door Jesse Jeronimoon

Elke machthebber, zowel dictator als democraat, weet dat het succes van zijn regime staat of valt met de invloed op en de controle over het onderwijs. De door de staatssecretaris zo verfoeide geschiedenisboeken staan vol met revoluties, opstanden, met bloed doordrenkte cultuuromslagen en vernietiging van hele volkeren die begonnen met boekverbrandingen en/of liquideren van intelligentsia zoals professoren en wat dies meer zij. Onze generatie mocht staande op de schouders van reuzen naar de toekomst kijken en wie de geschiedenis kent weet dat vele van deze reuzen door hun machthebbers zijn verketterd, vermoord, krankzinnig verklaard, verbannen, getekend met een fatwa of levenslang tot zwijgen gebracht in een of andere ‘archipel’. Jazeker, leiders en misleiders weten goed om te gaan met dissidenten en dissidentengeluiden.

Het artikel in de grondwet dat onze vrijheid van onderwijs garandeert en daarmee de vrijheid van denken, blijkt een dode letter te worden als de staatssecretaris van OCW zijn natte droom, want zo mogen we het Platform Onderwijs2032 ondertussen wel kwalificeren, waar kan maken.

Dat zijn ‘denktank’ vooral de ‘economische voordelen’ van een onderwijsverandering over het voetlicht brengt is ze niet eens kwalijk te nemen, wat moet je anders met de ideeën en voorstellen aangebracht in een zogenaamde ‘consultatieronde’ onder de Nederlandse bevolking. Je hoeft echt geen visionair te zijn om op voorhand te weten dat zo’n rondje ‘twittert u er maar eens lustig op los’ een uitnodiging is aan alle zweverige, jaloerse, bezemberijdende en niet-geheel-voorzien-van-een-volledige-hersenmassa-types om hun onzin en waanzinnigheid tentoon te spreiden.

Als ik het goed begrepen heb, is het resultaat zowat het afschaffen van het onderwijs ten voordele van een toekomstgerichte opleiding waarbij kennis ontzettend onbelangrijk is en ‘skills’ ontzettend belangrijk zijn. Dit kunnen we bereiken door het afschaffen van geschiedenisfeitjes, biologieweetjes, aardrijkskundedingetjes, jaarklassensysteem, docenten, lesuren, vakkennis, en door het invoeren van Engels als tweede taal voor ukkies waarmee het Mandarijn, dat enkele jaren geleden nog opgang deed, alras naar de prullenmand wordt verwezen.

Het is zo kenmerkend, dat afschaffen en ‘we gaan iets nieuws doen’. Kenmerkend omdat in de hele onderwijsgeschiedenis dit proces van verketteren van het oude zich almaar opnieuw voltrekt, zowel in oude als in ‘moderne’ tijden. Telkens weer gingen machthebbers zich te veel bemoeien met het onderwijs in de hoop het naar hun hand te zetten; niet voor niets hebben we een artikel in de grondwet dat vrijheid van onderwijs garandeert en de machthebber op een degelijke afstand van het onderwijs houdt. Een artikel waar deze staatssecretaris schijnbaar lak aan heeft.

Als we iets uit het verleden moeten leren is het zeker dit: “Het zijn alleen krankzinnigen die steeds weer hetzelfde doen in de hoop dat er een ander resultaat komt.”