Maand: november 2006

Weer gewoon les, ook in Frankrijk?

Ik wil u het verhaal niet onthouden van Marc Le Bris, een leraar die momenteel in Frankrijk tekeer gaat tegen Het Nieuwe Leren.Strijdlustig is hij altijd al geweest.Tijdens de Studentenopstand van Mei 68 in Parijs stond hij vooraan op de barricaden. Zoals vele andere jongeren vond hij dat alles moest veranderen, ook het onderwijs.
Hij gaat het onderwijs in, brengt vol enthousiasme de nieuwe ideeen die hij op de moderne lerarenopleidingen heeft opgedaan, in praktijk. Hij houdt van zijn vak; alleen, een ding zit hem dwars. De resultaten van de leerlingen van de plaatselijke concurrerende school zijn beter. Jaar in jaar uit, dat kan geen toeval zijn. Marc zoekt contact met de school, wil weten wat voor bijzondere dingen ze daar doen. Heel simpel, daar heerst orde en regelmaat, daar wordt nog gewoon lesgegeven, net zoals Marc dat destijds op zijn eigen middelbare school had ervaren.

Vandaag, 9-11’06, staat er een mooi artikel van Ralph Hanzen in de Stentor.
De titel en inleiding ontbreekt wegens een te kleine scanmachine. Dit is niet zo’n grote ramp. Het komt erop neer dat studenten portfolio’s, competentiegericht onderwijs en probleem gestuurd onderwijs beu zijn! Ze willen weer gestructureerd en klassikaal les. Zie ook de Blog van Serena.
Met andere woorden: Hoera! BON strijdt niet voor niets, laat de Inquisitie beginnen.

Zie de attach voor het artikel van Ralph Hanzen.

Ik ondervind momenteel de problemen bij het invoeren van het competentie gericht leren.
Ik ben een actieve student die graag veel kennis krijgt overgedragen en bereid is veel inzet te tonen.
Het begon vorig jaar, in mijn derde jaar van de PABO. het hele systeem werd omgegooid. Veel is onduidelijk,
er wordt weinig tot geen les gegeven. We moeten twee onderzoeken doen en een portfolio (geheel onbekend voor ons)
bij houden en zo dat is het derde jaar. Met heel veel tranen, vermoeid zijn van de onduidelijkheid en het gevoel aan m’n lot over
gelaten te zijn heb ik het jaar net aan gehaald. (De eerste twee jaar heb ik zonder enige twijfel gehaald)

Blackboard – Greenboard – Whiteboard – Smartboard

Meer dan honderd jaar was de kleur van het schoolbord zwart. Een herkenbare kleur, waartegen het wit van het zachte, kruimige krijt goed afstak. Een duidelijke tijd, met duidelijke regels. De meester was de baas, de leerlingen dienden hun kop dicht te houden. Op school diende je te leren, en zelfs veel van buiten te leren. Maar toch begonnen ook in het voortgezet onderwijs de verworvenheden van de jaren ’60 door de dikke muren van het schoolgebouw heen te dringen. En toen ook nog de pastoor (op school: de moderator) zijn zwarte toog en zijn stijve witte boord inruilde voor een meer casual outfit, veranderde het schoolbord van kleur.

Binnen de wiskunde is abstraheren een kernactiviteit. In een specifieke situatie vallen bepaalde eigenschappen op en je hoopt dat bij in bepaalde zin vergelijkbare, meer algemene situaties die eigenschappen ook gelden.
In een vierkant is de som van de hoeken 360 graden. Hé… zou dat algemener zijn? Verrek ja, bij een rechthoek gaat dat ook al goed. En bij een parallellogram ook al… Ghee… nog mooier: het is waar voor elke vierhoek. En wat als de zijden van de vierhoek elkaar mogen snijden, wat dan….? Is dat dan nog een vierhoek, geldt die stelling nog? Kan ik het uitbreiden?
Wiskundigen genieten van deze exercities. En het is een ongelooflijk krachtig hulpmiddel. Je bewijst iets in één keer voor een enorme groep objecten. Maar dat moet dan wel zorgvuldig. Anders doe je aannames, maak je abstracties die onjuist zijn. Gelukkig is deze zorgvuldigheid binnen de wiskunde gemakkelijk mogelijk. De objecten van onderzoek in de wiskunde zijn buitengewoon eenvoudig. Getallen, punten, lijnen, allemaal primaire begrippen die we zelf hebben bedacht en waar we de kenmerken zelf van aangeven. Volledige transparantie in modern jargon.

In de draad over de ‘ideale schoolorganisatie’ in de blog van B.T. de Jong (www.beteronderwijsnederland.nl/?q=node/711) heb ik reacties gepost over de manier waarop MBO/HBO-onderwijs georganiseerd kan worden. En wel aan de hand van de school waar ik werkzaam ben, de Hogeschool IVA te Driebergen. Dit is een particuliere school met 76 jaar oude wortels in de autobranche. Omdat het antwoord op de laatste reactie van Hinke Douma duidelijk meer dan 2000 karakters vergt, start ik hierbij een eigen blog.

Kritiek op het onderwijs lijkt nergens naar

Artikel van R.Ritzen in Trouw van 7-11-2006

“Critici laten na te zeggen wat ze onder de kwaliteit van het onderwijs verstaan. Ze hanteren een term, maar definiëren die nergens. Ten tweede komen ze met enkele feiten en zeggen vervolgens op basis daarvan hoe het onderwijs er uit moet zien. En dat is een klassieke drogreden: normen volgen niet enkel uit feiten. Ten derde zijn de oplossingen niet alleen simpel, maar ook simplistisch. Klassikaal onderwijs (Verbrugge, Beter Onderwijs Nederland), minder managers (Heertje), meer geld en het aantrekkelijk maken van onderwijs (Onderwijsraad) is het devies. Maar enig bewijs dat het werkt, ontbreekt.”

Onderwijs op maat… het doet me denken aan de beroemde opmerking van Henry Ford over de “op maat” aan de lopende band gemaakte T-Fords, de kleur is vrij te kiezen als het maar zwart is.
Ook nu in ons onderwijs: de keuze is vrij, als het maar “het nieuwe leren” is. Eventueel is er wel een keuze voor de kleur van de vlag: PGO, competentiegericht, natuurlijk leren, sociaal constructivisme, het kan allemaal, als het maar hetzelfde is en dus op de lopende band door eenvoudige lieden in elkaar geflanst kan worden.
Als de kwaliteit maar bepaald kan worden in termen van door- en uitstroming, als de omzetcijfers maar blijven groeien.

Juf van der Hoeven kraait victorie

Het is verkiezingstijd. Het ene mooie plannetje is nog niet uit de pan, of het andere ligt al weer te pruttelen. In het weekend heeft juf van der Hoeven de scholen weer een mooi kooltje gestoofd. Hoe nu?
Het lerarentekort! Al jaren hoog op de agenda, bij een enkele partij. Maar nu de verkiezingen naderen moeten tellen ineens ook de stemmen van de docenten. Want juf van der Hoeven doet ineens ook weer mee. Het lerarentekort kan bijna worden opgeheven als er een heleboel studenten (chemie, rechten, aërodynamica, filosofie, vrouwenwetenschappen, moleculaire deeltjestechnologie) zich spontaan bij de scholen melden om de school (en de leerlingen) een aantal maanden uit de brand te helpen. Hoera: een structurele oplossing volgens het CDA van juf van der Hoeven.

Pim Breebaart
Hoewel er hier al genoeg wordt gemopperd maak ik voor Pim Breebaart, voorzitter van het College van Bestuur van de Haagse Hogeschool, een uitzondering.
De hoeveelheid onzin die de man uitstoot moet te danken zijn aan zowel talent als tomeloze inzet. Eerder heb ik hem al eens onder vuur genomen en z’n leesvaardigheid in twijfel getrokken, (zie de bijlage, column 13). In een interview met de Volkskrant van 4 november slaat hij aan het rekenen.