In Trouw vandaag een artikel over een rapport van de evaluatiecommissie passend onderwijs. Conlusie: het gaat niet lukken, die invoering in 2011. Maar opvallender dan de conclusie is de beschrijving van de gang van zaken bij die invoering en de gedachten die er aan ten grondslag liggen.
Ouders worden onvoldoende betrokken, leraren worden gezien als probleem en doelstellingen blijven steken in wensen als ’het kind centraal’ en ’geen kind tussen wal en schip’. Dat constateert de evaluatiecommissie die staatssecretaris Dijksma adviseert over passend onderwijs in een tussentijds rapport. Integrale invoering van deze onderwijsvernieuwing, die voor het schooljaar 2011 op het programma staat, is volgens de commissie ’vrijwel onmogelijk’
Maar even verderop zegt Ursie Lambrechts, nota bene de voorzitter van de commissie: Maar de invoering gaat traag, signaleert de commissie. Dat komt mede omdat het een vernieuwing is van onderop, die het veld zelf moet invullen. „Het duurt lang voor je alle schoolbesturen op één lijn hebt. Ze moeten elkaar leren kennen, elkaar vertrouwen. Nu zijn het vaak allemaal eilandjes bij elkaar”, verklaart commissievoorzitter Ursie Lambrechts.
Kennelijk gaat het hier om een een vernieuwing van onderop, waar de mensen onderop het niet mee eens zijn. Wie het begrijpt mag het zeggen.
Voor een verslag van binnenuit hoe de invoering van passend onderwijs als zogenaamde vernieuwing van onderop verloopt, verwijs ik graag naar een eerder artikel op het BON forum.
Meer hierover ook op de website van de evaluatiecommissie passend onderwijs