand voor Moseley e.a., maar stuit daarbij wel op:

          Siegler (chair) (2010). Developing Effective Fractions Instruction
          for Kindergarten Through 8th Grade.           IES PRACTICE GUIDE — WHAT WORKS CLEARINGHOUSE pdf

Reacties zijn gesloten.