Maand: juli 2007

In mijn vorige blog gaf ik een schets van de MBO opleiding van mijn zoon op een groot ROC in het midden van het land. Bij toeval kreeg ik een voor het personeel bestemd blad binnen van een ander supergroot ROC in dezelfde regio. Het is een dikke glossy, getiteld ‘Tussen de neuzen’, waarschijnlijk bedoeld om alle neuzen dezelfde kant uit te krijgen. Een verbazend duur drukwerk met nog verbazender proza. Het gaat over ‘netwerkleren’.

Ik had het bijna verkeerd gelezen: “onderwijsraad wil meer geld voor beter onderwijs nederland”, maar nee hoor

De onderwijsraad heeft weer een argument gevonden om om meer geld te vragen.

www.nu.nl/news/1168065/10/Onderwijsraad_wil_bonus_voor_beter_onderwijs.html

Maar wie bepaalt wat beter onderwijs is en wie dat beoordeelt? Simpel: de Accreditatieclub, die boter op het hoofd heeft.

Aanvulling:

Als docent bij een universitaire beta-opleiding, en als vader van vier kinderen die het Nederlandse onderwijs min of meer overleefd hebben, heb ik inmiddels allerlei kanten van het onderwijs meegemaakt. Veel ergernis en frustraties, maar ook heel goede ervaringen. Ik wil hier een paar van die ervaringen opschrijven, vooral vanuit het perspectief van de ouder maar soms ook als docent. Als eerste een schets van de MBO schoolloopbaan van mijn jongste zoon.

Zoals in een eerder bericht vermeld, kreeg ik de uitspraak van de rechtbank, d.d. 5 juni 2007, aangetekend. Een onderdeel van het rechtbankbesluit is, dat de ex-werkgever aan mij de griffierechten moet vergoeden. Er staat echter niet bij binnen welke termijn dit gebeurd zou moeten zijn. Omdat er voortdurend en overal geschermd wordt met een termijn van 6 weken, en ik deze rechtszaak deels verloor omdat ik niet binnen 6 weken op een brief gereageerd zou hebben, neem ik maar voorzichtig aan dat deze termijn voor iedereen geldt, en dat dat geld nu dus aan mij betaald had moeten zijn.

Op 24 januari schreef ik de entry met bovenstaande titel. De schooldirecteuren van Semper Movens hebben toen bijgevoegde brief aan de minister gestuurd. Lang hoorden ze niets, tot eind april een brief op de mat viel waarin stond dat de brief was ontvangen en dat nog een uitnodiging voor een gesprek ontvangen zou worden, hiervan maakte ik op 10 mei in die zelfde draad melding. Dat gesprek zou op 10 juni gevoerd worden, maar is uiteindelijk verplaatst naar eind juni (en het werd de staatssecretaris Bijsterveld).

Ik lees dat jullie in Nederland Competentiegericht onderwijs als een specifieke didactiek beschouwen. Bij mijn weten is dat nochtans niet het geval.

Een discussie in Opinio van deze week, waarin Ad Verbrugge zich hard maakt voor de vakdocent en Sjoerd Slagter wil dat docenten vooral vakoverstijgend samenwerken.

Wat wordt er bedoeld, als er op wordt aangedrongen dat werkgevers zorgen voor scholing of bijscholing van hun werknemers? Ik denk toch dat men hierbij door docenten begeleide cursussen op het oog heeft. Het woord scholing is tenslotte direct afgeleid van het klassieke beeld van een school.
Ik vroeg me af of de onderwijsvernieuwers ook methoden voor het vernieuwen van kennis op latere leeftijd hebben bedacht voor al degenen, die niet in staat zijn zelf een ‘education permanente’ te verzorgen en daarvoor de bemoeienis van werkgevers behoeven.

Zo, mijn invalbaan zit er weer op. Eindelijk vakantie. Tenminste, ik krijg hem niet doorbetaald. Is dat dan wel vakantie?

De zeldzame enkeling die vroeger moeite met lezen en spellen had, werd ‘woordblind’ genoemd en met wat extra hulp van logopedisten konden deze kinderen zich al vrij vlug redden.