35 Studeren in Frankrijk : Pleidooi voor het Frans
9 juni 2008
Deze bijdrage is ook geïnspireerd door een paar opmerkingen van bloggers als Malmaison, Vercors e.a.
Il n’est pas nécessaire d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer)*. (Het is niet nodig iets te verwachten om te ondernemen of succes te hebben om vol te houden)
Iedere ontwikkelde Fransman kent deze uitspraak die de enige is van puur vaderlandse herkomst, als we Willem de Zwijger als zodanig mogen beschouwen. En terecht, het omvat de kwintessens van onze moeilijke beginjaren: standvastigheid, moed, altruïsme. Het is het mythische beeld waar een Nederlander die in het buitenland woont zich graag mee identificeert. En tot voor kort werd het redelijk goed ingevuld, het werd mogelijk gemaakt door een lange traditie van tolerantie, vrijheid, handel, ondernemerszin, ook overzee. En ja, goed onderwijs. Het geheel was een tempel die zelfs de engelen met schroom zouden moeten betreden. Respectloze beleidmakers zijn erin tekeergegaan, niet alleen met edele democratische bedoelingen, ook met hun ‘arrogant belief in the unquestionable superiority of free trade’ en alles wat daaruit voortvloeit aan economisch beleid, holle internationalisering (uitverkoop!), precariteit, opgedrongen meningen en niet te vergeten misplaatste bescheidenheid en subalterne opstelling.
Het onderwijs moet per definitie behoudend, structurerend en veeleisend zijn. Want hoe kan het anders zijn rol vervullen om nieuwe gedachten te onderbouwen, inhoud te geven aan de vernieuwing zonder in oude denkfouten te vervallen, weerstand te kunnen bieden aan nieuwe ideologieën en modieuze ideeën?