Project Follow Through werd in 1967 opgestart door president Johnson van Amerika als onderdeel van zijn ‘war on poverty’. Het doel was om te onderzoeken welk type onderwijs voor achterstandskinderen het beste is. Er waren meer dan 180 scholen bij dit onderzoek betrokken. Het onderzoek duurde 10 jaar en koste 500 miljoen dollar.
De onderzoeksopzet was als volgt. Er waren 22 sponsoren (die de visie op onderwijs en het onderwijsmateriaal leverden) en meer dan 180 scholen (die de leraren en leerlingen leverden). De scholen mochten een sponsor kiezen en de sponsor implementeerde vervolgens, met geld van de federale overheid, zijn visie op onderwijs in de school. Van tevoren waren met de sponsors een aantal criteria voor succes afgesproken (er werden toetsen op het gebied van taal en rekenen afgenomen, maar ook psychologische tests). De uiteindelijke evaluatie van de resultaten werd gedaan door een onafhankelijke instantie. De onderzoeksopzet zoals hierboven beschreven heet ‘planned variation’. Er valt wel wat op af te dingen (de zelfselectie van scholen bijvoorbeeld), maar gezien de ethische en praktische beperkingen van onderwijsonderzoek lijkt deze proefopzet het best haalbare.
Er waren 9 sponsors die genoeg scholen achter zich kregen om meegenomen te kunnen worden in de eindevaluatie. De sponsors vallen in 3 categorieen op te delen: Basic Skills Models, Cognitive/Conceptual Skills Models en Affective Skills Models. De laatste twee bevatten veel elementen van ‘het nieuwe leren’. De eerste categorie bestaat uit ouderwets degelijk onderwijs in een nieuw jasje, dit geldt met name voor de sponsor ‘direct instruction’. Het was voor het onderwijsestablishment indertijd een grote schok, maar voor u zal het dat waarschijnlijk niet zijn, dat sponsors uit de eerste categorie (en dan met name ‘direct instruction’) de beste resultaten behaalden. De resultaten van de sponsor ‘direct instruction’ zijn zeer indrukwekkend: deze steken mijlenver uit boven die van de sponsors die verwant zijn aan ‘het nieuwe leren’.
Wat is er vervolgens gebeurd met de uitkomsten van dit grootste en duurste onderwijsonderzoek ooit? Het is in een diepe la verdwenen. De onderwijsonderzoekers hebben er echter wel wat van geleerd: doe nooit, maar dan ook nooit, mee aan een experimenteel onderzoek waarin je het op moet nemen tegen degelijk onderwijs uitgevoerd door gemotiveerde mensen.
Voor meer informatie: bekijk het volgende artikel of, als u meer tijd heeft, de bijbehorende reeks van artikelen.
Vervolgens
Ik loop wat oude draden af en kom dit onderzoek tegen. Weet jij of er in Nederland op is gereageerd door -kundigen?
Je hebt toch alle krediet als -kundige verloren als je nu nog volhoudt dat HNL werkt.
Vergeet overigens de invloed van ouders op dat vak(?) gebied niet. Er lopen heel wat bevlogen type’s rond in dit land.
De restanten uit de tijd van flower-power; studentenopstanden; BOM-moeders; communes; anti-autoritaire opvoeding bestaan nog steeds.
In die tijd werd er veel MO-pedagogie en opvoedkunde gestudeerd en die sociale ingenieurs zijn nog steeds onder ons.
Ik ga googelen.
Ja, vanochtend zag ik een mediterende meester
op de Boeddhistische Omroep Nederland (ook BON?!): hij had de ouders gezegd dat hij wat ontspannignsoefeningen met de kinderen deed en leerde ze in de klas mediteren. Daar hoor je op z’n minst toestemming voor te vragen.
nee hoor
Mediteren is niets anders dan je innerlijk tot rust laten komen, waardoor je beter in staat bent om je op je schoolwerk te concentreren.
De school die ik in Schotland bezocht liet daartoe 2 specialisten opdraven en ik heb 1 sessie van ze bij mogen wonen. Grandioos.
Ik herinner mij de lessen overdracht nog op de VL-VU. Dat begon ook met ontspanningsoefeningen. Dat is ook niets anders dan meditatie.
Je hebt wel gelijk wanneer vanuit die meditatie de docent doorgaat om de kinderen over levensvraagstukken na te laten denken of contact met het hogere wil laten maken.
Anderen (orthopedagogisch studicentrum) creëren de situatie van concentratie door een Zs op het bord te zetten dat heet dan zelfstandig werken in stilte gedurende een bepaalde tijd en de leraar geeft naderhand pas aandacht, dat noemen ze uitgestelde aandacht en alles onder het mom van leren in veiligheid.
Tegen mediteren heb ik geen bezwaar
maar wel tegen het feit dat je hier als ouder niet in gekend wordt.
Nederland en Project Follow Through
Jan Paalman heeft het project in een van zijn columns in De Gelderlander genoemd.
De onderwijskunde afdeling van de Radboud Universiteit Nijmegen noemt het in twee rapporten: 1 en 2.
Overigens weten de meeste hervormers in Amerika niets van Project Follow Through. De ouderen onder hen natuurlijk wel (die ‘waren erbij’), maar op onderwijskunde-opleidingen wordt dit project doodgezwegen. De jongeren in de onderwijskunde (vrijwel iedereen onder de 55) hebben daardoor er vaak geen weet van dat dit project er ooit geweest is. Ook ik ben er toevallig op gestuit, het project wordt systematisch doodgezwegen in de onderwijsliteratuur.
Niewe draad
En als je het nuttig vindt om een nieuwe draad te starten noem dan Jan Paalman ook.
www.janpaalman.nl/
Paalman is érg goed!
Pas sinds enkele maanden zijn wij privé abonnee op De Gelderlander waarin Paalman’s columns staan. De columns over het onderwijs zijn mij uit het hart gegrepen. Vakwerk!
—
Marten
IVA Driebergen
Re: Follow Through doodgezwegen
Als je nog niet cynisch bent, dan word je het hier toch wel van.
Wat is dat voor ‘wetenschap’, een onderwijs’kunde’ die ongewenste resultaten van een onderzoek gewoon negeert? En dan tenminste nog een onderzoek dat, in tegenstelling tot vele andere would-be onderzoeken, die naam enigzins verdient.