Maand: september 2006

Hieronder staat een droombeeld van hoe een school gemanaged zou moeten worden.
*
Managers zijn hoofdzakelijk meewerkende teamleiders. Dit bij het OP en dit per studierichting. Daarnaast kan een OOP manager opereren. Samen zitten zij in een MT. Hieronder functioneren vakgroep- of sectievoorzitters.
De voorzitter van het MT treedt op naar buiten.
*
Een manager krijgt alleen nog een tijdelijke aanstelling.
*
Bij de benoeming en vooral de herbenoeming mag het personeel minimaal meestemmen
*
Managers kunnen maximaal 2 termijnen van 3 jaar blijven zitten. Daarna worden ze elders manager of gewoon weer docent.(OP)

Je bent schoolmeester of je bent het niet, en wie zonder zonde is werpe de eerste steen, maar na lang wikken en wegen besluit ik mijn mijmeringen openbaar te maken.
Waarom staan er zo veel d – t fouten in de posts op ons forum? Het gebeurd veel te veel, zal ik maar zeggen.

Ik weet niet of ik er frikkerig iets van moet zeggen of niet.

Voor mezelf: graag een mailtje bij taalfouten, ik zal ze dan direct verbeteren. Als anderen ook prijs stellen op peer assessment op spellinggebied, dan ben ik gaarne bereid om hierin een rol te spelen.

Column Fontys online, Dinsdag 19 september 2006
Rogier Vermeulen, student Werktuigbouwkunde

Fontys is een hbo-instelling. Veel studenten hebben echter een ander soort ‘hbo-instelling’. Het is een vorm van de houding die soms als Nederlandse karaktereigenschap wordt getypeerd. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar de houding van een grote groep hbo-studenten gaat verder. Het devies van deze studenten luidt: oogkleppen op en doen wat gevraagd wordt, liefst zonder zelf vragen te stellen. Vooral niet boven het maaiveld uit komen…Deze hbo-instelling heeft een aantal negatieve ontwikkelingen tot gevolg. Zo verstomt de communicatie tussen studenten en onderwijzend personeel. De interactie tussen student en docent is tijdens sommige colleges ver te zoeken. Bij tentamens en projecten wordt genoegen genomen met lage voldoendes. Excelleren wordt niet gezien als iets om trots op te zijn. Naar studenten die een formeel of informeel praatje met docenten houden, wordt met een schuin oog gekeken. Zelfs docenten tippen over interessante ontwikkelingen of websites wordt bestempeld als hielen likken.

Graag zou ik reacties krijgen van anderen. Alle reacties zijn welkom, maar vooral mensen met ervaring in VMBO en MBO nodig ik uit mee te discussieren. Centrale vraag is: Zijn de uitgangspunten van de BON (zie rechtsboven de startpagina van deze website) onverkort toe te passen op het beroepsonderwijs?
Zelf denk ik dat er voor de leerlingen in het (V)MBO aanvullingen nodig zijn. Ik denk bijvoorbeeld aan:
– meer faciliteiten (uren) om in te gaan op leerbelemmerende sociale omstandigheden, contacten met hulpverleners, politie en justitite
– kleine teams formeren om elke klas goed te kunnen leren kennen (vakkennis dus iets minder belangrijk). Maximaal 3-4 leraren per klas

Volgens de heer Elbers is de omzet van Inholland circa 270 miljoen(BNR nieuwsradio 8 september jongstleden). 20% Komt uit commerciële dienstverlening en 20 % uit collegegeld de rest komt uit Rijksbijdrage.
Ik heb hier heel veel problemen mee of op zijn minst, vragen bij. Hieronder staan er een aantal van.
Ik kan nergens vinden dat de investeringen in middelen, mensen en gebouwen etc. ergens met 25%{van 80 naar 100} zijn uitgebreid. Als dat niet is gebeurd waar komt nu dan die ruimte vandaan om de markt te betreden? Zijn die gewoon wegbezuinigd bij het onderwijs en is HNL hier een uitkomst biedende oplossing gebleken of ligt de causaliteit precies omgekeerd en is het juist een gevolg van HNL dat je middels deze activiteiten mensen binnenboord wil houden? De laatste lijkt mij met de vergrijzing op komst niet zo waarschijnlijk.

Van intimidatie tussen een leidinggevende en een docent a.g.v. een verschil in inzicht over hoe de kwaliteit van het onderwijs het beste gediend is kun je veel zeggen en denken. Feitelijk probeert de leidinggevende de docent in het gareel te krijgen. Door gebrek aan tijd of vooral argumenten grijpt deze leidinggevende dan naar oneigenlijke middelen zoals intimidatie i.p.v. de overtuiging. Dit is volgens ons onacceptabel.
Mijn stelling als leidinggevende zou zijn dat ik van de docent verwacht dat hij zijn opdrachten loyaal uitvoert ongeacht wat hij ervan vindt.
Als je dus niet deconstructief bent en misschien zelfs wel constructief zou daar het probleem moeten stoppen. Het probleem wordt echter vaak steeds nieuw leven ingeblazen als blijkt dat HNL niet aan de verwachtingen voldoet. De docent zal klaar zitten om te zeggen “zie je nu wel weg met HNL” en de leidinggevende verwacht juist een creatieve oplossing voor dit probleem waardoor HNL wel voldoet, het is immers de ware weg.

In het NRC Handelsblad, zaterdag 16 september, las ik in het onderdeel ‘Wetenschap & Onderwijs’ het volgende artikel. Anja Vink interviewde de onderwijskundige Gerard van de Watering die onderzoek heeft gedaan naar de manier van toetsen.
Ik wilde deze u allen niet onthouden. Ik ben benieuwd naar uw mening over het geschrevene.

De overheid als bovenmeester

P. v.d. Ploeg, J.D. Imelman, W. Meijer, H. Wagenaar

Intro, Nijkerk, 1999, 127 pagina’s.

Boekbespreking; januari 2000

Leerdoelen vatten samen wat leerlingen moeten weten en kunnen aan het einde van een cursus, schooljaar of opleiding. Leerdoelen bieden houvast aan leraren, de schrijvers van schoolboeken, aan schoolleiders en aan de overheid die toeziet op de kwaliteit en het niveau van het onderwijs. Doelen op lesniveau zijn uiteraard gedetailleerder dan doelen op de andere niveaus’s waar men ze ook wel eindtermen en kerndoelen noemt. Alle doelen zijn slechts middelen om de inhoud van onderwijs te ordenen en zo de discussie, bijvoorbeeld over de examenprogramma’s, te vergemakkelijken. Het was dus in 1986 geen slecht idee van minister Deetman van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen om, als voorbereiding op onderwijsvernieuwing in het basis- en in het voortgezet onderwijs, opdracht te geven kerndoelen te formuleren.

Elk weekend een klein, beetje decadent, cadeautje: de Libelle met zijn korte en luchtige stukjes. Lekker in de hangmat met het veelgelezen vrouwenblad.
Deze week: een groot artikel van meerdere pagina’s met zorgen over de kwaliteit van het onderwijs. De BON staat er met naam in toenaam in genoemd. Op zich maakt Libelle altijd stukjes waaraan ze zich geen buil kunnen vallen. Hoor en wederhoor, argument en tegenargument. Maar toch: het onderwerp staat in de picture. Reken maar dat de Libelle veel gelezen wordt hoor! Ik ben erg blij met die aandacht. Bovendien zégt het iets. Libelle doet altijd uitgebreid onderzoek of de lezers wel toe zijn aan hun onderwerpen. Kennelijk is dat het geval.

In een kleine gemeente Lij aan de ene zijde van het water leefde de behoefte om veel vaker en sneller naar de andere gemeente Loef te kunnen. In Loef was dat niet anders. Nu moesten mensen een uur om fietsen en met een brug zou je in 10 minuten van Loef naar Lij kunnen. Er werd een commissie gevormd welke tot de conclusie kwam dat de brug in het algemeen belang van een ieder was. Het was een publieke zaak. Na stemming in beide gemeentes werd een tolbrug gerealiseerd. De gemeentes namen afzonderlijk brugwachters in dienst en de brug werd operationeel. Al snel ontstonden in de uitvoering problemen zo van wie doet wat wanneer en wie is waarvoor aansprakelijk. Tevens ontstond er discussie over de tol, moest die kostendekkend zijn of mocht je er ook aan verdienen. Men kwam tot de conclusie dat deze zaken vroegen om een manager.