Benjamin Nagengast & Herbert W. Marsh (Online First Publication, April 9, 2012). Big Fish in Little Ponds Aspire More: Mediation and Cross-Cultural Generalizability of School-Average Ability Effects on Self-Concept and Career Aspirations in Science. Journal of Educational Psychology. Advance online publication.
Zo’n titel trekt de aandacht. D. P. Liston, Educational Theory, 2000, 50, 1, p. 81-102.
Liston.
Uit de introductie dit citaat:
“In many a teacher’s heart there is an enveloping darkness. It is a darkness that may not be as penetrating and pervasive as the clinical depression depicted by William Styron in Darkness Visible but nevertheless amounts to a devastating sense that the education, teaching, and life we have clung to with such hope and promise are losing their grip. The promises of education to transform, ennoble, and enable, to create the conditions for new understandings of our worlds and ourselves, have become tired and devalued promissory notes.
De opleiding journalistiek van hogeschool Windesheim was een tijdje terug in opspraak omdat onterecht diplomas uitgegeven waren (zie bijvoorbeeld hier op de BONsite voor meer informatie).
Inmiddels heeft Windesheim een herstelplan ingediend bij accreditatieorganisatie NVAO. Dit herstelplan is goedgekeurd en daardoor heeft de opleiding Journalistiek van Windesheim een verlengde accreditatie tot 31 december 2013. In het persbericht van Windesheim staat het volgende:
Het plan tot herstel behelst:
De wortel van het kwaad
Mevr van Bijsterveldt wil actie ondernemen tegen scholen die leerlingen die er in hun eindexamenjaar slecht voorstaan willen beletten om aan het examen deel te nemen. Dat mag niet zegt de minister, die leerlingen hebben het recht om examen te doen.
Dat zal wel maar als die leerlingen nu helemaal geen kans maken om te slagen… Het scheelt ook nog een hoop werk , zowel voor de administratie, als voor de leraren wanneer die slechte leerlingen niet meedoen.
Wat mij meer interesseert is hoe die slecht presterende leerlingen in de eindexamenklas zijn terecht gekomen. Gaat het, landelijk , om veel leerlingen of is het een opgeklopt bericht?
de Volkskrant bericht dat de Nederlandse Michelle derde is geworden bij een wiskunde wedstrijd. Het blijkt te gaan om een wiskundewedstrijd voor meisjes. Ik vind dat opmerkelijk omdat er, anders dan bij lichamelijke sporten, bij denksporten toch geen inherent voordeel is voor mannen. Er zijn toch ook geen schaakmatches voor vrouwen. Of toch?
De Inspectie van het Onderwijs bezocht lessen van meer dan 2.500 docenten op basisscholen en middelbare scholen en brengt hierover woensdag 18 april 2012 een rapport uit. De belangrijkste conclusies zijn echter al in de media. Zie de NRC.
Gezien de recente geschiedenis van de onderwijsinspectie (als `enforcers’ van de onderwijsvernieuwling) hecht ik vooralsnog weinig waarde aan hun oordelen. Eerst woensdag maar eens in het rapport opzoeken waar ze hun oordeel precies op gebaseerd hebben.
In een entry op de Core Knowledge Blog een verwijzing naar het rapport “Choosing Blindly – Instructional Materials, Teacher Effectiveness, and the Common Core” van M.M. Chingos en G.J. Whitehurst. De schrijvers betogen dat aandacht voor data met betrekking tot de effectiviteit van lesmethodes een ondergeschoven kindje is in vergelijking met bijvoorbeeld de aandacht voor de effectiviteit van de docent, en bepleiten het stelselmatig verzamelen en op toegankelijke wijze beschikbaar stellen van effectiviteitsgegevens van lesmethodes. Op het Leermiddelenplein van SLO is natuurlijk wel informatie beschikbaar over de methodes maar geen objectieve gegevens over de toegevoegde waarde ervan. Jammer; er gaat nog wel zo’n massa geld om in die leermiddelenwereld.
De zin die Mark79 aanhaalt over een onderwijsbestuur als Amarantis met scholen in drie provincies versus een (kennelijk te prefereren) regionale variant, vind ik ook merkwaardig. Wordt de regionale moloch nu het ideaal? Dat is geen keuze maar gewoon meer van hetzelfde. Is dat waar de PvdA voor kiest?
Tieleman was adviseur bij ROC ASA (voorloper van Amarantis) en heeft dreigbrief van advocaat gekregen als hij zijn mond zou open doen over de problemen bij Amarantis/ASA.
Reden: als hij zijn mond zou opendoen, dan zouden wellicht bestuursleden moeten aftreden en gezien de afspraken zou dat miljoenen kosten. Dus werd gedreigd met miljoenenclaim.
Belangrijke (CDA) figuren: Leo Lenssen (bekend onderwijsbestuurder), Koos Janssen (huidige burgemeester Zeist)
Terugluisteren kan (na ongeveer 30 minuten begint PremTime)
12 april 2012
Uit het officiële overlijdensbericht van de Heer Richard Descoigns, President van Sciences Po: Met visie, overtuigingskracht en dadendrang heeft hij bijgedragen om het landschap van het hoger onderwijs te veranderen en het wetenschappelijk onderzoek te bevorderen. Hij was een groot voorstander om de gelijke kansen voor de jeugd van ons land in de praktijk te brengen.
———————-
Dit is niet een plek om een necrologie breed uit te meten, maar de Heer Descoigns was een icoon op onderwijsgebied, een Ziener zowat in de religieuse betekenis. Een figuur die men in Nederland zo node mist. Bij zijn uitvaart vloeiden verbazing, bewondering, respect en voor sommigen echt verdriet samen, zoals men dat zich in een Nederlandse context niet kan voorstellen. Zo was dat gistermiddag bij de begrafenis van de Heer Richard Descoigns (54) in de tjokvolle Saint Sulpice, de grootste kerk van de Hoofdstad. De witte bloemenzee in combinatie van het kerkelijke barokgoud, een overweldigend decorum, zou een staatshoofd waardig zijn geweest. In de zeer rechtse Figaro hadden de familie en de huisvriend (de baas van de Franse spoorwegen, ‘en pleurs’ gisteren er bij, ‘me l’a-t’on dit’) de ceremonie aangekondigd, ‘alleen witte bloemen meenemen’. Zo’n ceremonie in een kerk is niet noodzakelijkerwijs 100% religieus als de overledene niet-kerkelijk was, en het zal voor velen een verrassing zijn geweest dat het een grandioze uitvaartsmis was, waar 4 priesters in violet co-celebreerden. St Sulpice heeft ook het mooiste orgel dat ik ken met bronzen al-omhullende klanken voor het Licht en voor de Duisternis. Het was in staat het Ave Maria aan het begin door merg en been te laten gaan, terwijl de immense hoofddeuren ter hoogte van 2/3 van het schip opengingen om het louterende licht door te laten en ook de eenvoudige kist zonder beslag of handvaten op de schouders gedragen door 6 man met witte handschoenen, de vrije hand op de rug, om wiegend boven de staande menigte uit, het lange, lange gangpad af te dalen tot de katafalk voor het altaar, gevolgd door de zwaar zwart gesluierde echtgenote en de piepkleine familie.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes