20 october 2007
C’est bien plus beau lorsque c’est difficile (Cyrano de Bergerac).
In het Vaderland van Descartes gaat niet alles rationeel recht toe, recht aan. Wat in de zeer corporatistische onderwijswereld doorgaat voor ‘recht’ is in de ogen van de buitenwereld vaak uitermate ‘krom’. Dit soort situaties komt vaker voor. Zo had de President Mitterand 2 advocaten/ministers, één ‘pour le droit’ en één ‘pour le tordu’, overigens beiden zeer briljant, charmant, rijk, competent en nog in leven. Met dezelfde mentaliteit hebben ze in Leyden, Joetrecht, Rotterdam etc. het Nederlandse Licht uitgedaan. Het Franse en Duitse Licht trouwens ook. Ik kom daar t.z.t. op terug.
Getuigenissen zijn er te over. Laurel Zuckerman, Amerikaanse van geboorte met een HEC-diploma op zak, heeft in SORBONNE CONFIDENTIAL de materiële armoede beschreven van de Sorbonne. Ze liep daar rond als Alice in Wonderland, wist nooit aan welke kant van de spiegel zij zat. Ze had er de ‘agrégation’ voor het Engels willen halen, het zeer zware examen voor de VWO/WO onderwijsbevoegdheid, waar landelijk 1.700 aan mee deden, terwijl er maar 213 plaatsen waren. Het is het sesam voor een vaste aanstelling, of men dan ook een goede leraar is, doet er niet toe.