Maand: januari 2007

Ron Ritzen had eerder in Trouw (zie hier) al kritiek op BON. In De Volkskrant van 6 Januari 2007 staat het onderstaande artikel van zijn hand.
___________________________________________________________
Lager niveau onderwijs is geen feit

Critici beweren dat het onderwijs afkalft. Cijfers staven die bewering niet. En wat verstaan ze eigenlijk onder kwaliteit? wil Ron Ritzen weten.

Het gaat niet goed met het onderwijs, als we de critici als Verbrugge en Bergen (Forum 22 december) mogen geloven. De kritiek is niet mis: bestuurders en managers hebben docenten gedeprofessionaliseerd; het onderwijs wordt overladen met niet-wetenschappelijke onderwijsvernieuwingen; het kenniselement van onderwijs verdwijnt gestaag en voor vakdocenten is steeds minder plaats. In het hele beroepsonderwijs is 50 tot 90 procent van het pure kennisdeel vervangen door niet-objectief toetsbare competenties in projecten, aldus Verbrugge en Bergen. In het hbo, zo stellen zij, is zelfs een complete ravage aangericht. En onlangs nog stelde prof. Heertje dat grote onderwijsinstellingen bijna alle kenmerken van criminele organisaties hebben.

Gelezen in De Gelderlander van 4 januari: een bijdrage van Jacques Vriens, oud-onderwijzer en kinderboekenschrijver. Hij is ook niet echt blij met de onderwijsvernieuwingen richting HNL.

Hij raakt naar mijn mening de kern van het probleem met HNL met dit stukje:
Natuurlijk is het van belang dat leerlingen zelfstandig léren werken en zich verdiepen in zaken. Maar om dat effectief te kunnen doen, heb je éérst de leraar nodig die je over de schutting laat kijken, dingen laat zien waar je geen weet van hebt en je zonodig op je tenen laat staan. Als dat niet gebeurt is, kun je als leerling wel ‘leuk zelfstandig aan de slag gaan’, maar dan blijf je, mét oogkleppen op, achter je eigen staart aan rennen.

Het volgende artikel van Jeroen Duindam, werkzaam aan het Instituut voor Geschiedenis van de Universiteit Utrecht, is verschenen in de Volkskrant van 5 januari 2007
__________________________________________________________
De universiteiten staan op de drempel van een afbraak die te vergelijken valt met die van het middelbaar onderwijs, vindt Jeroen Duindam. Een nieuwe coalitie moet de basisvoorwaarden voor solide hoger onderwijs herstellen.

Wie zijn oor te luisteren legt bij het voetvolk van de universiteiten in Nederland zal overal het zelfde horen: de middelen krimpen dusdanig dat academisch onderwijs nauwelijks meer mogelijk is. In de landelijke politiek komt het thema slechts incidenteel, in verkiezings- en formatietijd, aan de oppervlakte. Zodra de associatie met economie en innovatie wegvalt, lijkt geen partij bereid in goed hoger onderwijs te investeren.

Het kan soms schrikken zijn. Ik keek vanmorgen naar de BBC en wat blijkt: er zijn plannen om het onderwijs daar geheel en al te veranderen. Op zn kop zetten, zou de uitdrukking zijn, maar in vernieuwersjargon heet het kantelen. Komt verder enkel bij vrachtwagens voor, zal dat toeval zijn?

Men wil af van het klassikale systeem en voor elke leerling een coach waarmee ze samen gaan bepalen wat goed voor die leerling is om te gaan leren. Eigen leerdoelen enzo.

Ik was maar gedeeltelijk wakker natuurlijk, maar dacht direct dat BON er misschien maar eens een vriendinnetje op moest gaan nahouden: BEB. Better Education Britain.

Ieder die zich met onderwijs bezighoudt, zal bij het horen van het woord repetitor wel een bepaald idee hebben. Deze vorm van particulier onderwijs is bepaald niet nieuw. Voorral voor de van oudsher massale Rechtenstudie zijn altijd wel personen actief geweest, die als repetitor de studenten in klein verband of zelfs individueel trainen voor de tentamens. Deze goede en zeer Leidse traditie bestaat heden ten dage nog steeds. In tijden van BaMa, bindend studie-adies, onderwijs dat steeds meer door “powerpoint-sheets” gegeven wordt en docenten die vaak naast het doceren nog veel andere verplichtingen hebben…….. de individuele begeleiding aan de student staat gelukkig bij de repetitor nog altijd centraal.

In een eerdere bijdrage aan dit forum (Verandering in onderwijs en samenleving), heb ik gewag gemaakt van het feit dat de voorstanders van HNL geen verklaring kunnen geven over aard en oorzaak van maatschappelijke veranderingen waarmee ze zo graag schermen.
Na diep graafwerk ben ik gestuit op een voorstudie van de WRR uit 1998, waarin wel wordt uitgegaan van een concrete maatschappelijke verandering als aanzet tot veranderingen in het onderwijs. Het is een document van meer dan 180 pagina’s waaruit ik puntsgewijs het m.i. belangrijkste zal citeren.

In “De ondernemende samenleving. Een verkenning van maatschappelijke verandering en implicaties voor beleid” onder redaktie van Krijn van Beek, schrijft de WRR dat:

In het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw kon het voorkomen dat een leerling van een middelbare school die naar het oordeel van de leraren niet fatsoenlijk gekleed was, naar huis gestuurd werd. Van meisjes werd het dragen van een lange broek, van jongens het laten staan van baard of snor, niet geaccepteerd. Wie het lef had om te volharden, kon van school verwijderd worden. Ook beginnende leraren dienden zich in gedrag en kleding te conformeren aan wat passend werd geacht. Bijzondere scholen gingen in dit opzicht verder dan openbare en ook nu nog zijn er reformatorische scholen die van meisjes en leraressen eisen dat ze een rok dragen.