Maand: november 2006

Als leerlingen niet gemotiveerd zijn kun je de leerlingen de schuld geven, maar je kunt ook naar het eigen gedrag van docenten kijken, wat hebben die te leren? Dat lijkt me productiever dan de oorzaak bij leerlingen zoeken, je kunt beter van binnen naar buiten kijken. Bij het scheppen van beter onderwijs staan toch de docenten aan het roer?

Wat mij als zij-instromer (met doctoraal arbeidspsychologie in mijn kontzak) is opgevallen dat de didaktiek en de pedagogiek nauwelijks aandacht kent voor intrinsieke motivatie. Een ander woord voor intrinsieke motivatie is richtingsbesef. Mijn eerste taak bij het ROC was het op freelance-basis voorlichting geven aan eerstejaars. Mijn eerste vraag was steevast: ‘wat wil je eigenlijk?’. Het antwoord was steeds: ‘Dat weet ik niet’. Toen ik enkele weken later aan laatste-jaars leerlingen het vak bedrijfskunde probeerde over te dragen was mijn vraag ook: ‘wat wil je eigenlijk?’. Ook daar was het antwoord identiek aan dat van de eerstejaars, men wist het niet. Leerlingen zaten dus drie tot vier jaar op het ROC en waren in hun richtingsbesef geen centimeter opgeschoten. Toen wist ik dat hier een enorme winst te boeken viel want voor het aanspreken van talenten van leerlingen (en docenten!) is niet alleen vaardigheid van belang, maar ook richtingsbesef. Ook in de natuurkunde is vermogen een functie van kracht (vaardigheid) en richting(motivatie).

Geachte heer Engels,
Als ik het goed begrijp vat U het probleem als volgt samen,in uw artikel in de Volkskrant van 18 november jongstleden. Er zijn minder directeuren en meer taken voor deze kleinere groep.
Een deel van de oude taken is dan door geschoven naar docenten die deeltijd manager worden. Dus er zijn minder algemene managers en de macht is verschoven naar docenten. Welnu bijna alle directieleden in het onderwijs waren voorheen docenten. Dus zogesteld heeft U wat dat betreft gelijk, de macht ligt nog bij de docenten. De teamleiders zijn voor ons echter manager, zij maken deel uit van het MT. Dit MT bemoeit zich rechtstreeks met de tentamineren en onderwijsvormen en onderwijsinhouden, op een dwingende wijze. Ze gedragen zich ineens toch wel heel erg anders. Verder zijn de vakgroepen ontmanteld en vervangen door multidisciplinaire teams. Deze teams staan onder` bevel`van het MT. Zaken als scholing etc. worden in dat MT eenzijdig vastgesteld. Dit is een soort curatele voor de vakdocenten.

Het onderstaande stuk stond in de volkskrant van zaterdag 18 november 2006.
_________________________________________________________
Onderwijs is meer dan ooit in handen van leraren

De laatste tijd is er regelmatig discussie over de managers in het onderwijs. Tegenstanders beweren dat hoe meer managers er zijn, des te minder geld er is voor het primaire proces en daarmee wordt dan bedoeld dat docenten harder moeten werken onder zwaardere omstandigheden (onder anderen Mark Peletier in Forum, 26 oktober). Nu is het zeker zo, dat alles uit één pot betaald moet worden (de zogenoemde lump sum-financiering) en dat geld maar één keer uitgegeven kan worden. Maar de conclusie wordt wat al te snel getrokken.

Ik heb het vermoeden dat de meeste bezoekers van dit forum, op een enkele querulant na, het wel eens zijn. Onderwijs drijft op goede kennisoverdracht en Het Nieuwe Leren (plus alle varianten) hebben hun waarde nog lang niet bewezen.

Waar ik wel mee blijf zitten is de ervaring dat je in het onderwijs zoveel energie verspilt. De docenten steken bewonderensvaardig veel energie in het aanbieden van kennis, het bedenken van goede oefeningen, het structureren van de inhoud enz. De leerlingen steken er soms veel energie in om deze activiteiten van docenten te dwarsbomen. Daar zit toch iets heel tegenstrijdigs in. Waarom moeten docenten bovenop de energie die ze investeren in een goed onderwijsaanbod, óók nog eens zoveel energie steken in het houden van orde. Het zijn toch de leerlingen zelf die belang bij die orde hebben? Het is doodvermoeiend om jongeren hun eigen belang door de strot te douwen.

Docenten die met intimidatie te maken hebben moeten er op bedacht zijn dat schooldirecties er belang bij hebben om te sturen
naar eeen situatie die gekwalificeerd kan worden als ‘verwijtbare werkeloosheid’ enkel om de reden dat zij zelf het financiele
risico dragen van de uitkeringen in het kader van de WW.

Omdat in CAO’s ook nog eens extra regelingen zijn opgenomen mbt een verlenging van de duur van de WW-uitkering kan die
schadepost voor schooldirecties een veelvoud zijn van de schadevergoeding die een Kantonrechter kan opleggen bij een
ontbinding van de arbeidsovereenkomst.

Wees als docent dus alert op de vastlegging van functionerings- en beoordelingsgesprekken en onderteken dus nooit als je

Onderstaand stuk van Thomas von der Dunk stond in de Volkskrant van 14 November
____________________________________________________________
Leerrechtenstelsel is definitieve zege voor managersdictatuur

VVD-Kamerlid Arno Visser eist een parlementair onderzoek, omdat hogescholen en universiteiten de invoering van het nieuwe bekostigingsysteem van leerrechten per 1 september 2007 ‘na drie jaar overleg’ zouden traineren (de Volkskrant, 30 oktober). Mochten zij dat inderdaad doen, dan werd een dergelijke obstructie hoog tijd.

Het leerrechtensysteem is indertijd door staatssecretaris Rutte tegen het advies van alle direct betrokkenen doorgedrukt – wetenschappelijke instellingen, universitaire docenten en studenten wezen het eensgezind af. Zelfs de universiteitsbesturen, normaliter de echoput van het ministerie van Onderwijs ingeval van modieuze nieuwlichterij, keerden zich er nadrukkelijk tegen. Wie hier, zoals Visser, nog van ‘overleg’ durft te spreken, verwart overleg met een dictaat.

Ik ben momenteel vierde jaars HBO studente die momenteel bezig is met afstuderen. De afgelopen vier jaar zou ik
voor het luttele bedrag van 8000,- euro toch mogen verwachten dat ik inmiddels aardig wat vakkennis opgedaan
zou hebben. Maar helaas dat valt tegen.
Momenteel is het HBO onderwijssysteem gericht op competent gericht afstuderen. Dit houdt in dat je gedurende,
je hele studie zelfreflecties maakt. Je vertelt dus een leuk verhaaltje over wat je geleerd hebt en hoe je het hebt
ervaren. Redelijk oncontroleerbaar voor een docent lijkt mij. Daarnaast ligt er bij dit onderwijssysteem de nadruk

onderwijsnieuws

Doekle Terpstra: ‘Kritiek op hogescholen onterecht’

donderdag 16 november 2006, door Hoger Onderwijs Persbureau, Hein Cuppen en Thijs den Otter
HBO-raadvoorzitter Doekle Terpstra vindt de aanhoudende golf van kritiek op de hogescholen onterecht. Actiegroep Beter Onderwijs Nederland heeft volgens hem een sterk verouderd beeld van het onderwijs. Dwarsliggende hbo-docenten kunnen niet op zijn eindeloze sympathie rekenen: ‘Een professional gaat na een goed inhoudelijk debat weer aan het werk. Wie dat niet wil, kan beter opstappen.’

Het hbo ligt de laatste maanden zwaar onder vuur. De onderwijskwaliteit zou ernstig gevaar lopen door het competentiegerichte leren. Docenten die niet mee willen doen met de didactische nieuwlichterij zouden worden geïntimideerd en zelfs ontslagen. Het nieuwe functiewaarderingssysteem zou een ordinaire bezuinigingsmaatregel zijn en de invoering van leerrechten werd dankzij de ‘obstructie’ van hogescholen en universiteiten een jaar uitgesteld.

Hoe blind kun je zijn? Ik verkondig op dit forum al vanaf de start dat schaalvergroting dé belangrijkste oorzaak is van de versnelde achteruitgang van het onderwijs omdat alles en iedereen tegelijkertijd overgaat op dezelfde inferieure onderwijsvisie.

In mijn analyse was ik gekomen tot het niveau van de schoolbesturen. Alle scholen onder één school dezelfde “visie”, en omdat de scholen mega zijn is er in de praktijk geen keuze.
De laatste logische stap in deze analyse ligt al jaren recht voor me, maar ik had Doekle nodig om het werkelijk te zien.

Het concept van ‘vakoverstijgend onderwijsmethode’ is goed. Kunstvakken b.v. worden in verband gebracht met
andere vakken en de leerling beschouwt kunst en cultuur niet als iets marginaals maar als onderdeel van
de samenleving. Wat fout gaat is de oppervlakkige praktische toepassing van de beeldende problemen.

Ook zeer ondergewaardeerd is het CKV vak; scholen mogen kiezen wie en hoe het vak wordt gegeven;
vaak zijn dus docenten betrokken die absoluut achtergrond nog kennis hebben terwijl vakdocenten niet
eens aangenomen worden om het vak te doceren!

VMBO leerlingen krijgen weinig te maken met kunstvakken omdat ze ‘geen affiniteit’ met kunst zouden hebben!!!